کد خبر: 1057726
تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۸:۴۳
نه ویرانگر، نه گلادیاتور، نه شیر و شاهین و القاب دیگر، اینجا المپیک است
اینجا المپیک است فقط آن‌هایی ماندگار می‌شوند که روی سکوی اول بروند و طلایی شوند حتی دوم و سوم هم چندان نگاه‌ها را به سمت خود جلب نمی‌کنند.
فریدون حسن
سرویس ورزشی جوان آنلاین : اینجا المپیک است، نه گلادیاتور، نه ویرانگر، نه شیر و شاهین و گرگ و شغال وسنجاب هیچ کدام بهایی ندارند فقط طلاست که می‌ارزد و جاودانه می‌شود. اصلا می‌دانید چرا " آبدولیو چاگی " هادی ساعی به سر رقیب ایتالیایی جاودانه شد؟ ساعی تا دلتان بخواهد بر سر حریفانش آبدولیو وارد کرده بود، اما این یکی جاودانه شد و برای این هنوز از دیدنش کیف میکنیم، چون منجر به طلای المپیک شد.‌
می‌دانید چرا سر تکان دادن‌ها و لبخند‌های رضا زاده زیر وزنه و شوک معرفی که به وزنه میداد جاودانه شد، چون طلایی می‌شد. آن هم نه یکبار که دوبار و حتی میتوانست به سه هم برسد اگر مصدومیت اجازه می‌داد. رسول خادم استاد گرفتن مچ پای حریفان بود، اما این مچ گیری‌ها وقتی جاودانه شد که طلای المپیک را دنبال خود داشت.
آهای همه آن‌هایی که صبح دوشنبه با سنجاب پرنده گرایی ذوق مرگ شدید و غش و ضعف کردید بابت لقب شاهینی که اتحادیه جهانی به او داد، اینقدر بزرگش کردید که ناکامی اش را ندیدید، به شما می‌گویم، آخرش هیچی نشد، به چه روزی افتاده این کشتی؟ کارش به جایی رسیده و سقف آرزوهایش تا حدی پایین امده که زدن یک فن برایش می‌شود همه چیز! اشتباه کردید، اینقدر ذوق زده شدید که یادتان رفت محمد علی گرایی المپیکی شد که طلا بگیرد نه لقب و وقتی لقب گرفت و شیرش کردند آنوقت دیگر حتی فریاد‌های محمد بنا راهم نمی‌شنید چه رسد به داد و بیداد‌های حبیب اخلاقی در کنار تشک که گریبان چاک می‌داد برای اینکه محمد علی مقابل حریف مجاری کشتی بگیرد و او نگرفت تا حالا تنها قابی که از او باقی مانده باشد گریه هایش بعد از نرسیدن به فینال باشد و بهانه جویی هایش برای نرسیدن به مدال برنز، نه فن سنجاب پرنده و لقب شاهین، که اتفاقا دیروز هم سنجاب پرنده را زد، اما امتیازش اینبار رفت برای حریف ژاپنی، بیچاره محمد بنا که تصور می‌کرد فکر همه چیز را کرده، اما برای این یکی چاره ایی نیاندیشیده بود، برای جو گیری شاگردش و ذوق مرگی ما بخاطر یک فن!
اصلا انگار فهمیده اند که زود اسیر القاب می‌شویم و جو زده، دقت کنید از روزی که به ورزشکارانمان القاب آنچنانی دادند دیگر هیچی نشدیم، همه با لقب رفته اند و گند زده اند به همه چیز، دوشنبه صبح هم که گرایی سنجاب پرنده را زد خیلی زودتر از حد تصور گفتند شاهین است و حتما می‌دانستند که کارش با همین لقب تمام می‌شود. محمد علی گرایی امید اول تیم بنا برای کسب مدال طلا بود، اما حال باید بگوییم کاش آن فن را نمی‌زد و با همان کشتی خودش فینالیست می‌شد. امیدمان به محمد علی بود، اما این محمد رضا بود که دیروز بدون لقب وعنوان و فقط با تمرکز و فکر راهی فینال شد همان برادر کوچکی که کسی توقع حضور در فینال المپیک را از او نداشت.
اینجا المپیک است متفاوت‌تر از هر میدان ورزشی که تصورش را دارید. اینجا حتی نباید دلخوش باشی به عنوان‌ها و طلا‌های قبلی که اگر بودی یعنی باخته ایی، یعنی بیخود آمده ایی، اینجا المپیک است " لوپس " کوبایی نه گلادیاتور بود نه ویرانگر، شاهین هم نشد با ۳۸ سال سن آمد و چهارمین طلای المپیکش را هم گرفت و رفت، چون فقط خودش بود، جو زده هم نشد. تا ثابت کند که طلای المپیک را به بها می‌دهند نه لقب، بهایی که اتفاقا یک بار با جواد فروغی طعم شیرینش را چشیدیم و حالا هم امیدواریم با محمد رضا گرایی برای دومین بار شیرینش را حس کنیم.
کشتی فرنگی المپیک تمام شد و حالا همه از چهره‌های طلایی و مدال آورش حرف می‌زنند ولی هیچ کس سراغی از سنجاب پرنده و شاهین نمی‌گیرد، فقط ما هستیم که از اجرای یک فن ذوق می‌کنیم و کیف کسب مدال را می‌گذاریم برای بقیه و خودمان به تک مدال‌ها دل خوشیم.
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار