جنگ و جدل‌ها بر سر تبلیغات محیطی لیگ برتر فوتبال به قوت خود باقی است و در این بین دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به‌رغم اینکه می‌توانند از تبلیغات دور زمین درآمدزایی داشته باشند، اما زیاده‌خواهی سازمان لیگ فوتبال برای در اختیار داشتن انحصاری تبلیغات به چالشی بزرگ برای آن‌ها تبدیل شده است.
تأخیر در شروع دیدار سرخپوشان تنها یک گوشه از حواشی حاصل از انحصارطلبی سازمان لیگ است. اگرچه رفتار عجیب شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی قبل از بازی پرسپولیس – نفت مسجدسلیمان و حل شدن موقت مشکل با دستور ویژه وزیر ورزش خود ابهاماتی ایجاد کرده، ولی ریشه همه این مشکلات در پافشاری سازمان لیگ است. این سازمان به هیچ‌وجه حاضر نیست حق تبلیغات محیطی استادیوم‌ها را به باشگاه‌ها بدهد تا آن‌ها همانند سایر باشگاه‌های خارجی از این طریق درآمدزایی داشته باشند. باشگاه‌های پرطرفداری، چون سرخابی‌های پایتخت می‌توانند درآمد قابل توجهی از طریق گرفتن اسپانسر‌های مختلف و تبلیغات داشته باشند. در آن صورت دیگر نیازی نیست دست‌شان در جیب دولت باشد و برای پرداخت بدهی‌های‌شان از عالم و آدم تقاضای کمک کنند. منتها درآمد حاصل از تبلیغات دور زمین آنقدر چشمگیر است که سازمان لیگ تحت هیچ شرایطی حاضر به تغییر شرایط نیست.
بحث درآمدزایی از تبلیغات خواسته‌ای است که مدیران سرخابی برای گرفتن آن خیز برداشته‌اند، ولی باز هم به در بسته سازمان لیگ خورده‌اند. دیدار‌هایی که به میزبانی این دو تیم در تهران برگزار می‌شود با استقبال خوب اسپانسر‌ها و شرکت‌های مختلف همراه است. آن‌ها برای اینکه برندشان بیش از پیش به چشم بیاید، فرصت پخش زنده بازی‌های پرسپولیس و استقلال را از دست نمی‌دهند. درآمد حاصل از تبلیغات دور زمین آزادی چندین میلیاردی است و دقیقاً به همین دلیل است که مدیران سازمان اهمیتی به تحقق خواسته باشگاه‌ها نمی‌دهند.
در این گیرودار شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی نیز وارد گود شده تا حقش را بگیرد و ایجاد وقفه در بازی اخیر سرخپوشان نیز به همین خاطر رخ داد. دود کوتاه نیامدن سازمان لیگ در چشم دو تیم پرهواداری می‌رود که همواره با مشکلات مالی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. هر بار هم که با کمک‌های دولتی مشکلات‌شان موقتاً حل می‌شود مدیران این دو باشگاه محروم بودن از درآمد حاصل از تبلیغات محیطی را بهانه‌ای برای نداشتن درآمد عنوان می‌کنند.
این دور تسلسل سال‌هاست که فوتبالمان را با چالش مواجه کرده و یک‌بار برای همیشه باید به این وضعیت پایان داد. ابهامات ناشی از درآمد‌های تبلیغات محیطی از جمله نقاط تاریک فوتبال ایران و به‌ویژه سازمان لیگ است. آن‌ها همیشه در قبال اعتراض باشگاه‌ها، رسانه‌ها و انتقاد‌های مطرح شده در خصوص میزان درآمد‌ها از تاکتیک فرافکنی و فرار رو به جلو استفاده می‌کنند و به جای روشن کردن ماجرا، مسئول تبلیغات سازمان لیگ را جلو می‌اندازند تا با ادبیات خاص خودش مقابل منتقدین قرار بگیرد. از نظر سازمان، باشگاه‌ها صلاحیت در اختیار داشتن تبلیغات را ندارند، در حالی که در فوتبال روز دنیا تبلیغات و اسپانسرینگ از جمله منابع اصلی باشگاه‌ها برای درآمدزایی محسوب می‌شوند.
مدیران سازمان لیگ به هر طریق ممکن پروژه نخ‌نما شده خود در موضوع تبلیغات محیطی را پیش می‌برند و تا هر کجا که بتوانند مقابل درخواست باشگاه‌ها ایستادگی می‌کنند. حالا که پای شرکت توسعه و نگهداری به میان آمده اوضاع کمی فرق کرده و باید دید سازمان لیگ در قبال پافشاری این شرکت چه موضعی اتخاذ می‌کند. به هر ترتیب تکلیف تبلیغات دور زمین یک‌بار برای همیشه باید مشخص شود. درآمد‌های میلیاردی حاصل از آن به جیب سازمان لیگ می‌رود در صورتی که سرخابی‌ها به شدت محتاج حق مسلم خود از این درآمد هستند. در حقیقت باشگاه‌ها با اینکه می‌توانند درآمد هنگفتی از این بابت داشته باشند، اما مجبورند به سازمان لیگ التماس کنند تا شاید درصدی از این مبلغ به حساب‌شان بیاید. این رفتار فرصت‌طلبانه سازمان لیگ جفایی است بزرگ در حق دو قطب اصلی فوتبال ایران و تاکنون هیچ فشار و قانونی نتوانسته حق باشگاه‌ها را بگیرد.
