انتخابات زودهنگام عراق در دهم اکتبر سال گذشته میلادی برگزار شد، اما با وجود گذشت ۱۰ ماه هنوز هم جریان‌های سیاسی این کشور موفق به تعیین رئیس‌جمهور جدید و از این مهم‌تر، تعیین نخست‌وزیر و تشکیل کابینه عراق نشده‌اند. با وجود اینکه تأخیر چندین ماهه در تشکیل کابینه چیز جدیدی در سابقه سیاسی عراق نیست به خصوص اینکه کابینه محصول نوعی تفاهم بین جریان‌های سیاسی و فهرست‌های اصلی در پارلمان است، اما تشکیل نشدن دولت در این بار با دفعات قبل تفاوت اساسی دارد. تفاوت در اینجا است که این بار ناکامی در تشکیل دولت ناشی از اختلافات داخل پارلمان نیست بلکه یک جریان در خارج از پارلمان سعی دارد نه تنها تشکیل دولت بلکه خود پارلمان را ساقط کند. این جریان که عمدتاً به نام جریان صدر شناخته می‌شود، اخیراً پیشنهادی عجیب و غیرمنتظره برای برون‌رفت از بحران فعلی داده است.
این پیشنهاد از سوی محمد العراقی داده شده که از نزدیکان مقتدی صدر، رهبر جریان صدر، است. او شنبه گذشته در صفحه توئیتر خود از همه احزاب، گروه‌های سیاسی از جمله جریان صدر و حتی شخصیت‌هایی که از ۲۰۰۳ به این سو در روند سیاسی مشارکت داشته‌اند، خواست در انتخابات آینده و تشکیل دولت دخالتی نداشته باشند. او این پیشنهاد را به عنوان ابتکار عملی به جای تمام پیشنهاد‌های موجود و از جمله سازمان ملل دانست و ضرب‌الاجل ۷۲ ساعته‌ای را نیز برای امضای توافقنامه‌ای با تمامی احزاب در این مورد تعیین کرد. هرچند که خود مقتدی صدر در این خصوص اظهارنظری نکرده، اما سکوت و عدم مخالفت وی نشانه‌ای از رضایت او است و حالا جریان صدر پا را فراتر از انحلال پارلمان تازه تشکیل شده و برگزاری انتخابات زودهنگام گذاشته و عملاً به دنبال حذف تمامی احزاب، جریان‌ها و شخصیت‌های سیاسی از عرصه سیاسی عراق است.
این پیشنهاد از یک سو هماهنگ با تبلیغاتی است که در داخل و خارج از عراق در مورد طبقه نخبگان سیاسی عراق می‌شود و آن را متهم به فساد می‌کنند. در واقع، فساد سیاسی و حذف نخبگان سیاسی این کشور از عرصه قدرت می‌تواند برای جوانان و هواداران جریان صدر شعاری جذاب باشد و این توهم را برای آنان ایجاد کند که با حذف این طبقه می‌توان یک پاکسازی اساسی را انجام داد، اما چیزی که این هواداران پرشور به آن توجه ندارند این است که در صورت حذف طبقه نخبه سیاسی، اداره امور کشور باید به دست چه کسانی باشد و چه تضمینی وجود دارد که اشخاصی که به پارلمان بعدی راه می‌یابند خود مبتلا به همان آفاتی نشوند که طبقه امروز نخبگان سیاسی را به آن‌ها متهم می‌کنند. در واقع، چیزی که امروز عراق شاهد آن است و کسانی در جریان صدر دنبال می‌کنند، شعار‌هایی عوام‌پسندانه برای حفظ نیروی خیابانی و ادامه آشوب سیاسی است، اما در پس این شعار‌ها نمی‌توان انتظار صداقت و حتی آگاهی لازم برای عمل به وعده‌ها یافت. شکی نیست که جریان صدر برای حفظ نیرو‌های خود در اردوکشی خیابانی و ادامه اغتشاشات نیازمند به دادن چنین پیشنهاد‌های عوام‌پسندانه و بهتر بگوییم؛ عوام‌فریبانه‌ای است، اما این چیزی نیست که بتواند در این برهه خطیر از حیات سیاسی عراق از دیگر احزاب سیاسی رفع مسئولیت کند و طبق انتظار جریان صدر، ساده‌لوحانه تسلیم پیشنهاد عوام‌فریبانه آن شوند. طبیعی است که واکنش دیگر احزاب عراق نسبت به این پیشنهاد منفی باشد به خصوص احزاب موجود در چارچوب هماهنگی شیعیان عراق که رهبران این جریان‌ها با محروم کردن احزاب از حق طبیعی‌شان برای مشارکت سیاسی مخالفت کردند. شاید بهترین پاسخ به این پیشنهاد از سوی ائتلاف فتح به رهبری هادی العامری داده شد که اعلام کرد «اظهارات سیاسی فریبنده قابل اعتماد نیست.» به این ترتیب، پاسخ صریح و شفاف احزاب عراق به پیشنهاد جریان صدر این است که آگاه به شعار‌های عوام‌فریبانه آن‌ها هستند و خود را گرفتار آن نخواهند کرد، هرچند که این شعار‌ها هیمه فتنه‌گری بیشتر در عراق باشد.
