سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: تاکشو یا همان برنامههای گفتوگومحور، جزء جدا نشدنی از آنتن شبکههای تلویزیونی است و کمتر شبکهای را میتوان پیدا کرد که در آن برنامه گفتوگومحور تولید و پخش نشده باشد. شبکه ۲ سیما این شبها با «رخبهرخ» تلاش میکند یک تاکشوی متفاوت پخش کند. «جوان» با مهدی بابایی، تهیهکننده این تاکشو و تفاوتهای آن گفتگو کرده است.
این روزها همه دارند تاکشو میسازند، از شبکههای تلویزیونی گرفته تا پلتفرمهای اینترنتی، در این فضا متفاوت عمل کردن سخت نیست؟
رخبهرخ مقدار زیادی با «تاکشو»های رایج تفاوت دارد. از فضای برنامه گرفته تا ساختار آن، حتی تلاش شده است برنامه بیشتر فضای تئاتری داشته باشد. ما در این برنامه آیتم نداریم، پلیبک نداریم، در اصل یک برنامه پلان سکانس هستیم که از لحظه اول تا آخر برنامه ساکن نیست. من خاطرم نیست در برنامه دیگری چنین اتفاقی رخ دهد. همه چیز برنامه جلوی چشم مخاطب است، از لحظه ورود مهمان و گریم شدن مهمان را بیننده میبیند تا ورود به گفتوگوها.
معتقدید برنامه یک سیالیت خاصی دارد و ایستا نیست و همین ویژگی میتواند «رخبهرخ» را متفاوت کند!
ما چند فضا طراحی کردهایم که در هر کدام از آنها نوع گفتگوها متفاوت است. دقیقاً مثل یک تئاتر کوچک. ابتدا که مهمان وارد میشود در اتاق گریم، صحبتها بیشتر در خصوص نوع لباس و پوشش است، اینکه آیا آدم باید آنچه مد است بپوشد یا لباسی که به خودش بیشتر میآید؟ مثلاً در برنامهای آقای سیاوش طهمورث مهمان بودند، در این آیتم گفت که «من اینهایی که شلوارهای پاره میپوشند را درک نمیکنم»، همین بحثها شروعی است برای گفتگوهای بعدی. در اصل از مسئله ظاهر مهمان به باطن او پی میبریم و در «میز گفتگو» بحثها شکل جدیتری به خود میگیرد.
چرا تولید تاکشو اینقدر زیاد شده است؟
در همه دنیا «تاکشو» یکی از پربینندهترین و محبوبترین برنامههای تلویزیونی است. هم شبکهها و هم مخاطبان از این نوع برنامهها استقبال میکنند. به خصوص برای ساعات پایانی شب که گفتگوهای دوستانه پخش میشود. مهمتر از ظاهر تاکشو برای ما این است که چه چیزی در قالب این برنامه تحویل مخاطب میدهیم، محتوای برنامه است که باید متفاوت باشد.
به نظر میرسد سلبریتیزدگی آفت همه تاکشوهای تلویزیونی شده است!
بله در تلویزیون گاهی حتی دکورهای برنامهها هم شبیه هم هستند. برای من تهیهکننده هم راحتتر و بهصرفهتر بود که در برنامه از یک دکور ثابت با یک الایدی استفاده کنم، ولی ما در این برنامه پنج موقعیت و بین سه تا چهار دکور طراحی کردیم.
اسم «رخبهرخ» یادآور برخورد است تا مهمانی، چرا این اسم را انتخاب کردید؟
شاید این گونه به نظر برسد که هدف ما از «رخبهرخ» مچگیری از مهمان است و میخواهیم مجری را با مهمان رخبهرخ کنیم، ولی عملاً ما میخواهیم کاری کنیم که مهمان با خودش روبهرو شود، برای همین در بخشی از برنامه او را جلوی آینه قرار میدهیم و سؤالاتی را مطرح میکنیم که به شخصیت و حالات روحی او بازمیگردد.
امیرعلی دانایی یک بازیگر است، بدون سابقه اجرا، آیا بهتر نبود یک مجری حرفهای برای اجرا انتخاب میشد؟
من هم به این موضوع باور دارم که خوب است مجری، مجریگری کند و بازیگر، بازیگری انجام دهد! ولی چرا از افرادی که استعداد کارهای دیگر را دارند، استفاده نکنیم؟! مگر پژمان جمشیدی نبود که در دورهای فوتبالیست بود، بعد بازیگر شد و حالا هم اجرا میکند؟ در همه آنها هم استعداد دارد. استفاده از استعدادهای افراد و تواناییهای آنها کار بدی نیست. درباره امیرعلی دانایی نیز همین اتفاق افتاد. از سویی هم اشاره کردم که میزانسن برنامه ما به تئاتر شباهت دارد و به کار بازیگر نزدیک است. مخاطب در «رخبهرخ» نیازمند یک میزبان خوب است که بتواند اجرای خوبی هم داشته باشد.
بیننده در برنامه «رخبهرخ» همه اجزای برنامه و حتی سوئیچ کردن کارگردان را میبیند، چرا تا این حد پشت صحنه را به نمایش میگذارید؟
رخبهرخ یک مهمانی ساده است که مخاطب همه اتفاقات آن را میبیند. ما به دنبال شفافیت هستیم، برای همین در تغییر دکورها هم از خطوط استفاده کردهایم تا چیزی از مخاطب پنهان نماند.
آفت دعوت از سلبریتیها گویا در برنامه شما هم تکرار میشود، بهتر نبود از مهمانهای متفاوتی دعوت میکردید؟
شعار ما در رخبهرخ نگاه از زاویه دیگر است، مثلاً همه انتظار دارند حسن ریوندی شوخطبع باشد و همیشه بخندد، در حالی که در برنامه ما چهره متفاوتی از او دیدیم که مخاطب انتظارش را نداشت. در رخبهرخ، ریوندی گریه کرد و روبهروی آینه با پدرش حرف زد و گفت که به روانشناس مراجعه کرده است، شعری از مولوی خواند و حرفهای فلسفی زد. برعکسش هم اتفاق افتاد، ما همیشه از مسعود فراستی چهرهای جدی دیدهایم که روی عقایدش پافشاری میکند و رک حرف میزند، اما در رخبهرخ او کاملاً شیرین بود. تلاش کردهایم سراغ کسانی نرویم که مردم درباره آنها همه چیز را میدانند و دیگر حرفی برای گفتن ندارند.
با ساعت پخش برنامه که ساعت پایانی شب است مشکل ندارید؟ روی میزان بیننده تأثیر منفی ندارد؟
به نظر من با توجه به کنداکتور شبکه ۲ سیما که بخش خبری ۲۰:۳۰، سریال و اخبار ساعت ۲۲:۳۰ را دارد، ساعت خوبی است و جزو ساعتهای پرمخاطب تلویزیون است. همه برنامههایی هم که در آن ساعت پخش میشوند از دوستان ما هستند، حالا هر کس برنامه ما را ندید، تکرارش را فردا نگاه میکند.