رژیم بعثی عراق، در طول هشت سال دفاع مقدس، همواره پس از شکست در جبهه‌های جنگ با توسل به بمباران مناطق مسکونی و غیرنظامی سعی کرد تا شکست خود را پنهان کند. ارتش بعث بمباران مناطق مسکونی و غیرنظامی را از همان نخستین روز‌های جنگ آغاز کرد و تا آخرین روز‌ها به این کار خودش ادامه داد.
مقاومت مردمی در اوایل جنگ و همچنین پشتیبانی شهرها از جبهه‌ها، عاملی بود تا ارتش بعث شهر‌های ایران را مورد حملات ناجوانمردانه خود قرار دهد. شهر دزفول از همان مهر سال ۱۳۵۹ بار‌ها مورد تجاوز و بمباران دشمن بعثی قرار گرفت و هر بار چندین شهید و زخمی را تقدیم کرد.
اگر چه تا پیش از سال ۱۳۶۳ در رسانه‌ها از اصطلاح «بمباران مناطق مسکونی» یاد می‌شد، اصطلاح «جنگ شهرها» از اسفندماه سال ۱۳۶۳ و در اواسط دوره جنگ بین ایران و عراق رایج شد و به بخشی از استراتژی بعثی‌ها در دفاع مقدس تبدیل شد.
در سال‌های بعد شهر‌های زیادی مانند مسجد سلیمان، اندیمشک، بانه، سقز، سردشت و بهبهان، زیر بمباران و موشک‌باران ارتش متجاوز صدام قرار گرفتند و این گستاخی تا جایی پیش رفت که رادیو بغداد در روز پانزدهم خرداد سال ۱۳۶۴ تصریح کرد: «باید بدانید احساسی وجود ندارد. شهر و جبهه، کارخانه و منزل، پادگان و پارک برای ما یکی است. همه را ویران می‌کنیم و امکاناتش را هم داریم!».
اما زمستان ۱۳۶۵ برای مردم استان لرستان فصلی تلخ و سخت بود، چراکه دشمن چندین بار اقدام به بمباران شهر‌های این استان کرد و جان انسان‌های بی‌گناه زیادی را گرفت. در بیستم دی ماه و در پی حملات موشکی رژیم بعث عراق به دو دبستان در بروجرد، ۶۸ دانش‌آموز این مدرسه به شهادت رسیدند.
در سال ۱۳۶۵، ۲۰ دی ماه موشک‌های زمین به زمین عراقی‌ها، دو مدرسه را در بروجرد هدف قرار داد و این حادثه درست در هنگامی رخ داد که دانش‌آموزان نوبت بعدازظهر این دو مدرسه در سر صف‌هایشان ایستاده بودند. یک ماه بعد این حملات به شهر‌های دیگر استان لرستان مثل الیگودرز رسید و موجب شهادت افراد غیرنظامی شد.
گسترش استفاده از موشک‌های دوربُرد در جنگ توسط عراق، بر شدت جنگ شهرها افزود و در نهایت، موشک‌باران شهر‌های تهران، قم، اصفهان، تبریز، شیراز و کرج را از دهم اسفند سال ۱۳۶۶ آغاز کرد و تا چندین روز ادامه داد.
بی‌تفاوتی جامعه جهانی به بمباران مناطق مسکونی گستاخی بیشتر صدام را به دنبال داشت و موجب شد تا او بر سر مردم غیرنظامی بمب شیمیایی بریزد. این اقدام صدام یک جنایت جنگی تمام عیار بود که علاوه بر شهادت افراد زیادی، موجب جانبازی انسان‌های دیگر شد.
صدام با قساوت قلب دستور حمله به مردم غیرنظامی را داد و ابایی از کشتار کودکان و زنان نداشت. «جنگ شهرها» یکی از تاریک‌ترین بخش‌های جنگ تحمیلی است که شهادت کودکان و زنان و حتی نوزادان را رقم زد.
