کد خبر: 1061695
تاریخ انتشار: ۲۱ شهريور ۱۴۰۰ - ۱۰:۴۶
یک دکترای مشاوره مطرح کرد:
زهرا خلقی گفت: باید برای کودکان محدودیت هایی در نظر گرفت، زیرا اگر برای کودک محدودیتی اعمال نشود، یکی از نیازهای هیجانی او نادیده گرفته شده است.

  به گزارش سعید عرفان منش خبرنگار جوان انلاین اصفهان، دکترای مشاوره در سلسله نشست‌های فرزندپروری که به همت اداره فرهنگی اجتماعی منطقه چهار و به صورت مجازی در حال برگزاری است، اظهار داشت: بچه ها در هر سنی دوست دارند کارهای عجیبی انجام بدهند، مثلا پرتاب آب دهان در سنین سه تا چهارسالگی که والدین می توانند اجازه دهند کودک در دستشویی این کار را انجام دهد یا اگر کودکی روی دیوار نقاشی می کشد، محدوده ای را با چسباندن کاغذ مشخص کرد تا در آن محدوده نقاشی بکشد اما اگر از محوطه مشخص شده فراتر رفت، باید برا او محدودیت تعیین کرد.

    وی افزود: به طور نمونه بچه های دو، سه ساله معمولا عادت دارند به وسایلی دست بزنند که برای آن ها خطرناک است، مانند دکمه های اجاق گاز و والدین باید برای عدم دسترسی به این وسایل، به دنبال راه حلی باشند، البته برخی بچه ها از نظر هوش کلامی رشد بهتری دارند و در سن سه سالگی هم می توان با آن ها گفتگو کرد.

    این مشاور خانواده، قانون گذاری برای کودکان مطابق سن آن ها را یک اصل مهم عنوان کرد و ادامه داد: والدین جهت قانون گذاری برای کودکان باید این موضوع را بررسی کنند که آیا این شیوه تربیتی برای فرزندان آن ها مناسب است یا نه و سپس اقدام به انجام آن کنند.

    خلقی با بیان اینکه وقتی محدودیتی برای کودکان تعریف کردیم، باید در آن محدودیت دایره عمل آن ها آزاد باشد، تصریح کرد: والدین نباید قانون و خواسته را با یکدیگر اشتباه بگیرند و برای خواسته نمی توان کودک را تحت فشار گذاشت یا مجبور کرد مطابق میل آن ها رفتار کند.

    وی گفت: ممکن است خواسته ما و خواسته فرزندمان با یکدیگر در تعارض قرار بگیرد، مثل اینکه کودک و والدین هر دو بخواهند به طور همزمان از تلویزیون استفاده کنند که در چنین موقعیتی باید تعارض ها را از طریق گفت وگو حل کرد.

    به گفته این مشاور خانواده، باید برای کودکان محدودیت هایی در نظر گرفت، زیرا اگر برای کودک محدودیتی اعمال نشود، یکی از نیازهای هیجانی او نادیده گرفته شده است و در آینده با مشکل مواجه خواهد شد.

    خلقی با بیان اینکه باید کودکان را قانون مدار تربیت کرد، یادآور شد: محدودیت باید واقع بینانه و مطابق با سن، توان کودک، یادگیری های او و در نظرگرفتن تفاوت های فردی باشد.

    وی با بیان اینکه باید قبل از قانون گذاشتن آموزش داد، تاکید کرد: کودکان تمایل چندانی به اجرای قانون ندارند و دوست دارند قانون را نادیده بگیرند اما هر چقدر رابطه با کودکان بهتر باشد، بیشتر زیر بار اجرای قانون می روند.

    این دکترای مشاوره تصریح کرد: چند قانون را نمی توان یک جا به کودکان تحمیل کرد زیرا کودک خسته شده و واکنش نشان می دهد و والدین نیز در پی این واکنش ها، یا اجرای قانون را متوقف کرده یا بدخلقی کرده و خشونت به خرج می دهند که نتیجه آن مطلوب نیست.

    وی اظهار داشت: مداومت بر اجرای قانون اهمیت دارد و اگر از درستی آن مطمئن هستیم، حتما بر اجرای آن نظارت کنیم و از گریه کردن کودکان وحشت نداشته باشید.

    این مشاور خانواده بیان داشت: اگر برای کودکان در سن کم قانون گذاشته نشود، برای نوجوان قانون وضع کردن کار دشواری است، در صورتی که تعیین محدودیت برای کودکان از وظایف والدین است.

    وی خاطرنشان کرد: اگر کودکی کار اشتباهی انجام داد، باید معایب کارش را به او گوشزد کرد اما این گوشزد کردن نباید از دید دیگران باشد یا مقایسه ای صورت گیرد، بلکه با گفت وگو و شرح مشکلاتی که پیش آمده، او را ترغیب به انجام کاری کنید.

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر