بیتوجهی به ورزش در مدارس بیشتر از اهمیتدادن به آن در کشورمان نهادینه شده، تا جایی که همچنان زنگ ورزش به عنوان زنگی بیفایده در نظر گرفته میشود. منسوخکردن این طرز تفکر در وهله اول به تغییر نگرش مسئولان بستگی دارد. در کارنامه موفقیت رقبای آسیایی و جهانی یک نقطه مشترک وجود دارد آن هم توجه به ورزش مدارس است. تمامی قدرتهایی که در بازیهای المپیک مدالهای رنگارنگ را درو میکنند در گام اول، استعدادهایشان را در مدرسه پرورش میدهند. دانشآموزان مدت زمان زیادی را در مدرسه سپری میکنند و با توجه به این مسئله با یک برنامه طولانی مدت میتوان استعدادهای نهفته زیادی را از سراسر کشور کشف و با قراردادن آنها در مسیر قهرمانی ستارههای درخشانی را به ورزش تزریق کرد. این همان مسیری است که کشورهای صاحبنام سالهاست آن را طی کردهاند و برای تداوم موفقیتهایشان هر سال برنامههای جدیدی را نیز اجرایی میکنند.
تمامی ستارههای ورزش جهان در واقع از مدرسه یا آموزشگاه کار خود را شروع کردهاند، با این تفاوت که رقبا اهمیت زیادی به این مسئله میدهند و زنگ ورزششان را به بطالت نمیگذرانند. تشکیل تیمهای کوچک، حضور در مسابقات مناطق و پس از آن کشف توسط مربیان استعدادیابی مسیری است که بسیاری از قهرمانان رشتههای مختلف در سراسر دنیا پشت سرگذاشتهاند و در نهایت نیز با کسب افتخارات زیاد پاسخ اعتماد و برنامهریزی مسئولان و مربیانشان را دادهاند. این همان پروژهای است که مسئولان ایرانی بارها از آن در مصاحبههایشان حرف زدهاند و شعارهای مختلفی درخصوص آن سر دادهاند، ولی منتها پروژه استعدادپروری در مدارس با سرعتی اندک در حال اجراست. با اینکه در این سالها وزارت آموزشوپرورش و همچنین ورزش و جوانان دم از توجه به ورزش مدارس زدهاند، اما زنگ ورزش کماکان مثل گذشته جدی گرفته نمیشود و نسل فعلی دانشآموزان نیز همانند نسلهای قبلی در حسرت کشف استعدادهایشان ماندهاند.
جدا از بحث قهرمانپروری، موضوع سلامت دانشآموزان جنبه دیگری از بیتوجهی به ورزش است. پاییز امسال بود که مهرزاد حمیدی، معاون تربیتبدنی و سلامت وزیر آموزشوپرورش در گزارشی خبر از چاقی بیش از ۲۰ درصد دانشآموزان ایرانی داد. ضمن اینکه بسیاری در خطر ابتلا به اضافه وزن و بیماریهایی از جمله دیابت هستند. علاوه بر این، اجرای برنامههای ورزشی در مدارس و در ردههای سنی مختلف تأثیر زیادی در روحیه و بالابردن انگیزه تحصیلی محصلان دارد.
کیومرث هاشمی، معاون سابق تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزشوپرورش و همچنین رئیس پیشین کمیته ملی المپیک در مصاحبهای به اهمیت ورزش دانشآموزی اشاره کرده و گفت: ورزش دانشآموزی موضوعی است که در این سالها بارها مورد کملطفی مدیران و مسئولان قرار گرفته است. تأثیر منفی این بیتفاوتیها را میتوان در ورزش ایران دید، در بسیاری از رشتههای پرمدال و مادر یا حرفی برای گفتن نداریم یا به تکستارههایمان دلخوش کردهایم. ضمن اینکه ستارههای فعلی نیز به پایان دوران حرفهایشان نزدیک میشوند و فرصتهای زیادی را برای کشف و پرورش استعدادهای ناب ایرانی از دست دادهایم. در حالی که بسیاری از کشورها با برنامهریزی چندساله ترقی چشمگیری را در سطح اول ورزش تجربه کردهاند، اما ما همچنان به پرورش گلخانهای چهرههای مستعد فکر میکنیم و بس. در صورتی که مدارس شهرهای بزرگ و کوچک ایران اسلامی پر از نیروهای تازه نفسی است که فرصت شکوفایی پیدا نکردهاند.