کد خبر: 1052377
تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ - ۱۹:۲۳
مسئول گروه جهادی «مطاف عشق» در گفتگو با «جوان»:
چند سالی است که گروه جهادی «مطاف عشق» شروع به کار کرده است. گروهی که هدفش جامعه زندانیان و خانواده‌های آنان است. جهادگران ین گروه رسیدگی به وضع خانواده‌های افراد در بند و از آن مهم‌تر کمک برای رهایی زندانیان غیرعمد را در برنامه کاری خود دارند
سجاد مرسلی

سرویس ایران جوان آنلاین: چند سالی است که گروه جهادی «مطاف عشق» شروع به کار کرده است. گروهی که هدفش جامعه زندانیان و خانواده‌های آنان است. جهادگران ین گروه رسیدگی به وضع خانواده‌های افراد در بند و از آن مهم‌تر کمک برای رهایی زندانیان غیرعمد را در برنامه کاری خود دارند. اما ویژگی گروه جهادی مطاف عشق این است که در استان‌های مختلف شعبه می‌زند و حالا توانسته با جذب نیرو و همکار به صورت همزمان در شهر‌های مختلف به ارائه خدمت بپردازد. گروه جهادی مطاف عشق در مشهد متشکل از ۶۲ نفر از بانوانی است که دغدغه‌مند هستند و بدون هیچ مواجبی، ذهن، وقت و انرژی‌شان را برای ایجاد انگیزه و امید برای زندانیان، حل مشکلات خانواده‌های آنان و حمایت برای روز‌های بعد از رهایی‌شان صرف می‌کنند. به سراغ خانم فروغ رضایی مسئول این گروه رفتیم تا در گفت‌وگویی از نحوه فعالیت‌های آنان بیشتر آگاه شویم.

گروه جهادی «مطاف عشق» در مشهد بر چه اساس و برنامه‌ای کار می‌کند؟
گروهی که ما در مشهد عهده‌دار آن هستیم بر مبنای طرحی کشوری شکل گرفته است که بر پایه آن یک گروه جهادی وارد زندان می‌شود و در حوزه‌های تخصصی مختلف خدمات ارائه می‌کند.
این گروه متشکل از طلبه‌ها و افرادی است که تحصیلات دانشگاهی دارند و به صورت مکمل هم کار می‌کنند. ما در مجموعه خودمان کارگروه روان‌شناسی، فرهنگی، پزشکی، اقتصاد و اشتغال، مددکاری و قضایی داریم که هرکدام از این‌ها یک مسئول و زیرمجموعه‌هایی دارد. هم‌اکنون ۶۲ نفر در این گروه مشغول به کار هستند که ۴۰ نفر از آن‌ها به داخل زندان رفت‌وآمد می‌کنند و مابقی افراد سایر امور را انجام می‌دهند.
برنامه خانم‌ها برای شناسایی و حل مشکل زندانیان و خانواده‌هایشان چیست و چطور عمل می‌کنند؟
این خانم‌ها به چند طریق با زندانیان و خانواده‌هایشان آشنا می‌شوند. چون خودشان مددکار هستند و در این کار تجربه و سابقه خوبی دارند، اگر نگوییم هر روز، دست‌کم هفته‌ای چند بار سر و کارشان به «سجن» یا همان زندان می‌افتد. قرارمان این است که اسمش را میان خودمان این‌طور صدا بزنیم تا کمی از بار منفی مشکلات آدم‌های ساکن این چهار دیواری کم شود. هرهفته به صورت مستمر با هم جلسه داریم و همکاران من با دستی پر از پرونده‌های مددجویانی که روز و شب‌هایشان را داخل زندان سپری می‌کنند، به این جلسات پا می‌گذارند.
چند وقت است که این گروه در مشهد تشکیل شده است؟
این گروه نوپاست ولی نمی‌توان آن را بی‌تجربه در نظر داشت. در مورد همکارانم باید بگویم که هرکدام از اعضای گروه سال‌ها سابقه امور مددکاری، فرهنگی و... را دارند، اما در حال حاضر چهار ماه است که کنار هم قرار گرفته‌اند. آن‌ها با تمرکز بر زنان زندانی به دنبال این هستند تا اتفاقات خوبی را رقم بزنند.
آیا در این مدت کاری که به نتیجه رسیده باشد هم انجام داده‌اید؟
بله، همکاران بنده در گروه جهادی مطاف عشق، در همین مدت کم توانسته‌اند سه زندانی را به آغوش خانواده‌شان بازگردانند. نور امید و ارتباط معنوی با خدا را در دل زندانیان از نو بپرورانند و بچه‌هایی که در حال رشد در بستری نامناسب بوده‌اند را نجات بدهند.
در حال حاضر به غیر از مسئولیت گروه جهادی «مطاف عشق» کار دیگری هم انجام می‌دهید؟
بله، در کنار این کار به عنوان خادم‌یار، پشتیبان زوجین در آستان قدس‌رضوی و عضو ستاد امر به معروف و نهی از منکر گل‌بهار هستم.
در کودکی فکر می‌کردید که روزی وارد این کار شوید؟ یعنی کار‌های امروز شما در آرزو‌های کودکی‌تان جایی داشت؟
در کودکی آرزو داشتم معلم شوم، اما حالا مبلغ شده‌ام و این تدریس هم حس خوبی به من می‌دهد. اگر میان مردم احساس مسئولیت وجود داشته باشد، خیلی از مشکلات حل می‌شود. من امروز علاوه بر آموزش قرآن، پاسخ‌گوی احکام شرعی هستم. تا به حال به حوزه علمیه چمن‌آباد، حوزه علمیه چناران، دانشگاه تربت حیدریه و مدارس زیادی برای تدریس رفته‌ام. حدود پنج‌سال در زندان به عنوان مبلغه خدمت کردم و دوباره حدود چهار ماه است که با شروع فعالیت این گروه جهادی، برای کمک و مشاوره زندانیان می‌روم. در کنار این کار‌ها ۱۶ سال است صندوق قرض‌الحسنه گره‌گشایی را راه انداخته‌ام.
تحصیلات شما در چه رشته‌ای است؟
چهارده‌ساله بودم که ازدواج کردم. به‌ظاهر از درس و مدرسه دور شدم، اما به دلیل علاقه‌ای که داشتم، در خانه پیوسته مطالعه می‌کردم. با پیگیری مدیر مدرسه، توانستم در شیفت ظهر و عصر به تحصیل ادامه بدهم. از طریق تلویزیون خیاطی یاد گرفته بودم و برای اطرافیانم لباس می‌دوختم. گاهی در مراسم مذهبی دعا می‌خواندم، اما از اینکه بگویم مدرکی ندارم خجالت می‌کشیدم. همیشه دوست داشتم درسم را ادامه بدهم. همین شد که به حوزه علمیه خواهران رفتم. درس را ادامه دادم و تا مقطع لیسانس در حوزه تحصیل کردم، اما مدرکش را نگرفتم، زیرا جزو مبلغانی بودم که می‌خواستم زودتر به نیاز جامعه درباره این مسائل، پاسخ بدهم. حس نوع‌دوستی و مسئولیت‌پذیری من را به سمت کار‌های خیرخواهانه و عام‌المنفعه کشاند. همیشه می‌خواستم از لحظه‌هایم بهترین استفاده را بکنم. ۱۶ سال برای تدریس و مشاوره مذهبی به منطقه خواف سفر می‌کردم و کارگاه‌های زیادی برای نوعروسان برگزار کردم و اهل تسنن هم در کلاسم شرکت داشتند.
چون کار شما تخصصی است نحوه ورود و جذب جهادگران چطور صورت می‌گیرد؟
زمانی که قرار بر این شد که این گروه را در شعبه مشهد فعال کنیم، تک‌تک اعضا را خودم و با حساسیت ویژه‌ای انتخاب کردم، چون باید مطمئن می‌شدم ویژگی‌ها و دغدغه لازم برای این کار را دارند؛ و برنامه‌ای برای گسترش کار دارید؟
بله. قصد داریم با جذب همکاران و افزایش جهادگران متخصص، بتوانیم به مشکلات تعداد زندانیان بیشتری رسیدگی کنیم و مدت زمان ارائه خدمات را هم پایین بیاوریم. چون هدف ما زنان زندانی هستند، به همین خاطر کارمان سخت‌تر است. زیرا این زنان بچه دارند و این بچه‌ها هم در معرض آسیب قرار دارند. همچنین بعد از خروج از زندان هم باید مراقب این زنان بود و برایشان اشتغال ایجاد شود.

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار