تحریم‌کنندگان اقتصاد ایران هر چند دست‌شان به فقر و آسیب‌های اجتماعی ناشی از فقر در ایران آلوده است، اما جامعه باید بداند که اساساً تحریم‌کنندگان بیش از ۱۰ سال است اقتصاد ایران را در تحریم قرار داده‌اند تا به اهداف خود برسند و به نظر می‌رسد در جریان احیای برجام مقاومت و پافشاری دولت بر حقوق حقه ملت ایران آن‌ها را چنان به تنگ آورده و از حوصله به در برده است که از ابزار‌های مختلف خود برای فشار بر ایران بهره می‌برند، کما اینکه اخیراً به طور مجدد قلم را بر سیاحه تحریم‌های ایران جنبانده‌اند و بعید نیست از ابزار‌های مخفی نیز در این مسیر استفاده کنند.
بدون تعارف باید عنوان داشت که جنگی تمام‌عیار در دنیای کنونی برای دستیابی به منابع و منافع درگرفته است، در این میان کشور‌های ابرقدرت برای تأمین منافع خود گاهی از تحریم‌های اقتصادی و گاهی نیز از ابزار‌های مخفی برای فشار بر سایر کشور‌ها استفاده می‌کنند.
نگاهی به تاریخ تشدید تحریم‌های اقتصادی در یک دهه اخیر نشان می‌دهد کشور‌های غربی دست‌شان به فقر و آسیب‌های اجتماعی ناشی از فقر در ایران آلوده است، زیرا با تحریم‌های نفتی و مالی و بیمه‌ای و حمل و نقل در این سال‌ها علاوه بر اینکه دستیابی ایران به میلیارد‌ها دلار درآمد‌های حقه ناشی از صادرات نفت را مسدود کرده‌اند، در عمل تأمین کالا برای کشور را با هزینه‌های قابل توجه مواجه کرده‌اند و در این میان نیز از طریق ایران‌هراسی شرایطی ایجاد کرده‌اند که هم سرمایه وارد ایران نشود و هم اینکه سرمایه از ایران خارج شود، در حقیقت توسعه و پیشرفت اقتصاد ایران را دچار اختلال کرده‌اند.
شاید نسل جوان نداند که کشور‌های استعمارگر در طول تاریخ در سایر کشور‌ها هرج و مرج و ناامنی ایجاد می‌کردند که در کمال آرامش و آسایش حقوق ملت‌ها را تاراج کنند و به یغما ببرند، در چنین وضعیتی سرمایه نیز به دلیل ناامنی با پای خود از کشور‌ها به سوی کشور‌های استعمارگر خارج می‌شد و کیست که نداند سرمایه اصلی مغز‌هایی بودند که به جای ماندن و خدمت به کشور، از سوی غرب تور می‌خوردند.
هر چند باید این روز‌ها بیش از هر زمان دیگری تاریخ بخوانیم و برای نسل جوان از تاریخ بگوییم تا دست‌های پیدا و پنهان و بازیگردان‌های سیاسی داخل و خارج از کشور را در فضای حقیقی و مجازی بشناسند، اما باید توجه داشت در چنین شرایطی که غرب در موضوع برجام به دنبال زیاده‌خواهی و امتیازگیری از ایران است از سرمایه‌های داخلی ایران استفاده موقت ابزاری نکنند، حال آنکه در کنار حفظ سرمایه‌هایی که مال خودمان است باید بیش از هر زمان دیگری به شفاف‌سازی و رو کردن بازی‌ساز‌ها و بازیگردان‌های پشت پرده اقدام کرد.
«جوان نمی‌داند و پیر هم نمی‌تواند» این مثلی است که از گذشته تاکنون زیاد در مورد آن شنیده‌ایم، به همین جهت است که پیران سیاست‌باز بین‌المللی این بار تلاش دارند با ایجاد هرج و مرج و پروپاگاندا و سرعت دادن به تحولات و گردش آزاد اطلاعات درست و غلط از جوانان برای خود فرصت بسازند تا همه ناتوانایی‌های ۴۳ ساله خود را در میدان براندازی جمهوری اسلامی ایران با ایجاد یک بلیت در مذاکرات برجام به زعم خود جبران کنند، اما سیاست‌بازان پیر غربی باید بدانند که این بار نیز بوی کباب به مشام‌شان رسیده است، غافل از آنکه خر داغ می‌کنند.
کشورهایی که به گواه فکت‌های تاریخی رفاه و توسعه‌شان را از طریق استعمار و استثمار کشور‌های دیگر به دست آورده‌اند و به تصور اینکه مالک چاه‌های نفت در دنیا هستند، خط تولید صنایع را در کشور‌های خودشان تأسیس کرده‌اند تا همیشه محصولات‌شان را به بازار کشور‌های نفتی صادر کنند و مهار قیمت نفت را نیز در دست داشته باشند و در عین حال اجازه توسعه و ایجاد رفاه به بسیاری از کشور‌های صاحب انرژی ندهند، اگر چه تا دیروز کار خود را با تاخت و تاز و تاراج و تجارت پیش می‌بردند، اما مدت‌هاست به دلیل ژست حقوق بشری منافع خود را در دنیای کنونی از طریق سیاست و به اصطلاح دیپلماسی و تحریم و فشار‌های رسانه‌ای و انجام همان کار‌های دیروز به شکل پنهانی تأمین می‌کنند.
نه تنها غربی‌ها و بلکه بسیاری از کارشناسان اقتصادی نیز تصور نمی‌کردند دولت سیزدهم بتواند کشور را بدون برجام حتی برای یک فصل اداره کند، اما خوشبختانه شواهد نشان می‌دهد دولت با گذشت یک سال ولو اینکه تورم هم وجود داشته، شرایط را مدیریت کرده است. این شرایط برای غربی‌ها که تصور می‌کردند دولت سیزدهم بدون هیچ، چون و چرایی تمامی شروط آن‌ها را برای احیای برجام بپذیرد، سخت است، از همین رو این فرضیه شکل می‌گیرد که سیاست‌بازان پیر غربی بازهم درصدد هستند منافع خود را در میدان مذاکرات به شیوه‌های دیگری اعم از ایجاد هرج و مرج و تحریکاتی در برون و درون ایران تأمین کنند، استفاده از تمامی حقه‌های سیاسی که تاکنون علیه کشور‌ها استفاده کرده‌اند، نشان می‌دهد به واقع از دست ایران عصبانی هستند، به طوری که رسانه‌های فارسی‌زبان خود را این روز‌ها به شکل پادگان و پایگاه نظامی شبانه‌روزی فعال نگه داشته‌اند تا تحولات را تا می‌توانند پروپاگاندا کنند تا از عدسی محدب رسانه‌های فوکوس کرده روی ایران در مذاکرات برای خود بلیت بازی فراهم کنند، البته باید گفت در کنار رویداد فوق همچون گذشته، نوسان‌های مصنوعی ارزی در بازار‌های ارزی اطراف ایران نیز امکان دارد به راه بیندازند تا بهای ارز در بازار داخلی را بیش از پیش افزایش دهند، در این بین باید توجه داشت که عصبانیت غربی‌ها از به طول انجامیدن مذاکرات و پایداری ایران نشان می‌دهد اصلاحات ساختاری اقتصاد و مسیر کنونی اقتصاد مسیر صحیحی است که به عصبانیت غرب منتج شده است، زیرا تصور نمی‌کردند ایران بتواند با این حجم تحریم‌های ریزو درشت اینقدر در مقابل آن‌ها مقاومت و پایداری کند.
بی‌شک تسریع در اصلاحات ساختاری در اقتصاد ایران و عملیاتی کردن طرح‌های منتج به تسریع مهار تورم و تشدید رشد اقتصادی می‌تواند فضا را برای سیاستمداران پیر غربی در میدان مذاکرات هسته‌ای محدود کند، منتها باید توجه داشت که این روز‌ها رسانه‌ها باید بیش از هر زمان دیگری به نقشه‌های استعماری و استثماری کشور‌های جهانخوار در کشورهایی، چون ایران اشاره کنند. تاریخ بیش از هر زمان دیگری باید برای جامعه بازگو شود تا همگی از آن درس عبرت بگیریم و دست پنهان سیاست‌بازان غربی را در میدان کنونی برای جامعه رو کنیم.
تحریم‌کنندگانی که دست‌شان به فقر و ایجاد مشکلات و معضلات اجتماعی در ایران آلوده است، خنده‌دار است که این روز‌ها منابع خود را در اختیار رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی معاند ایران قرار داده‌اند تا درد و رنج اقتصادی و اجتماعی را به تصویر بکشند که خود آن‌ها عامل ایجاد آن هستند.
