فیلمنامهنویس آثار سینمایی میگوید: حباب فیلمها و سریالهای ضعیف میترکد و باید منتظر به گل نشستن برخی سریالها و فیلمها نیز باشیم.
سعید عقیقی، فیلمنامهنویس، پژوهشگر و مدرس سینما درباره وضعیت این روزهای سینمای ایران به مهر گفت: سینمای ایران در دهه۹۰ به لحاظ آمار فروش چند پدیده و فیلم شاخص دارد، اما در فیلمنامههایشان همانها هم با ضعفهایی مواجه هستند. برای مثال در فیلم «متری شیش و نیم» صحنههایی دیده میشود که کاراکترهای حاضر در آن واکنشهایی دارند مبنی بر اینکه گویی از قبل فیلمنامه را خواندهاند و واکنشهای عجیبی نشان میدهند! من به عنوان یک آنالیست فیلمنامه میتوانم توضیح بدهم این صحنهها وجود دارند تا خط «خبری» قصه را با خردهداستانها پر کنند، اما در فیلمی نظیر «تیتی» این مشکلات در فیلمنامه وجود ندارد یا در «ناهید» نیز چنین نیست، بنابراین اگر بازیگران محبوب ما در فیلمهای پدیده نباشند، این نقطه ضعفها بیشتر خود را نشان خواهند داد. وی افزود: در واقع ما به عنوان مخاطب بیشتر درگیر اجرای بازیگران در این فیلمها میشویم. در حالی که این فیلمها نسخههای متعددی میتوانند نسبت به خروجی نهایی که روی پرده میبینیم، داشته باشند، یعنی ممکن است آنها ۱۸۰دقیقه باشند یا ۱۲۰ یا ۹۰دقیقه. حال اگر در اوایل دهه۸۰ ساخته شوند، شاخص کارگردانی بیشتری به ما خواهند داد. به نظر میرسد دست ما در این دهه و در این نوع فیلمها در نوعی «از پیش تعیینشدگی» خالی است. عقیقی درباره اینکه مخاطبان سینما که به تبع شرایط کرونا و تعطیلی سینماها به سریال دیدن عادت کردهاند، باز هم مخاطب پیگیر سینما خواهند شد؟ گفت: این روزها برای به دست آوردن شاخصی از مخاطبان در دوران کرونا به وضعیت و نتیجه اکران فیلم «قهرمان» بستگی دارد. اینکه شاخص تماشای مخاطبان ایرانی با گذشته چه تغییری کرده و آیا یک فیلم فراگیر مثل قبل مورد استقبال است یا نه را میتوان از میزان استقبال این اثر طی روزهای آینده بهتر ارزیابی کرد یا برسیم به اینکه نوعی از زندگی بر ما تحمیل شده که فرهنگ طی آن از سبد فرهنگی کنار گذاشته شده و آنچه روی تلفن همراه به طور رایگان در اختیار است، چقدر جایگزین شده؟ اما پیشبینیام این است که یک جایی شرایط این سریالهای ضعیف شبیه وضعیت فیلمفارسی در سالهای ۵۴ تا ۵۷ شد که حرکت رو به رشدش کند شد و به معدود فیلمهایی در سال رسید، باید منتظر به گل نشستن برخی سریالها و فیلمها نیز باشیم. همانطور که حبابهای اقتصادی زمان معینی دارند شبه صنعت و جریان اصلی سینما نیز تا دو سه سال آینده یا چارچوبهایش را تغییر میدهد یا مردم دیگر حاضر نخواهند بود بابت آنچه اکنون دیده میشود، هزینه کنند.