سرویس تاریخ جوان آنلاین: محمد رضا کائینی، دبیر سرویس تاریخ روزنامه جوان، به مناسبت سالروز اعدام انقلابی «رزمآرا» توسط فدائیان اسلام، در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
شصت و هشت سال است که ملی شدن نفت و در نگاهی کلانتر استقلال اقتصادی ایران، در سایه اقدامی نفس میکشد که بلا نسبت روشنفکرانِ این مرزوبوم، بر آن "ترور" نام نهادهاند! دوستان موافق در نیایندکه:این ترور نیست و نامش اعدام انقلابی است که اولا: این قلم سال هاست این تفکیک را در بوق کرده و ثانیا:نفس عمل مهم است، نه اسمی که روی آن گذاشته میشود. دوستان مخالف هم از سر سرزنش نگویند: دیگران هم بودند وتلاش کردند و آنها را ندید گرفتهای و... الخ. چه اینکه این دیگرانِ شما، در دونوبت از حساسترین ترین فرازهای مبارزات نهضت ملی، به درب بسته خوردند واین شلیک فدائیان اسلام بود که ایشان را از تنگنا وحتی یاس به درآورد. از اینجای کلام به بعد را به آیت الله سید محمود طالقانی میسپارم که در چهاردهم اسفندماه هزاروسیصد وپنجاه وهفت بر مزار محمدمصدق در احمدآباد ساوجبلاغ گفت: "فدائیان اسلام یک اقدام انقلابی کردند و نمایندگان واقعی مردم را به مجلس فرستادند، اقدام انقلابی دیگری کردند ونفت ملی شد! " این شهادت یک روحانی ِصادق، سیاستمدار و البته مصدقی است.
او به خاطر داشت که در اعتراض به تقلب در مرحله اول انتخابات شانزدهمین دوره مجلس، دو واکنش اعتراضی رخ نمود. یکی تحصن ملیون در برابر کاخ مرمر که دربار آن را به هیچ گرفت و دیگری شلیک سیدحسین امامی به سوی عبدالحسین هژیر که بساط تقلب را جمع کرد واز سربند تجدید انتخابات، کاشانی، مصدق ودیگر کاندیداهای ملیون به مجلس راه یافتند. او تلقی روشن تری نیز از گردن فرازیهای رزم آرا داشت که علاوه برآنکه میخواست مسجد را بر سرکاشانی ومجلس را بر سر مصدق خراب کند، درصدد بود تا زیر سلطنت را هم بروبد! او از سربند تحقیر ملت درتمثیل تاریخی "لولهنگ" توانسته بود حمایت آمریکا وانگلیس را هم جلب کند وبعید به نظر نمیرسید که نتیجه همه تقلاهای پس از شهریور بیست را یک جا برباد دهد! این کابوس تنها با شلیک استادخلیل طهماسبی به سوی رزم آرا در مراسم ترحیم آیت الله فیض در مسجد شاه تهران پایان یافت ورویای شیرین ملی شدن نفت را دست یافتنی کرد.
ما به بازخوانی و بازنگاری تاریخ محتاجیم تا دریابیم آنان که راه استقلال ایران را گشودند، از چه تباری بودند ودر پی چه آرمانی.
پ.ن: تصویر فوق آمده استاد خلیل طهماسبی را در روز آزادی از زندان نشان میدهد. آزادیای که مجلس در پی اعطای لقب "تجسم اراده ملی" به او داد و مصدق و شاه نیز آن را توشیح کردند.