هیچکس از پیامدهای تغییر آب و هوا و گرم شدن کره زمین در امان نیست. افزایش سطح دریاها، ثبت رکورد گرمایش زمین، فجایع بیسابقه آب و هوایی و شرایط ناپایدار زیستمحیطی باعث افزایش هزینههای تولید برای شرکتهای نفتی شدهاست.
صنعت نفت همه ساله برای انکار فاجعه تغییر اقلیم و لابی با مقامات دولتی، دهها میلیون دلار هزینه میکند. مثلاً بایدن هفته گذشته اعلام کرد فروش مجوزهای جدید اجازه زمینهای فدرال برای حفاری نفت و گاز را پس از ماهها توقف از سر خواهد گرفت. بایدن در ابتدای ریاست جمهوریاش با صدور دستوری با اعلام ریسک بالای حفاری در زمینهای فدرال هر گونه صدور مجوز جدید را ممنوع کردهبود. لابی با مقامات دولتی مهمترین دلیل تغییر موضعگیری بایدن اعلام شدهاست.
اما با شکایت حقوقی تعدادی از شرکتهای نفتی، دولت بایدن در تصمیم پیشین خود تجدید نظر کردهاست. این شرکتها علاوه بر تلاش برای متوقف کردن لوایح زیستمحیطی، با اقدامات مختلف تأثیر زیستمحیطی اقدامات خود را انکار میکنند.
لابیگران تلاش میکنند تا در روند توسعه اقتصاد پاک مانع ایجاد نمایند. شرکتهای نفتی نیز همچنان از روشهای پرهزینه برای تداوم حفاری با وجود پیامدهای ناگوار آن بهره میبرند. دولت ایالات متحده با پول مالیاتدهندگان امریکایی نسبت به ساخت دیوارهای ساحلی برای عدم ورود آب به پالایشگاهها و سرازیر شدن نفت به خلیج اقدام کردهاست.
همچنین در پارهای از مناطق قطبی برای یخ زدن آبهای پیرامون تأسیسات از چیلرهای غول پیکر استفاده میشود. به نظر میرسد اکثر دولتها تمایلی به حذف ریشههای بحران ندارند. صنعت نفت بارها متعهد شده که از روشهای پاکتر برای حفاری در مناطق قطبی استفاده کند. نکته قابلتوجه این است که سرعت گرم شدن این مناطق حساس نسبت به سایر مناطق دنیا سه برابر بیشتر است.
آب شدن یخهای مناطق قطبی به معضلی بزرگ برای شرکتهای نفتی منجر شدهاست؛ چراکه بسیاری از جادههای دسترسی غیرقابل استفاده شدهاست. تاکنون در چند منطقه قطبی مجوزهای اکتشاف و تولید به دلیل آب شدن یخها و تغییر در شرایط جغرافیایی آنها لغو شدهاست.
شرایط کنونی برای خط لولههای ساختهشده در مناطق قطبی نیز از ریسک زیادی برخوردار است. کوههای یخ عظیم سرگردان در این مناطق بر ریسک و هزینه عملیات اکتشاف و تولید تأثیرگذار بودهاست.
بالا آمدن آب دریا به افزایش طوفانهای مرگبار در مناطق مختلف دنیا منجر شدهاست. مردم ساکن سواحل اقیانوسها با چالش بیسابقهای روبهرو شدهاند. پالایشگاههای خلیج مکزیک نیز با ریسک بالایی روبهرو هستند. تغییر آب و هوا بر همه بخشهای زنجیره ارزش صنعت نفت تأثیر میگذارد.
اکثر اقدامات انجامشده نظیر ساخت دیوار ساحلی در خلیج مکزیک توسط بودجه دولتی انجام شدهاست، اما این اقدام فقط در کوتاهمدت میتواند اثربخش باشد. همچنین مردم محلی با مشکلات زیادی روبهرو شدهاند. دیوارهای دریایی، فرسایش را تسریع کرده و موانع طبیعی همانند مرجانها را از بین میبرد و به محیطهایی که برای محافظت از آنها طراحی شده، آسیب میرساند. موجهایی که به داخل سازهها برخورد میکنند، با بازگشت مجدد به اقیانوس، انرژی بیشتری به دست میآورند که منجر به از دست رفتن زمین بیشتر و با سرعت بیشتر میشود.
فرسایش ساحلی (که خود تأثیر تغییرات آب و هوایی است) در حال حاضر یک مشکل بزرگ در تگزاس است، جایی که برخی مناطق سالانه ۱۸ فوت از خط ساحلی خود را از دست میدهند. ایجاد دیوارهای دریایی برای محافظت از آلایندهها در برابر اثرات انتشار آنها، نهتنها مشکل را بدتر میکند، بلکه به دفاع طبیعی مناطق اطراف در برابر همین تأثیرات آسیب میرساند و در بسیاری از موارد، با هزینه مالیات دهندگان انجام شدهاست.
از بودجه ۱۲ میلیارد دلاری ساخت این دیوار تنها ۸/۲ میلیارد دلار توسط پالایشگاههای نفت تگزاس تأمین شدهاست. شرایط کنونی آسیب زیادی به کسب و کارهای محلی زده و هزاران نفر این مناطق را ترک کردهاند.
تغییرات آب و هوایی چشماندازها و جوامع محلی بسیاری از مناطق دنیا را با آسیب روبهرو کردهاست یا وجود خشکسالی در امریکای شمالی، عملیات شکست هیدرولیک که به مقدار زیادی آب نیاز دارد، همچنان در حال توسعه است. مردم محلی و کشاورزان در مورد آلوده شدن آبهای زیرزمینی نگران هستند.
با افزایش هزینههای اقتصادی، زیستمحیطی و انسانی حفاریهای نفت و گاز، ایالاتمتحده باید با امیدواری کاذب به زنده ماندن صنعت سوختهای فسیلی مقابله کند. دلارهای مالیاتدهندگان باید از کارگران و جوامع در جهت گذار به یک اقتصاد پاک حمایت کند، نه اینکه به قمار مدیران شرکتهای نفتی در مورد آینده طلای سیاه، یارانه بدهد. به منظور دستیابی به اهداف آب و هوایی بلندپروازانه و ضروری اقلیمی، جو بایدن، رئیسجمهور ایالاتمتحده باید یارانه سوخت فسیلی را متوقف کند و پروژههای حفاری جدید را کنار بگذارد. همچنین اقدامات پیشگیرانه آب و هوایی و حفاظتی مورد نیاز را برای جبران خسارتهای پیشین انجام دهد.
فرصت اندک برای جبران خسارتها
شرکتهای نفت و گاز به خوبی از پیامدهای ناگوار تغییرات آب و هوایی آگاه هستند. آنها از راهکارهای کوتهبینانه و خودتخریبی برای حضور در بازار استفاده میکنند که باید آنها را کنار بگذارند. در ارزیابی پروژههای آینده مانند نظیر حفاری در زمینهای ایالتی، دولت فدرال باید از بهترین یافتههای علمی برای مقابله با واقعیت تغییر آب و هوا استفاده کند.
جوامع محلی نباید هزینهها و خطرات فعالیتهای شرکتهای نفتی را متحمل شوند. در حال حاضر فرصتی وجود دارد که یارانههای صنعت نفت را متوقف کرده و در عوض منابع خود را در یک انتقال اقتصادی عادلانه و کاهش شدید انتشار کربن سرمایهگذاری کنید. دولتها باید به خوبی از این فرصت استفاده کنند، هرچند امروز هم برای جبران شاید کمی دیر شدهباشد.