سال ۱۳۷۷ من دو سالی بود که خبرنگار کیهان بودم. دوستم خبر داد که استادش در دانشکده خبر صداوسیما، دکتر پیمان جبلی که سردبیر خبر ساعت ۱۰ ونیم شبکه دوم سیماست، نخستین برنامه خبری زنده تلویزیون را که با حضور میهمانان برگزار می‌شود، طراحی کرده است و دنبال کسی می‌گردد که هم گزارش‌های مقدماتی را بنویسد و هم در طراحی سؤالات مشارکت کند. این‌گونه شد که پای ما به گفت‌وگوی ویژه باز شد. آن برنامه ابتدا ۲۰ دقیقه بیشتر طول نمی‌کشید، چون چالشی و حرفه‌ای بود. هنوز یک‌ماه نگذشته بود که دکتر لاریجانی به دیدار برنامه آمد. گفت آمده‌ام تشکر کنم، بعد از یک‌ماه دومین برنامه پربیننده تلویزیون شده‌اید (لابد فوتبال اول بود!). گفت‌و گوی ویژه تا یک سال بعد همچنان چالشی و اثرگذار بود. دکتر جبلی سفارش‌پذیر نبود و حرفه‌ای و کاربلد بود. ما هم کارمان را بلد بودیم! بعد از یک سال شاید به‌رسم تقدیر از کار خوب آقای جبلی ایشان را به مدیریت اخبار داخلی واحدمرکزی خبر رساندند. برنامه گفت‌و‌گوی‌ویژه از هم پاشید و شد پاتوق مدیران و مسئولان و سفارشی‌ها برای ارائه گزارش‌کار! در زمانی که ما بودیم گاهی مدیر مثلاً یک فولادساز بزرگ برای حضور تلفنی یک‌دقیقه‌ای روی آنتن، التماس می‌کرد، ولی این برنامه خبری زنده، اهل این حرف‌ها نبود. بعد‌ها همان مدیران ملتمس سابق گاهی در این برنامه حاضر می‌شدند و تا نیمه‌های شب گپ‌و‌گفتی طولانی داشتند و مقابل مجریان خیره در چهره میهمان از خودشان تعریف می‌کردند. طبیعتاً معلوم شد که چه بر سر آن برنامه آمد. برنامه‌ای که در سال اول، اغلب گفتگو‌های کوتاهش تیتر یک روزنامه‌ها می‌شد، دیگر حتی کارمندان آن مدیران میهمان را هم پای خود نمی‌نشاند!
ذکر این خاطره را بعد از ۲۵ سال ضروری دانستم، زیرا مصداقی از شایسته و حرفه‌ای‌بودن، در مقابل سفارشی‌پذیر و روابطی‌بودن است. مشکلی که در خیلی‌از جا‌ها حاکم است. آنتن تلویزیون حرمت و ارزش داشت. از مقام و مسئول نمی‌ترسید! آنتن به معنای «خانه مردم از نزدیک» بود! کسی که مقابل آنتن می‌نشست، همان اول تفهیم می‌شد که مقابل مردم نشسته است و باید ادب و حرمت را حفظ کند. باید به مردم جوابگو باشد و نه اینکه فرضش دیده‌شدن از طرف مدیران دولتی رده‌بالاتر باشد. حرف‌اضافه را قطع می‌کردیم و مسئولان را پاسخگو می‌خواستیم. این برنامه می‌تواند دوباره به همان حال‌و‌روز بازگردد. مردم ما همان مردمی هستند که فقط پس از چند هفته پای گفت‌وگوی ویژه میخکوب شدند. ما باید خودمان را به مردم نزدیک کنیم.
سردبیر
با سلام لطفا از خانم امامی با آن لحن باز پرسی اش انتقاد کنید 
