با وجود آنکه سران ۶۳ کشور دنیا زن بودهاند، اما هنوز این موضوع به امری عادی تبدیل نشده است. حتی در کشوری همچون امریکا تاکنون هیچ زنی در مقام ریاست جمهوری پا به کاخ سفید نگذاشته است. این واقعیتی است که میتواند برای همیشه در تاریخ ایالات متحده امریکا ثبت شود آن هم در شرایطی که برخی کشورهای غربی مانند بریتانیا، آلمان و حتی کشورهایی مانند هند و سریلانکا، سالها پیش آن را تجربه کردهاند. البته در دنیای ادبیات و فیلمسازی مدتهاست که رؤسای جمهور زن نقشی پررنگ دارند! نمونهاش فیلمی امریکایی است که در آن لسلی مککلاود (با بازی پالی برگن-تصویر) به عنوان نخستین رئیسجمهور زن امریکا وارد کاخ سفید میشود. در این فیلم کمدی، محصول ۱۹۶۴ تماشاگر شاهد تلاشهای شوهر وی برای جا افتادن در نقش «آقای اول» (Firts Gentleman) کشور است. پایان این فیلم اینگونه رقم میخورد که خانم رئیسجمهور باردار میشود و از همین رو از سمتش کنارهگیری میکند!
در دنیای واقعی امریکاییها، اما هیلاری کلینتون جدیترین گزینهای است که توانست به عنوان کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ امریکا وارد عرصه رقابت شود. حضور یک زن در جایگاه کاندیدای ریاست جمهوری امریکا و برجستهسازی گسترده رسانههای جریان اصلی در غرب روی این موضوع این باور را در دیگر کشورها بهوجود میآورد که زنان میتوانند در امریکا رئیسجمهور باشند آن هم در شرایطی که زنان امریکایی بعد از ازدواج حتی نام خانوادگی خود را نمیتوانند حفظ کنند و همه آنها را به نام خانوادگی همسرشان میشناسند. همانطور که نام اصلی هیلاری کلینتون، هیلاری داین رادام است و نام خانوادگی کلینتون از همسرش بیل کلینتون رئیسجمهور اسبق امریکا به وی رسیده است.
در انتخابات ۲۰۱۶ امریکا فضاسازیهای رسانهای به گونهای بود که شاید همه فکر میکنند برای نخستین بار یک زن بر صندلی ریاست جمهوری امریکا مینشیند، اما سکانس پایانی این انتخابات و بیرون آمدن نام دونالد ترامپ از صندوقهای رأی نشان داد رسانههای امریکایی آنچنان که در مدیریت افکار و قاب بندی ذهن مردم دیگر کشورها مهارت دارند در جهت دهی و چارچوببندی ذهن مردم خودشان حرفهای عمل نمیکنند و در نهایت در جنگ قدرت میان دموکراتها و جمهوریخواهان با پایان هشت سال قدرت دموکراتها با ریاست جمهوری باراک اوباما مطابق انتظار یک جمهوریخواه صندلی ریاست جمهوری را از آن خود کرد؛ جمهوریخواهی که از قضا یک مرد بود نه زن!
در میان اروپاییها هم آنگلا مرکل نخستین زنی است که به مقام صدراعظمی رسیده و جایگاه سیاسی و اجرایی بالایی دارد. «ترزا می» نخستوزیر انگلستان به چنین جایگاهی رسیده و پیش از او مارگارت تاچر نخستین نخستوزیر زن تاریخ بریتانیا و همچنین رهبر سابق حزب محافظهکار بریتانیا بود با وجود این قرار گرفتن زنان در پست ریاست جمهوری به طور خاص انگار حتی در کشورهای اروپایی هم چندان مرسوم نیست. این مقام، اما در کشورهای امریکای لاتین و برخی کشورهای آسیایی نظیر کره بارها به زنان رسیده است و مردم کشورهای آسیایی گویا باورهایی نظیر «جنس دوم» در میان مردم اروپا را ندارند و حاضرند سرنوشت اجرایی کشورشان را به یک زن بسپارند و با رأیشان به زنان اعتماد کنند.