تمام آن‌هایی که شنبه شب به تماشای بازی پرسپولیس و الهلال نشستند با گذشت چند دقیقه از آغاز بازی متوجه شدند که نماینده ایران توان برتری مقابل نماینده عربستان را ندارد. برای پی بردن به دلایل این شکست بد لازم نیست زیاد جست‌وجو کنیم فقط کافیست چند روز به عقب برگریدم، یعنی عصر چهارشنبه ۲۱ شهریور ۱۴۰۰.
کاروان سرخپوشان برای سفر به عربستان راهی فرودگاه شد، اما با یک معطلی پنج ساعته ناچار به بازگشت به خانه می‌شود. پیگیری‌ها حاکی از آن است که به‌رغم اعای مسئولان مبنی بر کارشکنی طرف سعودی ایراد کار باز هم مثل همیشه متوجه خودمان است و عدم اطلاع درست از قوانین بین‌المللی و ارسال دیرهنگام نامه درخواست سفر از سوی باشگاه پرسپولیس باعث این معطلی و طبیعتاً بار روانی زیاد روی تیمی شده بود که نزدیک به دو ماه از آخرین دیدار رسمی و جدی‌اش می‌گذشت.
پرسپولیس با این اهمال‌کاری بزرگ خسته‌تر از قبل راهی عربستان شد و نتیجه آن شد که همه دیدیم. یک شکست تحقیرآمیز برای فوتبال ایران، نه پرسپولیس. سرخ‌ها باختند، بد هم باختند، اما دردآورتر از این شکست شنیدن حرفهای مسئولی است که بدون هیچ شکی سوء‌مدیریت او یکی از دلایل اصلی از هم گسستگی روحی و روانی تیم بود. مجید صدری، سرپرست باشگاه پرسپولیس پس از حذف قرمز‌ها از لیگ قهرمانان در اکانت شخصی‌اش در شبکه‌های اجتماعی مدعی شده «با مجالی برای عبور از مشکلات و بهبود شرایط اداری باشگاه و حرفه‌ای‌تر شدن، گام‌های بزرگی خواهیم برداشت تا هرگز تماشای امکانات حریفان برای ما حسرت‌برانگیز نباشد.»
شنیدن چنین اظهاراتی از سوی مسئولی که حتی توانایی هماهنگ کردن یک پرواز برای تیمی که قرار است بازی مهم مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان را برگزار کند، ندارد، اگر نگوییم یک لاف توخالی است، حتماً می‌تواند حسابی خنده‌دار باشد. نکته جالب توجه اینکه جناب سرپرست با زهم پای شرایط نرمال و غیرطبیعی بازی را وسط می‌کشد و آسمان و ریسمان به هم می‌بافد برای توجیه شکست تلخی که شنبه شب همه را ناراحت کرد تا باز هم بیشتر متوجه شویم که ادعا‌های او تنها حرف‌هایی برای خالی نبودن عریضه است و صدالبته که گوش هوادار فوتبال ایران از این دست حرف‌ها پر است.
ایراد از مجید صدری نیست، سال‌هاست که فوتبال باشگاهی ایران و حتی فوتبال ملی با چنین معضلاتی روبه‌روست. فوتبالی که مثلاً حرفهای شده، اما بدیهی‌ترین امور حرفهای فوتبال دنیا را نمی‌داند. فوتبالی که حالا‌حالا‌ها جا برای ضربه خوردن و تحقیر شدن دارد، چرا؟ چون همزمان که فوتبال باشگاهی ایران با مدیرانی اینچنینی که کم هم نیستند مشغول رؤیاپردازی و ولخرجی‌های میلیاردی است دیگر رقبا از جمله همین عربستان مشغول کار درست و زیربنایی هستند و حاصل آن را هم به خوبی دیدیم. از قدیم گفته‌اند: «کار نیکو کردن از پر کردن است.» این ضرب‌المثل ماست، اما دیگران خیلی خوب آن را فهمیده‌اند و اجرا می‌کنند در عوض ما فقط شعار می‌دهیم. صدری درست می‌گوید، شنبه شب، شب تلخی برای فوتبال باشگاهی ایران بود، اما گویا یادش رفته که نوع مدیریت حاکم بر باشگاه پرسپولیس دلیل اصلی این اتفاق تلخ است. پرسپولیس همان عصر چهارشنبه که از فرودگاه به جای عربستان راهی خانه شد بازی را باخت و شنبه شب فقط تلاش می‌کرد که بیشتر گل نخورد.
الهلال عربستان در فاصله ۲۲ شهریور تا ۲۴ مهر با برتری مقابل دو تیم بزرگ فوتبال ایران خیلی خوب نواقص و عیوبمان را به رخمان کشید، تیمی کاملاً حرفهای با بازیکنان تأثیرگذار و هرینه‌کرد درست که بر طبل توخالی فوتبال باشگاهی ایران کوبید. قبول این شکست یک چیز است، اما شعار دادن و فرافکنی چیزی دیگر. چگونه می‌توان با مدیران کنونی فوتبال باشگاهی و حتی مدیران فدراسیون دلخوش به آینده بود، وقتی بدیهی‌ترین امور انجام نمی‌شود.
شنبه شب، شب تلخی برای فوتبال ایران و پرسپولیس بود، شب تلخی که با تداوم مدیریت‌های کنونی حتماً باز هم شاهد تکرار آن خواهیم بود، حالا یا به نام پرسپولیس یا نام‌های دیگر.
