دبیرکل فدراسیون فوتبال پس از پایان سفر زوریخ و دیدار با مسئولان فیفا جهت انجام هماهنگی‌های لازم برای برپایی اردوی تیم ملی راهی اتریش شد. خبر کوتاه، مفید و مختصر است. مشروح خبر از داستان تازه‌ای رونمایی نمی‌کند. در اصل شرحی از روند روتین و همیشگی سفر‌های مسئولان ورزش کشور برای بررسی امکانات ورزشی و انجام هماهنگی‌های لازم جهت برگزاری مسابقات یا برپایی اردو‌های تدارکاتی ارائه می‌دهد.
یکی از مراحل غیرقابل حذف در برگزاری مسابقات و اردو‌ها و حتی دیدار‌های تدارکاتی برون‌مرزی، بررسی امکانات محل برگزاری این رویدادهاست و البته انجام هماهنگی‌های لازم که از روز‌ها قبل، هیئتی چندنفره را راهی می‌کند؛ هیئتی که انتخاب نفرات وحتی تعداد آن بر حسب سلیقه متغیر است و اصراری هم به کیفی بودن اعزام آن نیست. درست برخلاف کاروان‌های ورزشی که برای حضور در رقابت‌های مختلف حتی المپیک سرتاپای آن بار‌ها و بار‌ها بررسی و رصد می‌شود تا مبادا ورزشکاری که احتمال کسب موفقیتش اندک است، راهی شود و به واسطه این حضور، هزینه‌ای به بیت‌المال متحمل کند. ورزش ایران از این باید‌ها و بگیر و ببند‌ها کم ندارد؛ گیت‌های غربالگری که مانع از سفر‌های غیرضروری بازیکنان و حتی تیم‌ها می‌شود تا با مدیریت هزینه‌ها، با هر گونه حیف و میلی مقابله کند، اما این قوانین سختگیرانه تنها شامل حال ورزشکاران و تیم‌ها می‌شود نه آقایان مدیر، مسئول و حتی غیرمسئولی که قرار است زیر چتر حمایتی افراد به ظاهر مسئول، سفر‌های تفریحی را تجربه کنند! افرادی که حتی بی‌بهانه و البته به خرج بیت‌المال روز‌ها و گاه حتی هفته‌ها در سفر هستند و قرار هم نیست گشت و گذارشان نتیجه‌ای در پی داشته باشد، درست برخلاف ورزشکارانی که اعزام‌های‌شان به شرط موفقیت و مدال‌آوری است و در غیر این صورت در سفر بعدی باید از سر و ته حضور آن‌ها زده شود!
کامرانی‌فر در حالی بعد از پایان سفر پرشائبه خود به زوریخ راهی اتریش می‌شود که برای بررسی امکانات این کشور و انجام هماهنگی‌های لازم جهت برپایی اردوی تیم ملی فوتبال که بعید از در بازگشت، انتقاد یا دغدغه و گلایه‌ای از دبیر کل فدراسیون فوتبال از امکانات محل اردوی تیم ملی به گوش برسد و بی‌شک نتیجه جز به‌به و چه‌چه از شرایط و امکانات اردوی اتریش نخواهد بود، درست همانند تمجیدهای اصغر رحیمی از امکانات قونیه برای برگزاری بازی‌های همبستگی کشور‌های اسلامی! سرپرست کاروان ایران در سفر سیاحتی خود به قونیه مدعی بود امکانات ترکیه برای برگزاری این بازی‌ها رضایت‌بخش و مناسب است، اما در پی اعتراض ورزشکاران و مربیان به شرایط نامناسب میزبان، او خود به این مهم معترف شد که تمهیدات مناسبی از سوی میزبان صورت نگرفته است، به طوری که تنها در یک مورد، کمیته ملی المپیک ناچار شد با توجه به گرمی هوا و نبود تمهیدات لازم از سوی ترکیه، اقدام به خرید و توزیع ۱۲۰ پنکه و توزیع آن در اتاق‌های تیم‌های ورزشی ایران کند. نظیر این نارضایتی از زبان سرمربی ایران در اردوی قطر نیز به وضوح شنیده شد: «هوا گرم بود و زمین بدی داشتیم که کار بازیکنان را سخت می‌کرد. از شرایط اردوی قطر راضی نیستم و امیدوارم دیگر تکرار نشود»؛ اعتراض‌های مشابه و تکراری که همواره بعد از برگزاری اردو‌ها یا اعزام‌های برون‌مرزی شاهد هستیم، آن هم در شرایطی که پیش از هر اعزام، هیئتی ناظر برای بررسی اوضاع راهی می‌شود، اما به نظر می‌رسد اکثر این سفر‌ها تفریحی است که نتیجه بررسی‌های آن‌ها با واقعیتی که ورزشکاران تجربه می‌کنند تا این اندازه متفاوت است. اما چه دلیلی دارد با وجود این داستان تکراری هر مرتبه به رغم فشاری که روزی اعزام‌ها با بهانه کیفی بودن اعمال می‌شود، برخی آقایان بی‌هیچ دغدغه‌ای با همراهان پرتعداد خود راهی سفر‌های تفریحی شوند. آیا این سفر‌های غیرضروری هزینه‌ای به جیب مردم تحمیل نمی‌کند؟!
