مطمئناً هیچ موجود زندهای به اندازه انسان از اهمیت جنگل و مزایا و تأثیرات حیات بخشش برای کره زمین آگاه نیست و از آن حرف نمیزند، و حتماً هیچ موجودی هم به اندازه همین موجود دو پا در تخریب و از بین بردن و نابودی ریههای زمین نقش ندارد.
براساس تعریف کارشناسان محیطزیست، هر جنگلی برای خود یک جامعه زنده به حساب میآید و اگر این جامعه نباتی تنها از طریق عوامل طبیعی مورد تهدید قرار گیرد بنا به طبیعت و سرشت ذاتیاش، قابلیت ترمیم خرابی و تجدید و احیای جامعه خود را دارد. مگر اینکه یک عامل دیگر دست در دست عوامل طبیعی داده و به کمک هم تخریب این موهبت کم نظیر الهی را شدت ببخشد. در این صورت جامعه نباتی که محصول فعالیت طبیعی است، به تدریج یا به یکباره از بین میرود و امیدی برای تجدید حیات آن در مدت محدود نخواهد بود. در کنار تمام عوامل طبیعی مانند باد و آتش و خشکسالی که در طول تاریخ بخشی از جنگلهای کره زمین را از بین بردهاند، یک عامل بیرونی به نام انسان وجود دارد که به تنهایی میتواند ریشه تمام درختان را در کمترین زمان ممکن بخشکاند.
جنگلها به دلایلی از جمله رشد جمعیت و نیاز روزافزون بشر به منابع طبیعی و استفاده از درختان به عنوان منبع سوخت و تولید زغال به شدت در حال تهدید هستند.
طی سالهای اخیر در بسیاری از استانهای ایران تبدیل مناطق جنگلی به زمین کشاورزی، استفاده بیرویه جهت تعلیف دام به منظور جواب به افزایش تقاضای محلی و جهانی گوشت، فعالیتهای صنعتی و احداث جادههای بین جنگلی باعث شده تا با حذف این منابع طبیعی اتفاقات و حوادث دیگری مانند سیل و فرسایش خاک و تولید گرد وغبار رقم بخورد.
آتش سوزی، شیوع آفات و بیماریهای گیاهی، تخلیه زبالههای شهری و بیمارستانی در مناطق جنگلی، کارهای عمرانی، اکتشاف، انتقال لولههای نفت و گاز توسط دولت در جنگلها در کنار فقر فرهنگی مردم در جهت آگاهی از اهمیت درختان و تلاش برای حفظ و نگهداری از آنها موجب شده تا نابودی جنگلها سرعت بیشتری به خود بگیرد.
تحقیقات نشان میدهد با ورود انسان به بازی تخریب جنگلها که به کمک عوامل طبیعی برای از بین بردن این منابع رفته، جامعه گیاهی به یکباره یا به تدریج از بین میرود و در این حالت است که دیگر نمیتوان به تجدید حیات درختان در یک مدت کوتاه دل خوش کرد.
جملات تکراری مثل اینکه حفاظت و استفاده صحیح از جنگلها به عنوان سرمایه ملی هر کشور به شمار آمده و در کنار ثروت آفرینی حتماً بقای محیطزیست را نیز تضمین میکنند، دیگر کارایی خود را از دست دادهاند. چون چنین به نظر میرسد، کسانی حرفهای قشنگ میزنند که هیچ نقش و قدرتی در حفاظت از جنگلها ندارند و افرادی در حال تخریب و از بین بردن این منابع طبیعی هستند که هیچ وقت نه به ارزش جنگلها فکر میکنند و نه برایشان مهم است چه اتفاقی بعد از نابودی این ریههای تنفسی زمین رخ خواهد داد.
با این حال نباید فراموش کنیم جنگلها از حیث تأمین مواد غذایی جامعه، مصنوعات چوبی و تأمین بخش قابل توجهی از مایحتاج عمومی جامعه حرف اول را میزنند و بسیاری از مشکلات موجود در ایران و جهان به خاطر از بین رفتن این منابع طبیعی است و با ادامه این روند حتماً انسانِ ویرانگر روزهای سختی را تجربه خواهد کرد.
حالا انسان مانده و این همه اطلاعاتش در مورد اهمیت و ارزش جنگلها و رفتار غیر متعارفش در رابطه با تخریب و نابودی و بیابان کردن این عرصه از منابع طبیعی.