سرویس جامعه جوان آنلاین: ماجرای افزایش ظرفیت آموزش پزشکی در نگاه اول مزیتی برای جامعه پزشکی به نظر میرسد؛ پزشکانی که در طول بحران دو ساله کرونا آسیب دیدند و شهید دادند طبیعتاً نیاز به نیروی تازه نفس و کمکی دارند و این مهم با افزایش ظرفیتها و تربیت نیرویهای بیشتر محقق میشود، اما وقتی با گلایهها و مخالفتهای مسئولان رده بالای صنف پزشکان همچون سازمان نظام پزشکی و وزارت بهداشت مواجه شوید، متوجه خواهید شد این ماجرا از زوایه نگاه آنها با زاویه نگاه عموم جامعه و حتی پزشکان موافق افزایش ظرفیتها متفاوت است. رئیس تازه وارد سازمان نظام پزشکی هم در دفاعی تمام قد از پزشکان ضمن تأکید بر لزوم افزایش ۶۰ درصدی تعرفههای پزشکی و حتی تهدید به امضا نکردن تعرفههای کمتر از این، وضعیت کشور را از نظر تعداد پزشک بسیار خوب توصیف میکند. وی معتقد است افزایش ظرفیت پزشکی باید متناسب با زیرساختها باشد و گرنه منجر به کاهش کیفیت آموزش میشود، اما در عین حال خودش هم به نوعی بر کمبود پزشک به خصوص در برخی رشتهها صحه میگذارد و میگوید: «به دلیل عدم استقبال پزشکان از ادامه تحصیل در رشتههای تخصصی و فوق تخصص ممکن است در سالهای آینده با بحران کمبود متخصص مواجه شویم و ناچار شویم بیماران را برای ادامه درمان به کشورهای دیگر بفرستیم.» وی در پاسخ به سؤال «جوان» درباره تأکید رئیس کمیسیون بهداشت مجلس بر نبود پزشک متخصص در بسیاری از مناطق کشور با تمرکز بر بحث تعرفهها و لزوم افزایش ۶۰ درصدی آن و رسیدن ویزیت پزشکان به حداقل ۱۲۰ هزار تومان تأکید میکند: «هر قدر هم ظرفیت پذیرش را زیاد کنیم تا این مسائل حل نشود، فایدهای ندارد!»
روز گذشته نخستین نشست خبری محمد رئیسزاده رئیس سازمان نظام پزشکی با رسانهها برگزار شد تا وی به عنوان رئیس سازمان صنفی پزشکی در دفاعی تمامقد از سفیدپوشان عرصه سلامت، موضوعاتی همچون کمبود پزشک در کشور، افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی، اصلاح آموزش پزشکی را زیر سؤال برده و طرح این مسائل را در زمان کنونی موجب خدشه به روح پزشکانی بداند که در دو سال گذشته در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار داشتهاند.
این در حالی است که مباحثی همچون افزایش ظرفیت پذیرش پزشک در کشور و تربیت پزشکان بیشتر لااقل در نگاه نخست در حوزه حمایتگری از پزشکان و کاهش باری است که در بحرانهای اینچنینی بردوش سفیدپوشان عرصه سلامت تحمیل میشود و حتی برخی اعضای کمیسیون بهداشت مجلس همچون حسنیعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت که خودش هم پزشک است به آن اذعان دارند و تأکید میکنند «بسیاری از مناطق کشور در نیروهای تخصصی و فوقتخصصی پزشکی با کمبود مواجه هستیم». با این وجود رئیس سازمان نظام پزشکی در عین حالی که میگوید با افزایش ظرفیت پزشکی موافقیم، اما این موافقت وی، اما و اگرهایی دارد که به مخالفت نزدیکتر است. در کنار این آقای رئیس وقتی وارد بحثهای تعرفهای میشود و میخواهد از پیشنهاد افزایش ۶۰ درصدی تعرفهها دفاع کند به کاهش تربیت پزشک در برخی رشتهها اشاره میکند و تا جایی پیش میرود که ممکن است در آینده به جایی برسیم که مجبور به اعزام بیمار به خارج شویم یا پزشک خارجی وارد کشور کنیم. از نگاه وی تنها راهکار این ماجرا اصلاح تعرفههاست نه افزایش تربیت پزشکان!
تجربه موفق ادغام آموزشهای تئوری و عملی
رئیسزاده همچنین در مخالفت با ادغام آموزش پزشکی در وزارت علوم معتقد است: «افتخاراتی که ما در حوزه بهداشت و درمان داریم حاصل از ادغام آموزش تئوری است که در شبکه بهداشت و درمان کشور است و ما را به خودکفایی رسانده که سالانه بیش از ۱۵۰ هزار بیمار از سایر کشورها برای درمان به پزشکان ما مراجعه میکنند و در هیچ زمینهای نیازی به کشورهای خارجی نداریم و نباید بعد از سالها موفقیت و افتخارآفرینی، عقبگرد داشتهباشیم. نهتنها با این ادغام مخالف هستیم، بلکه از وزیر علوم درخواست داریم، حد و حدود و حریم وزارتخانههای دیگر را نیز رعایت کنند.»
از نگاه وی وزارت بهداشت، سازمان نظام پزشکی، فرهنگستان بهداشت درمان و کمیسیون بهداشت مجلس به عنوان چهار مرجع بالادستی با این طرح مخالف هستند و هیچکس جز این چهار مرجع اشراف کارشناسی بر مسائل کشور ندارد و دلسوز سلامت جامعه نیست. رئیس سازمان نظام پزشکی تأکید دارد: «ما معتقدیم این طرح نهتنها موفق نخواهد بود، بلکه مشکلاتی را برای نظام آموزش ایجاد خواهد کرد. ظرفیت پذیرش دانشجوی ما از سال ۹۲ تاکنون ۵۰ درصد افزایش داشتهاست. افزایش ظرفیت و توسعه آموزش در حوزه پزشکی بسیار متفاوت با سایر رشتههاست و نیاز به امکانات بسیار زیادی دارد و اگر بدون زیرساخت مناسب این افزایش صورت بگیرد، منجر به فارغالتحصیلی پزشکان بیکیفیت و ناکارآمد خواهد شد و برای سلامت مردم مضر خواهد بود.»
شرایط ماندگاری پزشکان در مناطق محروم باید فراهم شود
رئیسزاده در پاسخ به سؤال «جوان» در رابطه با اذعان رئیس کمیسیون بهداشت مجلس بر کمبود پزشک در برخی از مناطق کشور میگوید: «اگر ما در سیستان و بلوچستان جراح قلب نداریم، به این معنا نیست که جراح قلب کم داریم. بلکه این سؤال مطرح است که چرا جراح قلب در سیستان و بلوچستان نمیماند. ما اگر شرایط پزشکان را مهیا نکنیم به مناطق محروم نمیروند. من افزایش ظرفیت را قبول دارم، اما افزایش بیرویه ظرفیت را قبول ندارم و مقدم بر افزایش ظرفیت باید توزیع مناسب پزشکان را داشته باشیم.»
وی با تأکید بر اینکه در ما بالای ۱۷ هزار خانه بهداشت و ۳۳ هزار بهورز در کنار پزشک خانواده ارائه خدمت میکنند. رئیس سازمان نظام پزشکی تأکید کرد: «شما شرایط را مهیا کنید پزشکان ما در دور افتادهترین مناطق هم خدمت خواهند کرد. کما اینکه گروههای جهادی ما در حوزه بهداشت و درمان این خدمات را ارائه میدهند.»
اولویت اقتصاد سلامت
رئیسزاده همچنین در پاسخ به موضوع تخلف وزارت بهداشت در به کارگیری پزشکان طرحی در مناطق محروم پاسخ میدهد: «تنها رشتهای که طرح اجباری دارد و اصلاً مخدوش نشده و وزارتخانه در بحث طرح بسیار جدی است و این طرح اصلاً مخدوش نشدهاست.»
وی در پاسخ به سؤال دیگر «جوان» مبنی بر اینکه با این اوصاف چرا مشکل نبود پزشک در مناطق محروم همچنان ادامه دارد با تأکید بر اقتصاد سلامت میگوید: «شما نمیتوانید انتظار داشته باشید در هر روستا یک پزشک یک متخصص و یک درمانگاه داشته باشید و بحثهای اقتصاد سلامت مهم است. اگر برای کشور و اقتصاد سلامت میصرفد، اشکالی ندارد پزشک را در روستا مستقر کند و به او درآمد مناسب بدهد و بگوید روزی دو تا ویزیت کن». رئیسزاده معتقد است ما باید نیرو را در جایی به کار بگیریم که تناسب داشته باشد و به صرفه باشد. رئیس سازمان نظام پزشکی باز هم تأکید میکند: «ما به هیچ عنوان در مقایسه با کشورهای منطقه کمبود پزشک نداریم و وضعیتمان بسیار هم خوب است.» وی نظام ارجاع را به عنوان یکی از راهکارهای توزیع مناسب پزشک میداند و تأکید دارد باید وضعیت امروز را نسبت به گذشته دید. دکتر رنجبرزاده معاونت اجتماعی و امور پارلمانی سازمان هم در پاسخ به طرح بومیگزینی برای حل مشکل مناطق محروم و مهاجرت این پزشکان به شهرهای بزرگ پس از فارغالتحصیلی میگوید: «بحث بومیگزینی داریم و در هر استان ۲۵ درصد بومیگزینی انجام شده و به هیچکدام از این افراد اجازه فعالیت در دیگر نقاط کشور نخواهد داشت.»
پزشکان هر چند در دوران پاندمی کرونا فداکارانه در صحنه ایستادند، اما لااقل مدافعانی دارند که حتی به فکر معیشت آینده آنها هستند و از حق و حقوقشان دفاع میکنند. در چنین شرایطی است که احساس میکنی هیچکس مدافع حقوق بیماران نیست!