صرف‌نظر از ماجرای درگیری‌های لفظی مدیرعامل و سرمربی باشگاه استقلال با هم که حاشیه‌های زیادی را برای آبی‌ها، آن هم در حساس‌ترین روز‌ها به وجود آورده، شنیدن برخی اظهارنظر‌ها و برخی تصمیم‌گیری‌ها بسیار قابل تأمل است. البته باید دید که چنین اظهارنظر‌ها و تصمیم‌گیری‌هایی تا کجا واقعیت دارد و تا کجا به مرحله اجرا درمی‌آید.
سال‌هاست که همه از لزوم توجه به قرارداد‌های بازیکنان و مربیان خارجی حرف می‌زنند. همان قرارداد‌هایی که هزینه‌های میلیاردی به بیت‌المال تحمیل کرده و می‌کند و باعث شکایت‌های ریز و درشت از فوتبال ایران در سطح بین‌المللی شده است. سال‌هاست که همه خطاب به مدیران باشگاه‌ها و رؤسای فدراسیون فوتبال و مسئولان وزارت ورزش می‌گویند که باید در بحث عقد قرارداد با خارجی‌ها حساسیت‌های حقوقی لحاظ شود، باید نسبت به بند‌بند قرارداد‌ها با آن‌ها حساسیت داشته باشیم و این قرارداد‌ها مورد توجه نهاد‌های نظارتی نیز واقع شوند. سال‌هاست که این‌ها گفته می‌شود، اما ماحصل تمام این فریاد زدن‌ها، انبوه پرونده‌های شکایت از فوتبال ایران است که در همه آن‌ها نیز بازنده بوده و هستیم.
حاصل این همه فریاد زدن پرونده ویلموتس است، پرونده برانکو بود و پرونده‌های استراماچونی و کالدرون که در راه است. با وجود این و در میان دعوای رسانه‌ای مدیرعامل و سرمربی استقلال، حرف‌هایی شنیده می‌شود که جای امیدواری دارد؛ اینکه مدیرعامل استقلال حاضر نیست قرارداد پرابهام مربی خارجی جدید را امضا کند یا اینکه حاضر نیست زیر بار زیاده‌خواهی برخی بازیکنان فعلی تیم برود که این جای تقدیر دارد. حرف حقی که امروز در میان دعوای مدیرعامل و سرمربی استقلال شنیده می‌شود حرف تمام این سال‌هاست، اما امیدواریم که تمام این حرف‌ها فقط به درگیری لفظی امروز مددی با مجیدی ختم نشود و صرفاً برای به رخ کشیدن قدرت در این دعوا که دو سر آن باخت برای استقلال است، نباشد.
مدیرعامل استقلال می‌گوید که هیئت مدیره تمام جوانب کار را سنجیده و با آمدن مربی خارجی مخالفت کرده است. این یک حرکت خوب و قابل تقدیر است که باید مورد توجه بقیه باشگاه‌ها هم قرار گیرد. همان باشگاه‌هایی که بدون تحقیق و مدرک صرفاً پای قرارداد خارجی‌ها را امضا می‌کنند و میلیارد‌میلیارد بدهی روی دست فوتبال می‌گذارند یا مدیرانی که در بالاترین مرجع تصمیم‌گیری فدراسیون فوتبال متوجه بند‌های قراردادی که منعقد می‌کنند، نیستند و وقتی کار از کار می‌گذرد تازه متوجه می‌شوند که پای چه چیزی را امضا کرده‌اند.
حرفهای مدیرعامل استقلال را باید به فال نیک گرفت، هرچند که باید امیدوار بود به همین مقطع زمانی و صرف درگیری لفظی با سرمربی تیم خلاصه نشود. اما هرچه هست نوید یک حرکت رو به جلو و حرفهای در فوتبال ایران را می‌دهد. حرکتی که از باشگاه استقلال شروع شده و امیدواریم که در سایر باشگاه‌های هم دیده شود. حرکتی که امیدواریم در فوتبال ایران نهادینه شود تا دیگر شاهد عقد قرارد‌هایی نظیر ویلموتس گیت که روی قرارداد‌های ننگینی، چون ترکمانچای و گلستان را سفید کرد، نباشیم. البته فراموش نکنیم که در این بین نهاد‌های نظارتی و بالادستی هم نباید وظیفه خود را فراموش کنند و از کنار همه چیز با بی‌خیالی بگذرند. یادمان نرود که وزارت ورزش به عنوان مالک اصلی استقلال و پرسپولیس نقش اصلی را در سر و سامان دادن به اوضاع آن‌ها دارد و اینطور نیست که تنها پول بدهد و نظاره‌گر باشد.
