سرویس ورزشی جوان آنلاین: در دیپلماسی ورزشی اول باید ببینیم ما چه اهدافی داریم و دیگران چه اهدافی. در حال حاضر قطریها به دنبال جایگاه مدیریت بینالمللی در ورزش هستند، هزینههای زیادی را تقبل کردهاند و در رشته فوتبال هم میزبان رقابتهای تیمهای شرق آسیا در لیگ قهرمانان آسیا هستند. این در حالی است که کشورهای شرق آسیا هم در بحث اقتصادی و هم در بحث عملکرد در بازیهای المپیک و بازیهای آسیایی قوی هستند. قطر که قبلاً از طریق آرای ایران توانسته چند پست مهم در فوتبال آسیا کسب کند الان به دنبال کسب کرسی در شورای المپیک آسیا و کمیته بینالمللی المپیک است. در نتیجه قطریها رایزنیهایی را برای رسیدن به این اهداف در دستور کار دارند. از آنجا که ورزش ایران جزو قدرتهای اول آسیا در بازیهای المپیک است و در بسیاری از رشتهها در سطح دنیا نیز حرف اول را میزنیم، مثل کاراته، تکواندو و ووشو، در رشته فوتبال نیز جایگاه خوبی در آسیا داریم و در والیبال هم تمام تیمهای قاره کهن را کنار زدهایم، به همین خاطر رأی ما برای قطریها اهمیت دارد. در صورتی که کشورهای عربی چنین جایگاهی را ندارند، همین شیخ احمد فهد کویتی، رئیس شورای المپیک آسیا از سوی ایران حمایت میشد. پس آنها به حمایت ما نیاز دارند، منتها ما باید با افزایش کرسیهای بینالمللی بتوانیم مذاکره برد – بردی را با قطر و سایر کشورهای آسیایی داشته باشیم. متأسفانه در چند سال اخیر از دیپلماسی و مذاکره برد – برد دور افتادهایم. وقتی مهندس هاشمیطبا برای IOC کاندید شد، کشورهای اسلامی به ما رأی مثبت دادند. اگر قطریها یا هر کشور دیگری در بحث ورزش خواستهای از ما داشت ما هم باید خواستههایمان را مطرح کنیم. در دنیای امروز ورزش دیپلماسی پایاپای موفق است، نه دیپلماسی یکطرفه. اگر ما از آنها حمایت کنیم، ولی طرف مقابل حمایتمان نکند این مذاکره هیچ نفعی برای ما نخواهد داشت. قطریها اوضاع مالی خیلی خوبی دارند و ما هم توان فکری و نرمافزاری بالایی داریم. تعامل پتانسیل نرمافزاری ایران و قدرت اقتصادی قطر میتواند نتایج مثبتی به دنبال داشته باشد.