زمان زیادی نیاز نبود برای آنکه ثابت شود مدیرعامل تازه‌وارد پرسپولیس هم نه حرف تازه‌ای برای گفتن دارد و نه چیزی در چنته!
درویش برخلاف سایرین در همان بدو ورود با بیان اینکه وارث حجم انبوهی از بدهی‌های معوقه در پرسپولیس است و کار بسیار سختی پیش‌رو دارد، زمینه‌سازی را برای تبرئه خود در آینده آغاز کرد. بحث پیش‌داوری فرد تازه‌وارد نیست، اما بی‌شک اگر درویش برنامه‌ای برای درآمدزایی یا برداشتن باری از دوش پرسپولیس داشت در همان گام نخستن اینچنین موضع‌گیری نمی‌کرد تا این ذهنیت ایجاد شود که او از اولین روز در پی سناریو‌سازی برای توجیه و پوشش عملکردی است که در آینده قرار است از خود به نمایش بگذارد.
درویش مدیر تازه‌کاری نیست که از مشکلات بی‌اطلاع باشد. جدا از سابقه مدیریت در سایپا، مشکلات و معضلات پرسپولیس چیزی نیست که بر کسی پوشیده باشد و درویش نیز همانند همتایان قبلی خود در این باشگاه با علم بر آنچه پیش‌روی‌شان قرار دارد سکان مدیریت سرخپوشان را به دست گرفته، نه با زور و اجبار و همین کافیست تا موضع‌گیری او در گام نخست و موعظه کردن در خصوص مشکلات پرسپولیس و تکرار اینکه وارث بدهی مدیران قبلی است از او پذیرفتنی و قابل قبول نباشد، چراکه با توجه به روشن بودن اوضاع سرخپوشان، درویش حق انتخاب داشت که عنوان پیشکش شده را بپذیرد یا نپذیرد و حالا که انتخابش نشستن بر صندلی مدیریت باشگاه بوده، نمی‌تواند در همین روز‌های نخست بلندگو به دست بگیرد و مشکلات پرسپولیس را فریاد بزند و از سخت بودن مسیری که در پیش دارد، ناله و زاری کند!
انتخاب درویش به عنوان مدیرعامل جدید سرخپوشان با واکنش بسیاری از پیشکسوتان مواجه شد، به‌طوری‌که کلانی صراحتاً با زیر سؤال بردن این انتخاب تأکید کرد که درویش گزینه مناسبی برای مدیریت پرسپولیس نیست و حالا صحبت‌های مدیرعامل جدید سرخپوشان در روز‌های نخست نشان می‌دهد که انتقاد‌های پیشکسوتانی، چون کلانی پربیراه نبوده که اگر بود مدیر جدید به جای ناله کردن از برنامه‌هایی که داشته، پرده برمی‌داشت. برنامه‌هایی که انتظار می‌رود وزارت ورزش براساس آن به انتخاب این گزینه رأی داده باشد، اما راهی که درویش در گام نخست در پیش گرفته این سؤال را مطرح می‌کند که اگر او برنامه‌ای داشته، آیا بحث‌های نخ‌نما شده در زمینه مشکلات مالی و قدیمی باشگاه را پیش می‌کشید؟!
درویش شاید قصد مظلوم‌نمایی در گام نخست را داشته، اما راهی که او امروز در آن قدم برداشته راه تازه‌ای نیست و قبل از هر چیزی نشان می‌دهد مدیریت جدید هم نمی‌تواند باری از دوش پرسپولیس بردارد و برای این تیم گره‌گشا باشد که اگر غیر از این بود داشته‌هایش را در بوق و کرنا می‌کرد، نه مشکلاتی را که از هوادار تیم گرفته تا مسئولان و اصحاب رسانه و همه و همه از بر هستند و داستان تازه‌ای نیست که نیازی به توضیح و تشریح داشته باشد. درویش، اما با این روش نه فقط خود که وزارت ورزش را نیز زیر سؤال برده و حالا همه نگاه‌ها به سجادی است که با کدام ادله دست روی این گزینه گذاشته است. گزینه‌ای که برخلاف سایرین حاضر نشد حداقل چند هفته‌ای دندان روی جگر بگذارد و سپس پای مدیران قبلی و بدهی‌های بجا مانده از آن‌ها را پیش بکشد! این شاید ترفندی برای آرام کردن جو تیم باشد و گرفتن زمان از بازیکنانی که به دلیل عدم دریافت مطالبات‌شان، چون انبار باروتی هستند که با کوچک‌ترین جرقه‌ای می‌توانند فاجعه‌آفرین باشند، اما درویش به کاهدان زده و حتی اگر گله‌گذاری‌های او در همین آغاز راه استراتژی‌اش بوده باشد هم استراتژی اشتباهی است که نتیجه عکس داده و حالا هم او و هم وزارت ورزش را زیر سؤال برده است!
