سرویس ایران جوان آنلاین: اگر بگوییم کهگیلویه و بویراحمد تا قبل از انقلاب نام «استان» بودن را به یدک میکشید، حرفی به گزاف نگفتهایم. استانی که تا ۴۰ سال پیش به خاطر اینکه تمام کارهای اداریاش توسط استانهای همجوار انجام میشد، نه تصمیم گیر درستی داشت و نه برنامهای برای پیشرفت و ارتقای شهروندانش. از عقب ماندگیهای کهگیلویه و بویراحمد همین بس که تا قبل از انقلاب حتی یک کیلومتر راه آسفالته در کل استان وجود نداشت و به همین خاطر از نظر توسعه زیرساختها در حوزه بهداشت و درمان، حمل و نقل جادهای، آموزش و عمران شهری، شاخصش بر روی عدد صفر باقیمانده بود. اما حالا و به برکت انقلاب و خدمات نظام، کهگیلویه و بویراحمد با داشتن حدود ۶ هزار کیلومتر راه آسفالت، در بسیاری از زمینهها حرفهای زیادی در کشور برای گفتن دارد و مروری بر ظرفیتها و توانمندیهای آن گواه این ادعاست.
راهها، یکی از شاخصهای پیشرفت به شمار میآیند. وقتی منطقهای دارای راههای زیادی باشد، یعنی رفت و آمد و تجارت در آن رونق دارد و با حمل و نقل کالا، میتوان به میزان صادرات آن پیبرد. در کهگیلویه و بویراحمد که تا قبل از انقلاب حتی یک کیلومتر راه آسفالت وجود نداشت و مجموع راههای روستایی و فرعیاش که خاکی و شوسه بودند به ۸۰۰ کیلومتر هم نمیرسید، برای رفت و آمد به استانهای همجوار هم باید از مسیرهای خاکی استفاده میشد. اما بعد از پیروزی انقلاب بیش از ۵ هزار و ۹۴۰ کیلومتر راه آسفالته با رعایت استانداردها و مسائل ایمنی در این استان احداث شد. اقداماتی که باعث رونق گرفتن بسیاری از صنایع و کشاورزی و دامداری این منطقه شده و با رفت و آمد تجار و سرمایهگذاران، زندگی مردم هم متحول شد. با توجه به شرایط توپوگرافی کهگیلویه و بویراحمد، احداث راه در نقاط مختلف آن بسیار هزینه بر است، اما به برکت انقلاب و باتوجه به سفر مقام معظم رهبری در سال ۷۳ به این استان و برنامههای محرومیتزدایی، در طول ۴۰ سال اخیر توجه ویژهای به مبحث راههای ارتباطی آن شد تا عملاً راه توسعه هموار شده و هموطنان این نقطه از کشور هم طعم شیرین انقلاب را بچشند.
تحول عظیم در حوزه بهداشت و سلامت
با توجه به شرایط جغرافیایی کهگیلویه و بویراحمد که در سلسله رشته کوههای زاگرس، قرار دارد، میتوان به پر آب بودن آن پیبرد.
بارشهای خوب و مداوم در این منطقه باعث شده تا متوسط آورد آبی رودخانههایش در فصلهای پربارش بالغ بر ۱۰ میلیارد مترمکعب و در فصلهای خشکسالی ۸ میلیارد مترمکعب باشد. با تمام این تفاسیر مردمان این منطقه خیلی از آب شرب مطلوب بهرهمند نبودند، به طوری که در قبل از انقلاب از مجموع تمام روستاهایش فقط ۱۸ روستا دارای آب لوله کشی بود. اما آمارهای ۴۰ سال اخیر نشان میدهد هم اکنون یک هزار و ۵۰۰ روستای استان از نعمت آب شرب سالم برخوردار شده و با مهار روان آبها، آب دو سد بزرگ سد چم شیر و تنگ سرخ تأمین شده است. سدهایی که علاوه بر بهرهمند کردن مردم کهگیلویه و بویراحمد از آب سالم و مطلوب، آب شرب بخشی از خوزستان و بوشهر، هرمزگان و فارس را هم تأمین میکند. بهداشت و درمان، از دیگر کمبودهایی بود که در کهگیلویه و بویراحمد به چشم میخورد و وجود سه بیمارستان در این استان نمیتوانست پاسخگوی نیازهای ساکنانش باشد. اما هم اکنون هشت بیمارستان مشغول خدماترسانی به بیماران هستند و پنج بیمارستان هم در حال تکمیل و اضافه شدن به این ظرفیتها، روزهای پایانی خود را سپری میکنند.
برخورداری از دو فروند بالگرد، ۳۹ پایگاه اورژانس، ۱۷۰ داروخانه، شش کلینیک دندانپزشکی و ۷۸ تخت ویژه از دیگر خدمات انقلاب در حوزه سلامت در این منطقه است. خوب است بدانیم شاخص برخورداری استان از آمبولانس پیش از انقلاب هشت دستگاه بود که اکنون به ۹۶ دستگاه رسیده و تعداد پزشکان هم از۵۰ نفر به ۸۰۰ پزشک در مناطق مختلف افزایش یافته که مشغول خدماترسانی به بیماران هستند. کاری که با بالا رفتن تعداد تختهای بیمارستانی از ۹۶تخت به یک هزار و ۱۵۰ تخت بیشتر قابل لمس است. بهبود شاخص مرگ و میرکودکان، مرگ مادران باردار، دفع بهداشتی زباله و فاضلاب روستایی رونق کشاورزی و شکوفایی مراکز علمی و فنی و حرفهای نشان میدهد کهگیلویه و بویراحمد از جمله استانهایی است که بعد از انقلاب تغییری ۱۸۰ درجهای را تجربه کرده و حالا اگر نام استان را یدک میکشد، حرفهای زیادی برای گفتن دارد.