سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: پژوهشگر شناختهشده موسیقی اقوام ایران با اشاره به جای خالی مناجاتخوانیها و آیینهای موسیقایی مرتبط با ماه مبارک رمضان، از کمتوجهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این حوزه انتقاد کرد.
هوشنگ جاوید، مدرس و پژوهشگر صاحبنام موسیقی آیینی و نواحی کشورمان در گفتوگو با مهر گفت: متأسفانه طی سالهای اخیر شرایط به گونهای بوده که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کمترین حمایت را از موسیقی آیینی ما انجام داده است. گویی اینکه مدیران این نهاد دولتی تصمیم چندانی برای حمایت جدی از موسیقی ایرانی نداشته و عمده توجه خود را روی موسیقی پاپ معطوف کردهاند. وی ادامه داد: با این حساب هیچ انتظاری نمیتوان داشت که موسیقی رمضان که یکی از گونههای ناب و پرمخاطب برای مردم ایران است، بتواند جایگاه ارزشمندی در حوزه اجرا و مسائل مرتبط با آن داشته باشد. البته در این میان در شهرداری تهران، طی سالهای گذشته و در زمانی که بابک ربوخه امور موسیقی سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران را به عهده داشت، فعالیتهای خوبی در حوزه موسیقی آیینی انجام گرفت، اما بهانه کمبود بودجه، کارهای خوب این عرصه را نیز متوقف کرد.
جاوید افزود: من خوب به خاطر دارم که در مجموعههایی، چون فرهنگسرای بهمن تهران، اتفاقات بسیار ارزشمند و پرمخاطبی پیرامون موضوعاتی، چون مناجاتخوانی و مناقبخوانی میافتاد. در گذشته ما شاهد برگزاری جشنواره «سروش ستایش» در ماه مبارک رمضان بودیم که اختصاصاً به مناجاتخوانی و اذانگویی میپرداخت و حتی از خروجی این رویداد آلبومهایی هم وارد بازار شد که در زمان خود مورد استقبال قرار گرفت. اما چقدر حیف که این رویدادهای تأثیرگذار رفته رفته وارد چالشهایی شد که به تعطیلی کاملشان منجر شد. وی ادامه داد: من یادم میآید در سال ۱۳۸۳ جشنوارهای به نام جشنواره هنرهای قرآنی توسط دولت برگزار میشد که من مدیر بخش موسیقی آیینی آن بودم. اتفاقاً در این رویداد بود که تعدادی از گروههای معتبر موسیقی آیینی طی سه روز برنامههای مختلفی را در حوزههای مناجاتخوانی برگزار کردند که واقعاً برای مخاطبان شعفانگیز بود. جاوید گفت: متأسفانه باز هم باید ابراز تأسف کرد که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچ استقبالی از طرحهای مرتبط با موسیقی آیینی ما نمیکند. لااقل من در این چهار سال گذشته ندیدم که عنوان «موسیقی رمضان» جزو برنامههای نهاد عریض و طویلی، چون وزارت ارشاد باشد. اما تا آنجا که میشود موسیقی پاپ هر روز از وضعیت بهتری برخوردار میشود و مورد توجه مدیران قرار میگیرد.
وی تصریح کرد: اصولاً وزارت ارشاد اکنون تبدیل به جایگاهی شده که برنامهای برای ارتقای موسیقی ایرانی در آن وجود نداشته و بیشتر به یک مجموعه دولتی میماند که با همه موضوعات به شکلی کارمندی برخورد میشود. باز هم باید تأسف خورد از اینکه به بهانه بودجه موسیقی ایرانی و آیینی در انتهای صف توجه قرار میگیرد و این پارتیبازی و روابط است که میتواند حاکم بر سیاستگذاریهای موسیقایی باشد؛ موضوعی که اگر توجه بیشتری به آن میشد ما میتوانستیم مانند چندین دهه پیش شاهد ظهور و بروز خوانندگان مذهبی باشیم که مداح و ستایشگر صرف نیستند، بلکه خوانندگانی هستند که با در نظر گرفتن مؤلفههای موسیقی آوازی ایران مفاهیم مذهبی را به زیباترین شکل ارائه میدهند. جاوید در پایان گفت: اگر دوستان در جایگاههای مختلف مدام بحث حمایت از موسیقی و آواز ایرانی را سر میدهند پس شکل اجرایی آن کجاست؟ من نمیدانم تا چه زمانی باید این پُزهای دروغین را بشنویم و به معنا و مفهوم واقعی کلمه شاهد حمایت اصولی و اجرایی از موسیقیای نباشیم که سالهاست جای خالی آن را در موسیقی کشورمان حس میکنیم.