اثری که هم اینک در معرفی آن سخن میرود، شمهای از خاطرات سیاسی و بخشی از اسناد مبارزاتی زندهیاد حجتالاسلام والمسلمین جعفر شجونی را در بر میگیرد. این مجموعه از سوی واحد تاریخ حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی تدوین یافته و دفتر نشر ممتاز، به انتشار آن همت گماشته است. علی باقری ریاست وقت واحد مزبور، در دیباچه خویش بر این مجموعه خواندنی، به نکاتی اشارت برده که مرور آن میتواند مکانت این پژوهش را بر مخاطب آشکار سازد. در بخشی از این مقدمه آمده است:
«حجتالاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر جوادی شجونی، در فهرست افرادی بود که باید برای مصاحبه درباره حادثه تاریخی ۱۵ خرداد، به سراغشان میرفتیم. روز ۳۰/۴/۱۳۷۲ برای گفتگو انتخاب شد. همراه گروه فیلمبرداری واحد تلویزیونی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، راهی منزل ایشان شدیم. با روی گشاده جمع ما را پذیرفت و بهزودی به اصل ماجرا پرداختیم. از حوادث واپسین سالهای دهه ۳۰ و سالهای نخستین دهه ۴۰، یاد کردیم تا گرد و غبار از حافظه تاریخ بزداید و خاطرات سالهای پیش از سه دهه قبل را زنده کند. حاصل گفتگوها را پس از استخراج از نوار و بازنویسی، به نظر جناب آقای شجونی رساندیم و با حذف و اضافاتی چند، به صورتی در آمد که هم اینک پیشروی شماست. وقتی از منزل آقای شجونی خارج میشدیم، کولهبارمان علاوه بر ضبط ۱۳۳ دقیقه خاطرات، دو مجلد کپی اسناد مبارزاتی وی ـ باقیمانده از ساواک منحله ـ بود که ایشان در اختیارمان قرار داد. اسنادی که تا حد بسیاری روشنگر و واقعنما است. پس از تنظیم تاریخی اسناد و نگارش خلاصهای سیرگونه در آغاز آن، بر آن شدیم حاصل گفتگوها را نیز ضمیمه و در قالب یک کتاب مستقل منتشر کنیم. گرچه سیر حوادث و رخدادها در مجموعه اسناد و خاطرات، جزء به جزء با هم منطبق نیست و هر یک مسیر مستقلی را دنبال کرده است، ولی بدون تردید مکمل یکدیگر هستند و هر کدام زوایای تاریک دیگری را روشن میسازند و از این نظر، بر غنای این مجموعه افزوده است. اسناد مزبور، شامل ۲۳۸ سند است که دوره زمانی سوم بهمن ۱۳۳۴ تا سوم آبان ۱۳۵۷ را در بر میگیرد. مروری بر این مجموعه، نشانگر کارکردها، اندیشهها، خواستها، موضعگیریها و تطور آنها در شخصیت فردی است که این اسناد، در طول بیش از دو دهه، پا به پای او پیش آمده و زوایایی از تفکرات، گرایشها، کنشها و واکنشهای مبارزاتیاش را منعکس ساخته است. در عین حال نباید این مجموعه را کامل فرض کرد، زیرا قدرت نفوذ و حضور مأموران ساواک منحله را محدودیتی غیر قابل انکار است که طبعاً نتایج و بازتاب آن نیز قادر نیست این محدودیت را درنوردد و همه زوایای اندیشه و عمل یک فرد را دربرگیرد، بنابراین باید انتظارات را در همین محدوده خلاصه کرد. ناتوانی مأموران رژیم شاه در فهم و انتقال مفاهیم دینی و هدفهایی که در ورای اظهارات گوینده نهفته است، نقیصه دیگری است که نباید آن را از نظر دور داشت، ولی در مجموع و با توجه به همه شرایط، میتوان ادعا کرد آیینه اسناد، جام حقیقتنمایی است که میزان زیادی راه را بر گزافهگوییها، پنهانکاریها، بزرگنماییها و کوچکشماریها میبندد و از این نظر، جزو ارزشمندترین یادگارهای تاریخ، بلکه کارآمدترین عنصر سازنده آن به حساب میآید....»