به گزارش جوان آنلاین به نقل از کیهان، نشریه آمریکایی فوربس در این‌باره با اشاره به گزارش‌های غیررسمی درباره فروش ادوات نظامی مذکور به ایران نوشت: گزارش‌های تاییدنشده حکایت از این دارد که احتمالاً اولین گروه از جنگنده‌های سوخو 35 (نوع E) طی هفته‌های آتی به ایران تحویل داده خواهد شد. ورود جنگنده‌های سوخو 35، نقطه عطفی برای نیروی هوایی ایران خواهد بود. از سال گذشته و جنگ اوکراین، روسیه روابط دفاعی خود را با ایران گسترش داده. روسیه صدها پهپاد انتحاری از ایران خرید و در ازای آن، 24 فروند سوخو 35 به ایران خواهد داد. این جنگنده‌ها احتمالا همان‌هایی هستند که پیش‌تر به سفارش مصر ساخته شده بود اما قاهره قرارداد را لغو کرد.
البته مشخص نیست که ایران به‌دنبال خرید تعداد بیشتری جنگنده از روسیه یا ساخت مشترک آنها باشد یا خیر. با این وجود شایعه تولید مشترک سوخو 30 در ایران توسط رسانه‌های ترکیه اخیراً دوباره مطرح شد.
سوخو 35 در جنگ اوکراین خود را به خوبی ثابت کرد و نشان داد که دشمن مرگباری است. یک خلبان میگ 29 اوکراینی به بی‌بی‌سی گفته بود، فلانکرزهای روسیه، بزرگ‌ترین دشمن آنها هستند.
نیروی هوایی ایران حداقل به 60 جنگنده نسل 4.5 برای جایگزین شدن با جنگنده‌های F14 و میگ 29 نیاز دارد. اینکه روسیه قرار است علاوه‌بر این 24 فروند، تعداد دیگری از این جنگنده هم برای ایران بسازد یا خیر مشخص نیست. با این وجود گمانه‌زنی‌هایی از تولید مشترک این جنگنده در ایران مانند همان قراردادی که مسکو و دهلی برای تولید 140 فروند سوخو 30 تحت لیسانس روسیه بستند وجود دارد.
با وجود اینکه احتمالا تحویل سوخو 35 به ایران در منطقه برتری هوایی تهاجمی نمی‌دهد اما اگر این جنگنده‌ها به همراه سامانه هوایی پیشرفته‌ای مانند اس-400 به ایران تحویل داده شود می‌تواند کار را برای اسرائیل و آمریکا در حمله به سایت‌های هسته‌ای ایران دشوار کند. این همان چیزی است که آمریکا را نسبت به همکاری نظامی- فنی رو به رشد میان روسیه و ایران نگران کرده است.
جنگنده‌های ایران پس از جنگ ایران و عراق برای عملیات تهاجمی خارج از مرزهای ایران مورد استفاده قرار نگرفته‌اند به استثنای چند حمله هوایی علیه گروه‌های مخالف مستقر در عراق در دهه 70 و یک حمله هوایی به داعش در مرز عراق در 1393.
ایران همواره ترجیح می‌دهد از پهپادها علیه دشمنان منطقه‌ای خود استفاده کند به همین دلیل ناوگان بزرگ سوخو 35 به احتمال زیاد این استراتژی دیرینه را تغییر نخواهد داد مگر اینکه تهران خود را درگیر جنگ متعارف تمام‌عیاری ببیند.
