دیروز مراسم رونمایی از کتاب زندگی شهید مصطفی میرشاکی در فدراسیون کشتی برگزار شد. یک اقدام بسیار خوب و تأثیرگذار که به قول علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی باید همچنان ادامه داشته باشد تا ورزشکاران امروز کشور با چهرههای ورزشکاری که دفاع از وطن و ناموس را به کسب سکوهای افتخار جهانی و بینالمللی ترجیح دادند، آشنا شوند. دیروز مثل همیشه چهرههای آشنایی در این مراسم حضور داشتند. همانها که همیشه هستند و تا دلتان بخواهد میتوان از آنها تصاویری در چنین مراسمهایی پیدا کرد، اما سؤال اصلی اینجاست که آیا فقط نشر کتاب و رونمایی از آن کافیست؟
این همه مسئولی که با هزار دبدبه و کبکبه راهی این مراسمها میشوند، قرار است چه کاری انجام دهند تا ورزشکاران جوان، نوجوان و نونهال ایران با فرهنگ پهلوانان واقعی این سرزمین آشنا شوند؟
آنچه طی ماههای اخیر از جامعه ورزش دیده شد بیشتر مایه شرمساری بود تا افتخار، وقتی که ورزشکار حاضر نیست سرود بخواند، حاضر نیست پرچم به دست بگیرد و حتی برخی پا را فراتر میگذارند و با معاندان، مخالفان و دشمنان قسمخورده کشور همصدا میشود، یعنی اینکه تمام این آقایان خوشعکس موقع لزوم کار خودشان را به درستی انجام ندادهاند که کار به اینجا رسیده است. یعنی به جای کار اصولی و تبیین ارزشهای انقلاب و دفاع مقدس و شهدای ورزشکار فقط به برگزاری چند مراسم برای پر کردن رزومه مدیریتی خود اکتفا کردهاند و بس.
اقدام فدراسیون کشتی در معرفی شهدای کشتیگیر و شناساندن آنها به نسل آینده کشتی ایران اقدامی بجا و درست است، اما کافی نیست. ورزشکار ایران باید با تبیین درست متوجه شود که پا جای پای چه بزرگانی گذاشته است. فوتبال، والیبال، بسکتبال، کشتی، تکواندو و کاراته هم ندارد، در تمام رشتههای ورزشی شهدای شاخصی داریم که زندگی و مرامشان میتواند چراغ راه ورزشکاران این رشتهها باشد. البته به شرط آنکه مسئولانی که بر سر این کار قرار دارند خود پیرو واقعی این شهدا باشند و از مرام و مسلک آنها پیروی کنند، نه اینکه فقط بیایند عکس بگیرند و بروند پی کارشان!
آنچه این روزها دیده میشود نمایش سوءمدیریت و ضعف بزرگی است که در ورزش کشور با آن روبهرو هستیم. این واقعیت تلخی است که مسئولان متولی امور نتوانستهاند نسل امروز ورزش را به درستی با آرمانها و اهداف انقلاب و شهدا آشنا کنند و صرفاً دل به برگزاری چند مراسم بستهاند تا کار به اینجا کشیده شود. تبیین چنین اموری مسئولانی را میخواهد که خود آنها را باور داشته باشند و عمل کنند، نه اینکه صرفاً شعار سر دهند و همانطور که عنوان شد فقط برای پر کردن کارنامه کاری و رزومه به آن نگاه کنند و عکسهای یادگاری خوبی هم بگیرند.