محمدرضا پهلوی در ظاهر، دموکراسی را دوست داشت و سال ۴۱ هم قانون انتخابات را تغییر داد و در این باره به روزنامه «دیلی تلگراف» لندن گفت: «اطمینان دارم با قوانین جدیدی که برای انتخابات تهیه شده، پارلمان دموکراتیکی جانشین مجالس نامناسب قبلی میشود.» اطمینانی که پهلوی از آن دم زد، به آنجایی رسید که اسدالله علم در توصیفش مینویسد: «مطلبی نخستوزیر (هویدا) در کیش به من میگفت که خیلی جالب بود و عنوان رشوه را دارد. آن، این بود که گفت هرکسی را از هر جا تو بخواهی، من وکیل خواهم کرد. هرکسی باشد، هیچ فکر نکن، به من بگو تمام میکنم.»
حسین فردوست از نزدیکان پهلوی در کتاب «ظهور و سقوط سلطنت پهلوی» پرده از رسوایی انتخابات در دوره محمدرضا برمیدارد و مینویسد: «در زمان نخست وزیری علم، محمدرضا دستور داد که با علم و منصور یک کمیسیون سه نفره برای انتخاب نمایندگان مجلس تشکیل دهم. کمیسیون در منزل علم تشکیل میشد. هر روز منصور با یک کیف پر از اسامی به آنجا میآمد. منصور اسامی افراد مورد نظر را میخواند و علم هر که را میخواست تأیید میکرد و هر که را نمیخواست دستور حذف میداد. منصور هم با جمله «اطاعت میشود» با احترام حذف میکرد. سپس علم اسم افراد موردنظر خود را میداد و همه بدون استثنا وارد لیست میشدند و سپس من درباره صلاحیت سیاسی و امنیتی آنان اظهارنظر میکردم و لیست را با خود میبردم و برای استخراج سوابق به ساواک میدادم. پس از پایان کار و تصویب، ترتیب انتخاب این افراد داده شد. فقط افرادی که در این کمیسیون تصویب شده بودند، سر از صندوق آرا در آوردند و لاغیر.»
این اوضاع مجلس بود. سایر ارکان حکومت هم که بویی از انتخابات و مردمسالاری نبردهبود و وقتی اصل حکومت، موروثی وابسته به خارج و همه حاکمیت وابسته به دستور شاه و دلخواه دربار است، چه جای دم زدن از دموکراسی؟!
ایران پس از انقلاب اسلامی ۵۷، اما میدان برگزاری انتخابات متعدد است. ساختار حکومت در جمهوری اسلامی به نحوی است که همه مقامات عالیرتبه، مستقیم یا غیرمستقیم از سوی مردم انتخابات میشوند. هنوز دو ماه از وقوع انقلاب نگذشته بود که مردم ایران پای صندوق رفراندوم رفتند و نوع حکومت را انتخاب کردند. چهار ماه بعد (مرداد ۵۸) انتخابات خبرگان قانون اساسی برگزار شد تا قانون اساسی جدید ایران نگاشته شود. آذر ۵۸ همه پرسی تأیید قانون اساسی و مرداد ۶۸ همهپرسی برای اصلاح چند بند قانون اساسی برگزار شد. ۱۳ دوره ریاست جمهوری، ۱۱ دوره مجلس شورای اسلامی، پنج دوره مجلس خبرگان رهبری و شش دوره شورای شهر و روستا، انتخاباتهای برگزار شده در ایران طی ۴۳ سال پس از انقلاب اسلامی است.