تعدادشان کم که نه، بیشتر هم شدهاست. گویا بیتفاوتی آموزش و پرورش نسبت به اعتراضشان نهتنها آنها را خسته نکرده بلکه انرژیشان را برای گرفتن حق و حقوق از دست رفتهشان چندین برابر کردهاست؛ کارنامهسبزهایی را میگویم که هر کس با عبور از خیابان سپهبد قرنی آنها را دیده یا صدای شعارهایشان را شنیدهاست. حتی کسانی که مسیرشان به این خیابان نرسیدهباشد نیز خبر اعتراض کارنامه سبزها را در رسانهها یا شبکههای اجتماعی دیده اند، اما مسئولان وزارتخانه آموزش و پرورش که در چند قدمی محل این تجمع اعتراضی هستند، نه چشمشان آنها را دیده و نه گوششان صدای اعتراضها را شنیدهاست!
تیرماه بود که «جوان» با تیتر «ضربدر قرمز روی کارنامه سبز» گزارشی میدانی از اعتراض قبولشدگان آموزش و پرورش و تحصن آنها در همین صفحه منتشر کرد. حالا بعد از گذشت دو ماه و با بیتفاوتی آموزش و پرورش نسبت به این تجمع، حجم اعتراضات کارنامهسبزها بیشتر شدهاست.
این تجمعکنندگان با ساک و چمدان و از نقاط مختلف کشور آمده و عزمشان را جزم کردهاند که تکلیف وضعیتشان را مشخص کنند؛ آنها در مرحله علمی و کتبی آزمون استخدامی قبول شدند و به گفته خودشان در مصاحبه علمی نمرات عالی کسب کردند، اما به دلیل کمبود ظرفیت، جذب آموزشوپرورش نشدند و مطالبهشان این است که وقتی آموزشوپرورش نیاز به نیرو دارد، چرا از آنها استفاده نمیکند؟! برخی از این کارنامه سبزها نیز مردانی هستند که به همراه زن و بچههایشان و از شهرهای خیلی دور آمدهاند و میگویند تا زمانی که حقشان را نگیرند از مقابل وزارت آموزش و پرورش تکان نخواهند خورد؛ از آنجایی که آنها شغل ثابت نداشتند و تنها به جواب آزمون استخدامی آموزشوپرورش دل خوش کرده بودند با وضعیت پیشآمده، زندگیشان مختل شده و چشم انتظار پاسخ قانعکننده از سوی مسئولان و رسیدگی به شکایاتشان هستند.
محمد احمدیفرد، یکی از نمایندگان کارنامه سبزهای آزمون استخدامی آموزش و پرورش در این رابطه به خبرنگار «جوان» میگوید: «بیش از دو ماه است که فریاد میزنیم به وضعیت شغلی ما رسیدگی کنند، اما گوش شنوایی نیست. هیچچیز به اندازه بیتفاوتی آموزش و پرورشیها ما را کلافه نکردهاست.» او در پاسخ به این سؤال که آیا در این دو ماه اخیر کسی پای حرفشان ننشسته است، میگوید: «چندین بار ما را به جلسات آموزش و پرورش و جلساتی در استانداری دعوت کردهاند که بیشتر جنبه تهدید داشت تا رسیدگی به مشکلاتمان! متأسفانه در این مدت از سوی مسئولان هیچ اقدامای انجام نشدهاست.»
احمدیفرد با گلایه از سنگاندازی برخی از مسئولان وزارت آموزش و پرورش برای رسیدگی به شکایاتشان اظهار میدارد: «دو نفر در وزارتخانه که در تمام جلسات آموزش و پرورش نیز حضور دارند مانع از شنیده شدن صدای ما در رسانهها میشوند و نمیگذارند که صدای حق شنیده شود. این دو نفر حتی با شروع کار دولت جدید و تعیین سرپرست وزارت آموزش و پرورش با قوت بر سر کار ماندهاند و اجازه نمیدهند ما حقایق را بازگو کنیم.» این نماینده کارنامه سبزها تصریح میکند: «از ما انتقاد میکنند که چرا رسانههای آنور آبی از شما گزارش پخش کردهاند! مگر این موضوع تقصیر ماست؟ وقتی صدا و سیما هیچ گزارشی از اعتراض ما منتشر نمیکند و از مسئولان درخواست رسیدگی به شکایت ما را ندارد خب معلوم است که رسانههای بیگانه از آب گلآلود ماهی میگیرند. این در حالی است که ما بارها درخواست مناظره با کارشناسان سازمان سنجش، وزارت آموزش و پرورش، امور استخدامی و نمایندگان مجلس را دادهایم، اما هیچکس جرئت صحبت با ما را نداشته است، آنها خودشان هم میدانند که حق با ماست، اما هیچ کاری برایمان انجام نمیدهند.»
او با بیان اینکه مسئولان در این مدت تنها بهانهتراشی کردهاند، میگوید: «متأسفانه وزارت آموزش و پرورش هیچ پاسخ درستی به ما نمیدهد، یکبار میگویند صبر کنید تا دولت جدید سرکار بیاید بعد میگویند تا انتساب سرپرست برای وزارتخانه صبر کنید و حالا هم رسیدگی به شکایت ما را تا انتخاب وزیر جدید آموزش و پرورش به تعویق میاندازند. آنها تصور میکنند که ما بالاخره خسته خواهیم شد، اما تا زمانی که پاسخ درستی به ما ندهند از مقابل وزارتخانه تکان نخواهیم خورد.»
احمدیفرد در پایان تأکید میکند: «ما خواستار ملاقات حضوری با رئیسجمهور هستیم، زیرا که تمام مشکلاتمان را با وزارت آموزش و پرورش مطرح کردهایم، اما آنها قصد رسیدگی به وضعیت استخدامی ما را ندارند. امیدواریم که شخصِ رئیسجمهور صدای ما را بشنود و دستور رسیدگی به شکایت ما را بدهد.»