روایت پژمان بازغی از اشک ریختن سر فیلمبرداری یک فیلم دفاع مقدسی

جوان آنلاین: قرار بود همه‌چیز شبیه به واقعیت باشد. در سکانس شهادت بچه‌ها، بسیاری از عوامل پشت صحنه اشک می‌ریختند و ما در بازسازی تحمل این موضوع را نداشتیم، حال فکر کنید در واقعیت چه اتفاقی رخ داده است. 
پژمان بازغی، بازیگر سینما و تلویزیون در نشست نقد و بررسی فیلم «شوماه» به کارگردانی مژگان بیات که در اولین روز برگزاری جشنواره فیلم اقوام ایرانی در پردیس سینمایی باغ کتاب، برگزار شد عنوان کرد: «شوماه از فیلم‌های بسیار مهم در حوزه دفاع مقدس خواهد بود. من در یک خانواده نظامی بزرگ شدم و در سال‌های جنگ در بوشهر بودم. بسیاری از همرزمان پدر من در آن زمان به شهادت رسیدند. ما همیشه می‌خواهیم بدانیم که در آن لحظات چه بر این عزیزان گذشت که جانشان را در کف دست گرفتند و به مبارزه پرداختند. حال پس از سال‌ها دانستن اینکه همسر آن شهید چه حسی داشته نیز ارزشمند است.»
این بازیگر با بیان اینکه همه این افرادی که رفتند و جنگیدند عاشق بودند، گفت: «پیام فیلم مشهود است، چراکه تسری‌دهنده عشق است، درحالی‌که امروز ما نفرت را تسری می‌دهیم، به‌خصوص با توجه به اتفاقاتی که در دنیای مجازی به سرعت نمود پیدا می‌کند. خانم بیات بسیار از روند ساخت این فیلم دلشکسته است.»
بازغی درباره سختی‌های تولید این فیلم نیز اظهار کرد: «ما در زمستان فیلم را ساختیم، چراکه باید به حال و هوای غواصان در آن زمان نزدیک می‌شدیم و این کار بسیار سختی بود. قرار بود همه‌چیز شبیه به واقعیت باشد. در سکانس شهادت بچه‌ها بسیاری از عوامل پشت صحنه اشک می‌ریختند و ما در بازسازی تحمل این موضوع را نداشتیم، حال فکر کنید در واقعیت چه اتفاقی رخ داده است.» 
او در پایان به حمایت از آثار دفاع مقدسی اشاره کرد و گفت: «باید به بچه‌ها این وطن‌پرستی را آموزش دهیم، چراکه سرمایه سینماست و سینما سفیر فرهنگی است که باید حمایت شود. بسیاری از فیلم‌ها قصه کلیشه‌ای دارند و اتفاقاً از آن‌ها حمایت صورت می‌گیرد، اما چرا فیلم‌های دفاع مقدس برخی مواقع از سوی مخاطب جوان پس زده شده است، علت این است که ما تاریخ را از نگاه خود روایت و تحریف می‌کنیم و همین ضربه بزرگ فرهنگی به کشور است. شوماه یک فیلم صادق با نگاه عاشقانه از سوی یک زن به همسرش است.»
در ادامه مژگان بیات، کارگردان شوماه درباره چگونگی شکل‌گیری ایده این فیلم بیان کرد: «زمانی که پیکر شهدای غواص پیدا شد حس خاصی داشتم و احساس کردم تراژدی عمیقی در جنگ اتفاق افتاده که کسی به آن نپرداخته است. کار در ژانر جنگی برای من به‌عنوان فیلم اول سخت و دشوار بود، اما تصمیم گرفتم این تراژدی را به تصویر بکشم، به‌خصوص که مردم خودمان اطلاع دارند، اما جهان از آن مطلع نیست. در کشور‌های دیگر آثاری از جنگ جهانی دوم یا دیگر جنگ‌ها ساخته شده است، اما کسی از بچه‌های جبهه و جنگ و کربلای ۴ در ایران خبر ندارد. ما هشت ماه زمان برای نگارش فیلمنامه پشت سر گذاشتیم و پس‌ازآن برای دریافت مجوز‌ها تلاش بسیار کردیم، چراکه از سوی مدیران همراهی نداشتیم و چرایی اینکه یک فیلمساز زن می‌خواهد فیلم جنگی بسازد و چرایی انتخاب این موضوع را پیش رو داشتیم. درنهایت از همه این مشکلات عبور کردیم و نهایت تلاش ما شد “شوماه” که امروز به تماشای آن نشستید.»
 مشاوره کیانوش عیاری 
او درباره حضور کیانوش عیاری در مقام مشاور توضیح داد «آقای عیاری مشغول ساخت سریال خودشان بودند و فیلمنامه را خواندند و نکاتی را به ما مشاوره دادند، پس از آن در بحث تدوین نیز به ما بسیار کمک کردند و حضورشان بسیار اثرگذار بود، چراکه استاد هستند و ما از تجربیاتشان بهره بردیم.»
بیات در ادامه درباره طراحی صحنه و دکور این فیلم گفت: «مجید علی اسلام تجربه خوبی در حوزه دفاع مقدس دارد و بسیار به من کمک کرد و تمام دکور‌های فیلم را با نگاه یک زن ساخت. همین نکات ریز از سوی آدم‌های باتجربه بسیار به فیلمساز کمک می‌کند تا یک اثر خوب تولید کند.»
وی همچنین درباره واقعی بودن شخصیت‌های فیلم نیز اظهار کرد: «ما در حین تحقیقاتی که داشتیم متوجه شدیم مسعود ده‌نمکی چقدر در فیلم “اخراجی‌ها” درست کار کرده است، چراکه کاراکتر‌های بسیار متفاوتی در آن زمان حضور پیدا کردند و از خاک وطن دفاع کردند. ما زن‌های چشم‌انتظار به این شکل بسیار داریم، درحالی‌که در نبود عزیزانشان سوختند و صبوری کردند. بخش زیادی از شخصیت‌ها واقعی هستند و بخشی نیز به فراخور قصه اضافه شدند.»
او در پایان گفت: «مردم ما به لحظات شاد نیاز دارند، اما به تفکر و آگاهی نیز نیازمند هستند و باید با دیدن یک فیلم عمیق شوند و به تفکر وا داشته شوند، بنابراین سینما به تمام گونه‌های خود نیازمند است. امیدوارم مدیران سینمایی همه گونه‌ها را در اکران لحاظ کنند.»
محمود گبرلو، منتقد و مجری نیز در این نشست بیان کرد: «در سال‌های گذشته بخش اعظم رمز موفقیت و سربلندی سینمای ایران در جهان به فرهنگ و آیین ایرانیان مرتبط بود و فیلم‌هایی درخشیدند که به فرهنگ اقوام ایرانی می‌پرداختند. امیدوارم جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی در سال‌های آینده نیز برگزار شود و بستری برای تولید آثار بیشتری در این حوزه باشد.»