در حالی که دور چهارم مذاکرات وین با بازگشت طرف‌های مذاکره‌کننده به پایتخت‌ها برای اتخاذ تصمیم و بررسی متن پیشنهادی به پایان رسیده، عده‌ای در داخل که افتخار آن‌ها بلندگویی و همسویی با جریان غربی است، تلاش گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند به تیم مذاکره‌کننده ارشد و دستگاه‌های مسئول در کشور فشار بیاورند تا به متن پیشنهادی طرف غربی تن بدهند. حال آنکه جمهوری اسلامی ایران درباره متن پیشنهادی ملاحظاتی جدی دارد که نیازمند دقت و حساسیت فراوان برای استیفای حقوق ملت و تضمین منافع ملی است.
روزنامه سازندگی ارگان حزب کارگزاران سازندگی در تیتر یک دیروز خود با عنوان «کفایت مذاکرات» به گونه‌ای به مخاطب خود القا کرده که مذاکرات وین پایان یافته و این جمهوری اسلامی ایران است که باید تصمیم بگیرد که اراده‌ای برای احیای برجام دارد یا خیر! این القا اگرچه به تلویح در گزارش سازندگی دیده می‌شود، اما سرمقاله این روزنامه به قلم حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران جایی برای تلویح باقی نگذاشته بلکه به تصریح مسئولیت شکست احتمالی مذاکرات را متوجه «اقلیتی» موهوم و ذهنی نویسنده کرده است.
مرعشی در یادداشت خود با عنوان «مسئولیت تاریخی»، از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای خواسته است بدون توجه به فشار‌های عده‌ای که او آن‌ها را «اقلیت» نامیده به مسئولیت تاریخی خود عمل کنند و شجاعانه تصمیم بگیرند. او البته برای ادعای خود به شنیده‌ها استناد کرده که رئیس‌جمهور خصوصی گفته: دوستان ما می‌گویند که همه مقامات کشور موافق احیای برجام یا به قول ادبیات دولت جدید، «رفع تحریم ها» هستند، اما این کار مخالفانی هم دارد.
اینکه مرعشی احیای برجام را مرادف رفع تحریم‌ها عنوان کرده، اگرچه می‌تواند درست باشد، اما تجربه نشان داده که احیای برجام لزوماً رفع تحریم‌ها را در پی نداشت، کما اینکه این اتفاق در دولت روحانی رقم نخورد، بلکه بر دامنه تحریم‌ها هم افزود؛ بنابراین اگر از مغالطه مرعشی بگذریم، عنوان «رفع تحریم ها» به عنوان نقطه هدف دولت جدید در مذاکرات جدید، بسیار هوشمندانه انتخاب شده تا نشان دهند مذاکره برای مذاکره و گرفتن عکس یادگاری، هدف آن‌ها نیست. همین تجربه لزوم دقت و حساسیت تیم مذاکره‌کننده جمهوری اسلامی ایران را مضاعف کرده تا بار دیگر در زمینی که طرف‌های غربی تعریف کرده اند، تنها یک بازیگر نباشند، بلکه بازیساز و تصمیم ساز هم باشند.
