عضو شورای پروانه ساخت و نمایش فیلمهای سینمایی در حالی که معتقد است به دلیل ضعف ساختاری فیلمهای سینمای ایران نباید به ۹۰درصد از فیلمهای سینمایی پروانه نمایش داده شود، بروز برخی اتفاقات در سینمای کشورمان را از پدیده باغهای معلق بابل هم عجیبتر میداند.
سعید مستغاثی، منتقد سینما که چندی پیش از سوی وزیر ارشاد به عنوان عضو شورای پروانه نمایش و شورای پروانه ساخت منصوب گردید، در واکنش به اظهارات بیژن نوباوهوطن، نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس و یکی دیگر از اعضای جدید شورای پروانه ساخت که گفته بود «بیش از ۳۰فیلم مسئلهدار از کمیته شورای نمایش مجوز نمایش گرفتهاند که در این فیلمها ارزشهای اخلاقی، انقلابی و ملی زیر سؤال رفته است»، ضمن اشاره به اینکه آقای نوباوهوطن تاکنون در جلسات شورا شرکت نکرده است، به مهر میگوید: آییننامه فعلی شورای نمایش از سال ۸۲ هیچ تغییری نکرده و همین ۱۴بند بوده و ما بر اساس همین ۱۴بند قانونی که مرتبط با محتوا و ساختار آثار است، فیلمها را مورد بررسی قرار میدهیم. ما به عنوان اعضای شورای پروانه نمایش فیلمهایی را که ارائه میشود، بر اساس آییننامهای که مصوب هیئت وزیران در سال ۸۲ است، بررسی و طبق همان آییننامه رفتار میکنیم.
عضو شورای پروانه ساخت سازمان سینمایی در ادامه با تأکید بر اینکه ما همه سینمایی هستیم، یعنی بحث اول ما سینماست، میافزاید: به عنوان منتقد سینما که نزدیک ۵۰سال است فیلم میبینم و در جریان سینمای روز دنیا و جشنوارهها هم قرار دارم، معتقدم بیش از ۹۰درصد از تولیدات سالانه سینمای ایران زیر خط استاندارد «سینمایی» قرار دارد. هر فیلمی اول باید «سینما» باشد. با دلیل و برهان معتقدم که بیش از ۹۰درصد فیلمهای ما فاقد بیان سینمایی و زیر استاندارد هستند. اگر نظر شخصی من باشد، ۹۰درصد این آثار را رد میکنم و نه به آنها پروانه ساخت میدهم و نه نمایش. اینها اساساً فیلم نیستند. فیلمسازی که «ریتم» را نمیشناسد، اساساً فیلمساز نیست. اگر قرار است فقط «حرف بزنید»، بروید سخنرانی کنید و مقاله بنویسید، کمخرجتر هم است. چرا وقت مردم را میگیرید؟ اینکه مرکز آمار در سال ۹۸ اعلام کرد تنها ۵ تا ۶ درصد مردم ایران به سینما میروند و از پرفروشترین فیلم استقبال میکنند، به همین دلیل است که این فیلمها قبل از هر چیز دیگر، اساساً «فیلم» نیستند. در درجه بعدی این آثار نسبتی با «ایران» و «ایرانیت» ندارند.
این منتقد سینما با ابراز تأسف نسبت به فیلمنامه آثار سینمایی ادامه میدهد: اغلب فیلمها امروز «شعار» است. اغلب فیلمسازان ما «حرف» میزنند به جای اینکه چیزی را نشان دهند. فیلمنامههایی هم که در این مدت بررسی کردهایم، اغلب «حرف» هستند. در فیلمها هم چیزی به عنوان «تصویر» مشاهده نمیکنید، بیشتر سخنرانی و نمایش رادیویی است. این «سینما» نیست. با این وضعیت این شوراها خیلی به فیلمها رحم میکنند که اجازه میدهند وارد شبکه توزیع شوند و این مسئله موجب خسران سینمادار و تماشاگر میشود، فقط تهیهکنندهها پول به جیب میزنند! یکی از عجایب در دنیا همین است که در سینمای ما قبل از اکران فیلم هم تهیهکننده پولش را به جیب زده است، این پدیده از باغهای معلق بابل هم عجیبتر است!
مستغاثی در ادامه اظهار میدارد: خیلی بد است سینمایی با این همه ادعای جهانی و جایزه اسکار و کن، تنها ۵درصد از مردمش فیلمهایش را ببینند! آدم از این شرایط شرم میکند. باید فیلمهای قویتری بسازیم و بیشتر به دغدغههای مردم بپردازیم. دغدغههای مردم آن چیزی نیست که فلان شبکه خارجی یا شبکههای اجتماعی مطرح میکنند. باید به بطن جامعه برویم. سینماگران باید از هالهای که به دور خود پیچیدهاند بیرون بیایند و مردم را ببینند. ای کاش لااقل کتاب بخوانند و فیلم ببینند. خیلی از فیلمسازان ما که من میشناسمشان، افتخارشان این است که فیلم نمیبینند! لااقل بروید فیلم ببینید!