اوضاع مدیریتی باشگاه‌های دولتی فوتبال تعریفی ندارد، مانند باشگاه استقلال که در ماه‌های گذشته کمتر روزی بوده که خبری از دعوا، اختلاف و مصاحبه‌های اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل علیه یکدیگر نباشد، اختلافاتی که چند هفته‌ای است پای کادر فنی را هم به میان کشیده و از مدیرعامل و هیئت مدیره گرفته تا سرمربی و بازیکنان با هم مشکل پیدا کرده‌اند و اختلاف‌شان با صحبت‌هایی که علیه هم در فضای مجازی و رسانه‌ها انجام می‌دهند هر روز بیشتر می‌شود.
این اختلافات کار را به جایی رسانده که تغییرات پیاپی در ترکیب هیئت مدیره و عدم ثبات مدیریتی باشگاه که هر چند ماه، مدیران تازه‌ای را بالای سرش می‌بیند، بحران باشگاه دولتی مانند استقلال را شدیدتر کرده است. حتی برخی از اعضای هیئت مدیره تیم با وجود خوردن حکم‌شان، هنوز جوهر امضای وزیر خشک نشده بدون اینکه حتی در یک جلسه هیئت مدیره شرکت کنند و شرایط را بسنجند، نامه استعفای خود را می‌نویسند، استعفایی که اگرچه وزارت ورزش می‌گوید با آن مخالفت شده است، اما نشان از وضعیت بحرانی مدیریت باشگاه دولتی استقلال دارد که تصمیمات غلط و انتخاب‌های نامناسب، این تیم را وارد بحرانی کرده که در اوج حساسیت رقابت‌ها مدیرعامل، سرمربی و هیئت مدیره چشم دیدن همدیگر را ندارند، آن هم نفراتی که برای موفقیت یک باشگاه باید همواره کنار هم باشند و با وجود اختلاف‌نظر‌هایی که قطعاً وجود خواهد داشت، شرایط را چه در زمینه عملکردی که تیم در زمین بازی باید داشته باشد و چه در بخش درآمدزایی و اقتصادی به سمت بهتر شدن ببرند و باشگاه را رو به جلو هل بدهند.
اما چنین فضایی این روز‌ها در استقلال مشاهده نمی‌شود، مدیرعامل علیه سرمربی، سرمربی علیه مدیرعامل و هیئت مدیره علیه مدیرعامل و مدیرعامل علیه هیئت مدیره در حال مصاحبه هستند و قطعاً با چنین حجمی از اختلاف که کار را به رویارویی در داخل تیم نیز کشانده، موفقیت برای آبی‌ها در داخل زمین بازی سخت‌تر از همیشه خواهد بود.
در چنین فضایی هواداران هم که می‌بینند تیم‌شان قربانی اختلافات می‌شود، به نوعی سعی می‌کنند اعتراض‌شان را به تداوام این شرایط نشان دهند. مساله‌ای که باعث شد دیروز تعدادی هرچند اندک از هواداران استقلال که نگران وضعیت تیم‌شان در هفته‌های حساس و پایانی لیگ هستند با تجمع مقابل قوه قضائیه خواهان برخورد با مسببان وضعیت بحرانی تیم‌شان شوند.
ریشه مشکل امروز باشگاه دولتی استقلال و سایر تیم‌هایی که با چنین وضعیتی روبه‌رو هستند در انتخاب‌ها و تصمیم‌هایی است که از سوی وزارت ورزش گرفته می‌شود. وقتی انتخاب اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل بر اساس روابط و رانت‌هایی که در آن نهفته است، صورت گیرد و شایسته‌سالاری در این تصمیمات محلی از اعراب نداشته باشد، خروجی این رویکرد می‌شود، وضعیتی که استقلال با آن دست به گریبان است. تیمی که در یک سال اخیر بار‌ها دچار تغییرات مدیریتی شده، تغییراتی که نه تنها شرایط را بهتر نکرده، بلکه بدتر هم کرده است.
وقتی ملاک انتخاب یک مدیر برای هیئت مدیره یا مدیرعاملی، فاکتور‌های خارج از شایستگی‌های مدیریتی باشد، قطعاً وضعیتی بهتر از این نمی‌توان انتظار داشت. انتخاب‌هایی که شاید برای افرادی که حکم می‌گیرند آورده‌ای داشته باشد، اما نتیجه‌اش برای تیم‌های دولتی مانند استقلال آشفته‌بازار و دعوا‌های مدیریتی است که باشگاه را وارد حاشیه و بحران می‌کند، بحرانی که وزارت ورزش با توجه به انتخاب‌های غلط و به دور از شایستگی‌های مدیریتی باید پاسخگوی آن باشد. راه عبور باشگاه‌های دولتی از بحران هم ساده است؛ بازگشت به شایسته‌سالاری در انتخاب‌هایی که برای مدیریت باشگاه صورت می‌گیرد تا مانند امروز شاهد وضعیت ناهنجار باشگاه‌های دولتی نباشیم که خروجی عملکرد نامدیرانی است که بر اساس رانت پای‌شان به فوتبال باز می‌شود.
