سرويس تاريخ جوان آنلاين: احمد دهقان و قتل وی در دهه ۲۰، در زمره سرفصلهای پژوهش درباره این دوره تاریخ معاصر ایران به شمار میرود. این رویداد، اما تاکنون از مناظر متعددی مورد بررسی قرار گرفته که اثر مورد معرفی یکی از این دیدگاههاست. داود علیبابایی مدیر مسئول نشر امید فردا و نویسنده «اسرار قتل احمد دهقان»، در دیباچه آن چنین آورده است: «میگویند گذشته چراغ راه آینده است؛ چگونه میتوان به حوادث و اتفاقاتی که در گذشته روی داده است پی برد؟ چگونه میتوان از پیشرفت و توسعه گذشتگان که باعث رویدادهای دوران حال شده است آگاه گردید؟ چگونه میتوان از ظلم، جور و ستم فرمانروایان و حاکمان و پادشاهان تاریخ گذشته جامعه مطلع شد؟ گفتههای شفاهی و مکتوبات بهترین مأخذ و منبع برای آگاه شدن است و مطبوعات را با این که بیش از ۲۰۰ سال در ایران قدمت ندارند میتوان برترین و مؤثرترین منبع فهم و آگاهی از نسلهای گذشته قلمداد کرد. مطبوعات آیینه تمامنمای اتفاقات و رخدادهایی است که در یک جامعه اتفاق میافتد و منعکسکننده آنها برای زمان حال و حتی آینده میباشد. میگویند جامعهای که مطبوعات ندارد یا مطبوعات آن در حال سکون، سکوت و خفقان قرار دارد به ساختمانی میماند که فاقد چراغ و وسایل روشنایی است و چنین جامعهای نمیتواند باعث آگاهی و درک مسائل فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، سیاسی و اقتصادی و... مردم آن خطّه شود. نباید فراموش کرد این مطبوعات هستند که افشاکننده فسادها، ظلمها و تباهیها در یک جامعه میباشند و دست کارگزاران خطاکار و ستمگر و اجحافکننده به حقوق مردم را رو میکنند. مگر حادثه واترگیت در امریکا که منجر به استعفای ریچارد نیکسون رئیسجمهور امریکا شد را روزنامه واشنگتنپست افشا نکرد و باعث آن رسوایی بزرگ در جامعه توسعهیافته امریکا نشد که شاید تاکنون مردم امریکا و دولتمردان آن تاوان این رویداد را پس میدهند و مگر روزنامههای عراقی در چند سال پیش جنایاتی را که در زندان ابوغریب اتفاق افتاد افشا نکردند و آن چنان دولت عراق و امریکا را در مورد بازداشتگاه به چالش کشیدند که باعث رسوایی امریکا و دولت وقت عراق شد؟ میگویند مطبوعات رکن چهارم دموکراسی بعد از قوای مقننه، مجریه و قضاییه در یک جامعه میباشند و اکنون نمونهای دیگر از این اتفاقات را در این کتاب میآوریم و قضاوت را به عهده مطالعهگران و خوانندگان محترم میگذاریم».
نویسنده اثر در بخش دیگری از مقدمه خویش درباره جایگاه «تهران مصور» در میان مطبوعات دوره انتشار خود مینویسد: «مجله تهران مصور به صاحب امتیازی «ع. نعمت» در تهران تأسیس و در سال ۱۳۰۸ شمسی منتشر شده است. طهران مصور معمولاً در ۱۶ صفحه به قطع وزیری بزرگ، هفتهای یک بار، روزهای شنبه طبع و شماره دوم سال اول آن در تاریخ شنبه ۲۳ آذر ۱۳۰۸ شمسی منتشر شده است. محل اداره مجله: تهرانـ کوچه حاجیباقر صراف. قسمت اشتراک آن داخله سالانه ۲۵ قِران، شش ماهه ۱۳ قِران و خارجه ۳ دلار و ۲ دلار. تکشماره دهشاهی. قیمت اعلانات به غیر از صفحه اول سطری سه قِران است. شعار مجله که روی جلد آن چاپ شده تصویر خرابههای طاق کسری و در بالای آن اسم روزنامه (تهران مصور) و در طرف راست کلمه «تأسیس» و در طرف چپ سال تأسیس «۱۳۰۸» طبع گردیده. مندرجات مجله عبارت است از: مقالات مختلف اجتماعی و تاریخی و فکاهی و اخبار داخله و پاورقی مجله رمان (اسرار لالهزار) است. در شماره دوم سال اول مقاله به قلم آقای سعید نفیسی و نیز مقاله به قلم حبیبالله صحیحی به عنوان «هفته نسوان» درج است. مجله تهران مصور از حیث طبع و کاغذ زیبا و مرغوب نیست، ولی از حیث مندرجات، مجله مفید و سودمندی است. تهران مصور به وضع مذکور مدتی منتشر میشد و بعداً تعطیل شده و مجدداً پس از وقایع شهریور ۱۳۲۰ به مدیریت مرحوم احمد دهقان به وضع مطلوبی منتشر شده است».