رپورتاژ آگهی/ کیست بیکر که به عنوان کیست پوپلیتئال / پس زانویی نیز شناخته می شود، یکی از شایع ترین مشکلات زانو است. این کیست های پر از مایع یک توده در پشت زانو تشکیل می دهند که اغلب باعث سفتی و درد می گردد. این بیماری از نام یک جراح در قرن نوزدهم، دکتر ویلیام مورانت بیکر، که برای اولین بار آن را توصیف کرد، نامگذاری شده است.
کیست‌های بیکر معمولاً به علت مشکلی در داخل مفصل زانو مانند آرتروز یا پارگی مینیسک ایجاد می‌شوند. این شرایط باعث می شود مفصل مایع اضافی تولید کند که ممکن است منجر به تشکیل کیست شود. اکثر کیست های بیکر با درمان غیرجراحی مانند تغییر در فعالیت ها و داروهای ضد التهابی، بهبود می یابند. برخی از کیست ها حتی ممکن است خود به خود و بدون هیچ درمانی بهبود یابند.
دلایل ایجاد کیست بیکر
علل ایجاد کیست بیکر ممکن است شامل موارد زیر شود:
تورم زانو. زمانی اتفاق می افتد که مایعی که مفصل زانو را روان می کند افزایش یابد. هنگامی که فشار زیاد می شود، مایع به پشت زانو فشار می آورد و کیست ایجاد می کند.« کیست بیکر یکی از علت های شایع ورم و درد پشت زانو می‌باشد.»
آرتروز. افراد مبتلا به انواع آرتریت اغلب دارای کیست بیکر هستند.
جراحت. آسیب ناشی از ورزش یا ضربه های دیگر به زانو می تواند باعث ایجاد کیست بیکر شود.
نقرس. این نوع آرتریت که در نتیجه تجمع اسید اوریک در خون ایجاد می شود نیز می تواند منجر به کیست بیکر شود.
علائم کیست بیکر
برخی از کیست های بیکر هیچ علائمی ندارند و تنها به طور اتفاقی در طول معاینه فیزیکی یا زمانی که اسکن MRI به دلایل دیگری انجام می شود، کشف می گردند. هنگام مشاهده علائم ممکن است موارد زیر دیده شوند:
احساس پری یا حضور مایع در زانو که باعث ایجاد آب آوردن زانو می شود.
زانو درد به خصوص درد پشت زانو
سفتی یا خشکی پشت زانو
ورم و درد در پشت زانو و ساق پا
اگر کیست بسیار بزرگ شود، می تواند جریان خون در وریدهای پا را مختل کند که می تواند باعث درد، تورم، ضعف یا حتی بی حسی در صورت فشار بر روی عصب شود. به ندرت پیش می آید، اما کیست حتی ممکن است بترکد. گاهی اوقات علائم کیست ممکن است شبیه علائم لخته خون یا ترومبوز ورید عمقی باشد که مشکل یبسیار جدی تر است. اگر در ساق پا درد و تورم زیادی دارید، باید فوراً به اروژانس مراجعه کنید تا لخته خون ایجاد شده رفع گردد.
تشخیص کیست بیکر
پزشک از شما یک تاریخچه پزشکی کامل می گیرد و توضیح کاملی از علائم شما را می خواهد و همچنین می خواهد مطلع شود که آیا قبلاً آسیب زانو داشته اید یا خیر.
سپس پزشک معاینه دقیقی روی زانوی آسیب دیده شما انجام می دهد و آن را با زانوی "عادی" شما مقایسه می کند. در طول معاینه، پزشک موارد زیر را بررسی خواهد کرد:
التهاب
بی ثباتی مفصل
آیا هنگامی که زانوی خود را خم می کنید، صدای قلنج یا ترکیدن می دهد
سفتی مفاصل و تحرک محدود
پزشک پشت زانوی شما که در آن کیست قرار دارد را نیز لمس می کند. کیست غالبا زمانی که زانو کاملاً کشیده می شود سفت است و زمانی که زانو خم می شود نرم می باشد.
آزمایشات تصویربرداری
ممکن است برای کمک به تایید تشخیص داده شده و گرفتن اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت شما، آزمایش های تصویربرداری تجویز شود.
اشعه ایکس. اشعه ایکس تصاویری از ساختارهای متراکم مانند استخوان را نشان می دهد. اگرچه کیست را نمی توان در عکس اشعه ایکس مشاهده کرد، اما ممکن است پزشک آن را تجویز کند تا باریک شدن فضای مفصل و سایر علائم آرتریت در مفصل را بررسی کند.
سونوگرافی. در این آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از ساختارهای داخل بدن استفاده می کند. سونوگرافی به پزشک کمک می کند تا توده پشت زانوی شما را با جزئیات بیشتری ببیند و مشخص کند که آیا توده پشت زانوی شما جامد یا پر از مایع است.
اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این آزمایش ها تصاویر واضحی از بافت های نرم بدن را نشان می دهد. پزشک ممکن است برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کیست و بررسی پارگی منیسک یا بیماری زمینه‌ای دیگر، اسکن MRI را تجویز کند.
درمان کیست بیکر
درمان کیست بیکر معمولا با گزینه هایی غیر از جراحی شروع می شود. یکی از محبوب ترین روش هایی که پزشکان ورزشی و جراحان ارتوپد برای دهه ها به منظور تسکین تورم ناشی از آسیب مفاصل به آن اتکا کرده اند این موارد می باشد: استراحت، یخ، کمپرس، بالا بردن پا.
درمان غیر جراحی
پزشکان اغلب پیشنهاد می کند که با درمان های غیر جراحی کیست بیکر خود را شروع کنید. این روش ها معمولاً کارهایی هستند که می توانید در خانه و به تنهایی انجام دهید و علائم خود را بهبود بخشید.
گزینه های درمان غیر جراحی می تواند شامل موارد زیر شود:
استراحت دادن به پا در حد امکان
قرار دادن یخ روی زانو
استفاده از کمپرس روی زانو به منظور کاهش میزان ورم مفصل
بالا بردن زانو در هنگام استراحت
سایر گزینه های درمان غیرجراحی کیست بیکر ممکن است شامل موارد زیر شود:
مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن
حفظ وزن مناسب که می تواند به کم کردن فشار روی زانو کمک کند.
از فعالیت هایی که به زانو فشار وارد می کند خودداری کنید. این موارد شامل اجتناب از انجام ورزش های پرتحرک مانند دویدن می شود.
استفاده از عصا یا چوب دستی در هنگام راه رفتن
به منظور کمک به تقویت زانو و بدن، از سمت پزشک به فیزیوتراپی ارجاع داده شوید.
پزشک ممکن است به شما تزریق استروئید را نیز تجویز کند. این روش شامل تزریق کورتیزون به مفصل زانو می شود که می تواند التهاب (تورم) و درد را کاهش دهد.
درمان جراحی
هرچند جراحی به ندرت برای درمان کیست بیکر استفاده شود، اما مواردی وجود دارد که ممکن است در مورد آنها جراحی توصیه گردد. ممکن است از جراحی برای ترمیم منبع آسیب زننده به زانو استفاده شود.
پزشک ممکن است گزینه جراحی را به شما پیشنهاد دهد اگر:
درد زانو شدید است.
نمی توانید زانوی خود را به خوبی حرکت دهید (تحرک محدود).
در بسیاری از موارد، پزشک به منظور برطرف کردن کیست بیکر، علت بیماری را درمان می کند و این کار ممکن است شامل جراحی زانو آسیب دیده یا اصلاح آسیب زانو شود.
آیا می توان از بروز کیست بیکر پیشگیری کرد؟
بهترین راه برای پیشگیری از ایجاد کیست بیکر، جلوگیری از آسیب دیدگی زانو می باشد. چندین روش برای جلوگیری از آسیب به زانو عبارتند از:
پوشیدن کفش مناسب
برای چرخیدن به جای زانو از نرمه های پنجه پای خود استفاده کنید.
قبل و بعد از ورزش بدنتان را به درستی گرم و سرد کنید.
در صورت آسیب دیدگی زانو بلافاصله ورزش را توقف کنید. از یخ استفاده کنید، استراحت کنید، لباس فشار دهنده بپوشید و محل آسیب دیده را وقتی ایجاد شد، بالا ببرید. در مورد هر گونه آسیب زانو با پزشک صحبت کنید تا مطمئن شوید که به درستی از زانوهای خود مراقبت می کنید.
