در تقویم اسلامی بیست و چهارم ذی‌الحجه روز «مباهله» نام‌گذاری شده است.
رویداد مباهله از سوی مسلمانان بالاخص شیعیان به عنوان روز حقانیت نبی خدا و اهل بیت ایشان صلوات الله علیهم اجمعین شناخته می‌شود.
عده‌ای از مسیحیان نزد پیامبر عظیم الشأن اسلام آمده بودند و ایشان با متانت و وقار همیشگی خویش درباره‌ی عبودیت حضرت عیسی ابن مریم (ع) به محاجه پرداختند؛ ادله‌ی آن حضرت مورد تأیید مسیحیان اهل نجران نبود. نهایتاً پیامبر خوبی‌ها حضرت محمد (ص) مسیحیان را به مباهله دعوت کردند و نزدیک‌ترین عزیزانشان یعنی دختر بزرگوارشان حضرت فاطمه (س)، دامادشان مولا حضرت علی (ع) و نوادگانشان حضرت امام حسن و حسین علیهما السلام را جهت مباهله آوردند.
مسیحیان نجران با دیدن این حرکت خاتم النبیین به حقانیت کلام ایشان ایمان آوردند و در همان لحظه آیه‌ی ۶۱ از سوره‌ی آل عمران معروف به آیه‌ی مباهله نازل شد: فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ الله عَلَی الْکاذِبِینَ.
از سویی دیگر، واقعه‌ی مباهله این موضوع را به اثبات می‌رساند که حضرت عیسی علیه السلام بشری مانند سایر ابناء بشر بوده اند که تنها مورد عنایت ذات اقدس اللهی قرار گرفته بودند، ولی از ویژگی ربوبیت برخوردار نبوده و این خصیصه (ربوبیت) فقط مختص پروردگار یکتای جهانیان است.
در فرهنگ اسلامی روز مباهله به عنوان روز عید حقانیت اسلام و شیعه و اهل بیت نبی مکرم اسلام (ص) شناخته می‌شود. این روز بزرگ یکی از اعیاد با شکوه و مهم برای دوستداران خاندان پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله شناخته می‌شود. مسلم ابن حجاج نیشابوری، احمد ابن حنبل، طبری، حاکم، حافظ ابونعیم اصفهانی، واحدی نیشابوری، فخر رازی و ... از مورخینی بوده اند که مستقیما به این واقعه در کتب خود اشاره داشته اند.
پس از عید سعید قربان که عید الاضحی بود و زمانی برای قربانی کردن اسماعیل نفس به درگاه حق تعالی و عید سعید غدیر خم که علی ابن ابی طالب میراثدار علم و صبر نبی مکرم اسلام شناخته شد و دست مبارکش به دست آن پیامبر اعظم بالا رفت، روز مباهله نیز روز عید دیگری به شمار می‌رود که درجه‌ی اهمیت آن دست کمی از دو عید قبلی ندارد.
شایسته است که چنین اعیاد و مناسبت‌های بزرگ مذهبی مربوط به تاریخ صدر اسلام بهانه‌ای جهت شناخت بهتر سیره‌ی نبوی و اهل بیت رسول الله (ص) و نیز تقریب بین مذاهب اسلامی باشد. برگزاری نشست‌ها و گردهمایی‌ها در چنین فرصت‌های تقویمی به سادگی می‌تواند باعث ایجاد مودت، دوستی و نزدیکی بین مذاهب اسلامی شود.
