نخستین مراسمی که بعد از بازگشت تاج به فدراسیون فوتبال برگزار شد، چیزی فراتر از فاجعه بود که نه فقط آبروی فوتبال ایران که آبروی یک ملت را بر باد داد، آن‌هم در شرایطی که درست بعد از انتخاب قطر به عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۲۲، آقایان مدعی همکاری با این کشور در راستای جام جهانی بودند و در این زمینه از پتانسیل کیش مایه می‌گذاشتند! اما چطور وقتی توانایی برپایی یک رونمایی ساده را ندارند، می‌توانند قطر را در برگزاری جام جهانی یاری کنند؟
حداقل از یک‌سال قبل مشخص بود که کاپ جام جهانی چه روزی به تهران سفر می‌کند و فدراسیون فوتبال ماه‌ها زمان برای برنامه‌ریزی داشت، اما چه اهمیتی دارد یک‌سال قبل آقایان از این رخداد مهم مطلع باشند یا یک روز قبل، وقتی کوچک‌ترین تأثیری در نحوه برگزاری مراسم ندارد.
از روز‌ها قبل می‌شد بنر سفر یک روزه کاپ جام جهانی را در سطح شهر دید، اما اگر از همان زمان هم تصمیم به انجام هماهنگی‌های لازم گرفته می‌شد، مراسمی آّبرومندانه برگزار می‌شد، نه چیزی در حد یک فاجعه که خیابانی یک‌تنه آن را کارگردانی کرد.
بزرگ‌ترین اشتباه، انتخاب خیابانی بود که بی‌شک تاج باید در اولین اقدام خود در فدراسیون فوتبال روی نام او به عنوان مجری مراسم رونمایی از کاپ جام جهانی قلم قرمز می‌کشید. گزینه‌ای امتحان پس‌داده که از عهده شغل اصلی خود (گزارشگری) هم به درستی برنمی‌آید و کمتر گزارشی را بدون سوتی و اشتباهات فاحش انجام می‌دهد، چه برسد به مجری‌گری در مراسمی این‌چنین مهم که با حضور بزرگان فوتبال ایران و نماینده‌هایی از فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا برگزار شد. مراسمی که می‌توانست میهمان‌نوازی ایرانی‌ها و فرهنگ چندهزار ساله آن را به نمایش بگذارد و سفری خاطره‌انگیز را رقم بزند، اما به لطف خیابانی و آن‌هایی که به او اعتماد کردند، نه فقط آبروی فوتبال ایران و یک ملت لگدمال شد که خاطره‌ای تلخ و تأسف‌بار به جای ماند، به‌طوری‌که نماینده فیفا که هاج‌و‌واج شاهد حضور تمامی میهمانان دعوت شده روی سن بود از بیم آسیب دیدن جام قبل از پایان مراسم، آن را با دلخوری و ناراحتی داخل چمدان گذاشت و یکسره راهی فرودگاه شد!
نحوه جمع کردن جام برای خروج از ایران بی‌شک توهینی بزرگ به فوتبال و مردم بود، اما این توهین را نه نماینده‌های فیفا و ای‌اف‌سی که خودمان به خودمان کردیم. خودمان که برخلاف تمام ادعا‌هایی که داریم از پس برگزاری یک مراسم ساده نیز برنمی‌آییم و حتی نمی‌دانیم باید چه کسی را برای چه مراسمی انتخاب کنیم.
مراسم رونمایی از کاپ جام جهانی فاجعه‌بارترین مراسمی بود که در تاریخ فوتبال ایران برگزار شده است. مراسمی که حتی برگزاری آن در برج میلاد هم نتوانست تأثیری در کیفیتش داشته باشد، چراکه مشکل نه جای برگزاری مراسم که عدم توجه و حتی آگاهی از چگونگی برگزاری این همایش‌هاست. خوشمان بیاید یا نه، آقایان مسئول در فوتبال ایران که مدام در سفر‌های بین‌المللی شاهد برگزاری مراسم‌های مختلفی هستند، حتی در همین مورد ساده نیز حاضر به یادگیری و پیاده‌سازی مناسب آنچه به چشم دیده‌اند، نیستند که اگر بودند در حاشیه مراسمی که آبروریزی در فوتبال ایران را به تصویر کشید با لبی خندان مشغول انجام مصاحبه و گپ‌و‌گفت با اطرافیان خود نبودند.
ساده‌ترین مسئله، تعداد نفرات حاضر روی سن بود و لحن مجری برنامه برای مخاطب قرار دادن میهمانان. اما در این مراسم که هیچ مورد مثبتی در خود نداشت، حتی این موارد ساده نیز رعایت نشد و خیابانی به‌طور شگفت‌انگیزی خود را همه‌کاره فوتبال کشور تصور کرد که می‌تواند پای حکم ادامه حضور اسکوچیچ را امضا کند. این جدای از نحوه نام بردن از میهمانان حاضر در مراسم و مخاطب قرار دادن نماینده فیفا بود که به سخیف‌ترین نوع ممکن انجام شد، بدون آنکه کسی به مجری برنامه بابت لحن صحبت یا بازی‌هایی که با دستش برای نشان دادن میهمانان انجام می‌داد تذکر بدهد!
مراسمی که با حضور افراد بسیار مهمی برگزار شد که جدا از کادر مدیریتی جدید فدراسیون، پیشکسوتان نامدار فوتبال و داوری این رشته، میزبان ملی‌پوشان فوتبال، ستاره‌های فوتبال زنان و مردان، نمایندگان فیفا و ای‌اف‌سی و البته شهردار و برخی اعضای شورای شهر برگزار شد و طی آن وعده تجهیز کمپ تیم‌های ملی در حد استاندارد‌های بین‌المللی داده شد، اما نه فقط این خبر که حضور هیجان‌انگیز کاپ جام جهانی که برای نخستین بار پایش به ایران باز شده بود در بی‌نظمی، بی‌برنامگی و آشفته‌بازاری که خیابانی یک‌تنه کارگردان آن بود، گم شد و تنها چیزی که از این همایش باقی ماند فیلم‌ها و عکس‌هایی از هجوم میهمانان روی سن بود و بس، به‌طوری‌که دیگر جامی دیده نمی‌شد و این سؤال پیش می‌آمد که آقایان برای گرفتن عکس یادگاری با هم روی سن سر‌ودست می‌کشند یا جامی که نه فقط دیگر دیده نمی‌شد که نماینده فیفا دست‌آخر بابت نگرانی از آسیب‌دیدنش آن را جمع کرد و در چمدان گذاشت؟!
