بیستویکمین دوره مسابقات والیبال قهرمانی مردان آسیا با قهرمانی تیم ملی والیبال ایران و معرفی تیمهای برتر این رقابتها به پایان رسید. در فینال بیست و یکمین دوره مسابقات والیبال قهرمانی مردان آسیا در ژاپن، تیم ملی والیبال ایران به مصاف ژاپن رفت و با برتری ۳ بر صفر به عنوان قهرمانی دست پیدا کرد. این رقابت در سه ست و به ترتیب با نتایج ۲۷ بر ۲۵، ۲۵ بر ۲۲ و ۳۱ بر ۲۹ به سود ایران پایان یافت.
قهرمانی ایران در رقابتهای آسیایی با بهروز عطایی و کادر تمام ایرانی قدمی مثبت جهت رشد والیبال ایران بود. پاک کردن نتایج ضعیف آلکنو در لیگ ملتهای ۲۰۲۱ و المپیک توکیو ماموریت سختی بود که عطایی ریسک آن را پذیرفت و در این راه موفق عمل کرد؛ ریسکی که اگر عدم موفقیت عطایی و کادر ایرانی را همراه داشت شاید ادامه کار برای مربیان وطنی در تیمهای ملی سختتر میشد.
قهرمانی در هر تورنمنتی باعث خرسندی و خوشنودی هموطنان و والیبال دوستان خواهد شد، اما باید یک نکته را در نظر گرفت که در چه رقابتهایی قهرمان شدیم. قطعا سطح والیبال ایران در سالهای اخیر فراتر از آسیا بوده و نباید فدراسیون والیبال در باد این قهرمانی خوابیده و پیروزی در این مسابقات را بزرگنمایی کند چراکه ممکن است به آینده والیبال ایران صدمه بزند. قطعا مسابقات آسیایی به دلیل حضور تیمهای ضعیف در آن، آنچنان مطرح نیست و قهرمانی برای تیمی مانند ایران نمیتواند نشان دهنده پیشرفت والیبال ایران باشد؛ هرچند که شاید قهرمانی برای تیمهای دیگر آسیایی در این رقابتها پیشرفت محسوب شود.
به نظر میرسد قهرمانی در رقابتهای آسیایی باعث شده فدراسیون والیبال نتایج ضعیف آلکنو در لیگ ملتهای والیبال و المپیک را فراموش کند و در خصوص برخی از موضوعاتی که همچنان برای همگان مشخص نشده سکوت کند. زمان حضور آلکنو در ایران اتفاقات زیادی برای والیبال ایران افتاد که همچنان فدراسیون والیبال ایران در باره آن سکوت کرده است.
برخی از تیمهای مطرح والیبال قبل از المپیک توکیو برای المپیک پاریس برنامه داشته و این موضوع نشان میدهد که اگر فدراسیون والیبال بخواهد با قهرمانی در مسابقات آسیایی آن هم پس از المپیک که تیمها دچار تغییر میشوند، مشکلات اصلی تیم ملی والیبال ایران در المپیک توکیو و لیگ ملتهای ۲۰۲۱ والیبال را فراموش کرده و به واسطه این پیروزی به شناسایی نقاط قوت و ضعف تیم در دوران آلکنو نپردازد، قطعا والیبال ایران ضربه خواهد خورد.
امروز بیشتر تیمهای صاحبت نام و صاحب سبک برنامه خود را برای المپیک پاریس ترسیم کرده و در پی اجرای آن تلاش میکنند. اگر فدراسیون والیبال و بخش مدیریتی آن بخواهد در باد این قهرمانی بخوابد، در آیندهای نزدیک دود این موضوع به چشم والیبال و جوانان ایران خواهد رفت.
اعتماد فدراسیون والیبال به کادر ایرانی و ریسک جوانگرایی از مواردی است که میتوان آن را تحسین کرد، اما باید یادمان باشد که این مسابقات المپیک و حتی لیگ ملتها نیست!
انتظار میرود فدراسیون والیبال پاسخ برخی از ابهامات در دوره آلکنو را به صورت شفاف داده و بعد از آن با کمک کارشناسان خبره به تشخیص نقاط ضعف و قدرت تیم ملی والیبال بپردازد تا بعد از آن با برنامه ریزیهای صحیح تیم ملی والیبال ایران در مسیر اصلی خود حرکت دهد.
برای المپیک پاریس آنچنان وقتی وجود ندارد و اگر مدیریت والیبال میخواهد کاری برای جوانان ایران انجام دهد، اکنون زمانش است. امید است که فدراسیون والیبال زمان را مغتنم شمرده و از این قهرمانی برای پاک کردن خاطرات بد دوران آلکنو استفاده نکند بلکه مشکلات را شناسایی کرده و از آن تجربه کسب کند.