اظهارنظر‌های طلبکارانه مدیران فدراسیون فوتبال تمامی ندارد، همان‌هایی که وعده‌های بزرگ می‌دادند امروز به جای آنکه پاسخگوی عمل نکردن به وعده‌های‌شان باشند برای رسیدن به زیاده‌خواهی‌های خود این و آن را واسطه می‌کنند.
مشکلات مالی و تأثیر تحریم‌های ظالمانه در پرداخت نکردن مطالبات بین‌المللی چالش جدیدی نیست و سال‌هاست که دست فوتبالمان را در پوست گردو گذاشته، ولی مدیریت فعلی فدراسیون طوری همه معضلات جدی فوتبال ایران را به تحریم‌ها ربط می‌دهد که انگار روز اولی است که دشمنان برای تحت فشار قرار دادن کشورمان دست به دامن تحریم شده‌اند. رفیعی، مشاور رئیس فدراسیون فوتبال در مصاحبه‌ای با سایت فدراسیون از همه مسئولان کشوری تقاضای همکاری کرده است: «پول داریم، اما به دلیل تحریم نمی‌توانیم از آن استفاده کنیم. از همه افرادی که صدای من را می‌شنوند، به ویژه ریاست جمهور، وزیر امور اقتصاد و دارایی، وزیر امور خارجه و نمایندگان مجلس می‌خواهیم کمک کنند. به این دلیل پول می‌خواهیم که قادر به برداشت پول خودمان نیستیم.»
جالب است، آقای مشاور انتظار دارد همه مدیران ارشد کشور صدای زیاده‌خواهی‌های فوتبالی‌ها را بشنوند و حتی بحث مذاکرات پیش‌رو را هم وسط کشیده است. آقایان انتظار دارند کل مملکت دست به سینه منتظر باشند و هر خواسته‌ای را که از سوی فدراسیون مطرح می‌شود بدون، چون و چرا بپذیرند.
اما واقعیت چیز دیگری است؛ عزیزی‌خادم در مصاحبه تلویزیونی‌اش قبل از انتخابات، وعده درآمدزایی ۱۰ میلیون یورویی از طریق تدوین برنامه استراتژیک و بازاریابی را داد، ولی بعد از رسیدن به صندلی ریاست همه چیز را از یاد برد. او نه‌تن‌ها درآمدزایی نکرد، بلکه از همان روز اول تحریم‌ها را عامل بی‌پولی فدراسیونش دانست. حالا هم که مشاورش وارد گود شده و همان حرف‌های تکراری رئیس را به زبان آورده است.
تحریم مشکل تازه فوتبال نیست و عزیزی‌خادم و همه مشاورانش قبل از ورود به کارزار انتخابات مثل تمام مردم از این موضوع اطلاع داشتند. حالا چطور می‌توانند به این بهانه منتظر کمک‌های مالی دولت و نمایندگان باشند. اگر قرار بود فدراسیون منتظر نتیجه مذاکرات باشد دیگر چه دلیلی داشت که حرف از درآمدزایی ارزی زده شود. با این شیوه مدیریتی هیچ تضمینی نیست اگر فیفا بدهی‌هایمان را بدهد هم فدراسیون برای جلب کمک‌های دولتی تلاش نکند.
زیاده‌خواهی فوتبالی‌ها تمامی ندارد. در این رشته هر اتفاقی می‌افتد، پای هوادار و شادی و نشاط جامعه را وسط می‌کشند تا به خواسته‌شان برسند، در صورتی که خودشان هم می‌دانند مشکل اصلی فوتبال ایران سوءمدیریت و روی کار آمدن مدیران نالایق است، نه بی‌پولی. آقایان در فدراسیون انتظار دارند رسانه‌ها در مقابل این زیاده‌خواهی‌ها سکوت کنند و دم نزنند و به قول خودشان «خودتحریمی» نکنند.
در صورتی که به هیچ‌وجه نمی‌توان در مقابل این خواسته‌های نابجا سکوت کرد، مگر فوتبال چه گلی به سر مردم زده که انتظار دارند مسئولان بلندپایه کشور کارشان را برای رسیدگی به یک فدراسیون متوقف کنند. درست است که از برد تیم ملی همه خوشحال می‌شویم و این خوشحالی‌ها در این وانفسا برای مردم غنیمت است، اما باور کنید هیچ‌یک از هموطنانمان راضی نمی‌شوند پول بیت‌المال برای رفع و رجوع سوءمدیریت‌ها هزینه شود. تازه بابت شکست حریفان درجه ۲ و ۳ آسیا هم سرمان منت می‌گذارند!
به جای راه انداختن هیاهوی الکی، به وعده‌هایتان عمل کنید، در این صورت نه تحریم‌ها نگرانتان می‌کند و نه منتظر نتیجه مذاکرات پیش‌رو می‌مانید. متأسفانه طی این سال‌ها آنقدر پول مردم به فوتبال سرازیر شده که گویا برخی، آن را حق مسلم خود می‌دانند. باید دید در فوتبالمان چه می‌گذرد که پرحاشیه‌ترین رشته چند برابر کل ورزش ایران بودجه می‌گیرد، ولی دست‌آخر از رئیس‌جمهور و نمایندگان تقاضای کمک می‌کند.
