نوشتن از فوتبال تهران این روزها شاید سختتر از هر زمان دیگری باشد. فوتبالی که سالیان سال است با دو قطبی سرخابی شناخته میشود و طی یکی دودهه گذشته کمتر پیدا شده است که تیم دیگری از اعتبار فوتبال تهران دفاع کرده باشد.
پرسپولیس و استقلال را دیگر نباید تیمهای تهران بنامیم، هرچند که عایدی هیئت فوتبال استان تهران از آنها اینقدر است که همه سر ودست بشکنند، برای اینکه پستی در این هیئت برای خود دست و پا کنند. با اینحال فوتبال تهران در سالهای نه چندان دور تنها در استقلال و پرسپولیس خلاصه نمیشد و بزرگان دیگری هم بودند که با کار اصولی و باشگاهداری درست پرچم فوتبال تهران را بالا نگه میداشتند.
شاید امروز بهتوان به راحتی مسئولان هیئت فوتبال استان تهران را زیر سؤال برد که اینقدر حواسشان در پی سودهای کلان اقتصادی و زد و بندهای پشت پرده هست که چنین سرنوشتی نصیب فوتبال تهران شدهاست، اما مشکل ریشهدارتر از این حرفها است و باید دیگران را هم برای نابودی فوتبال پایتخت پای میز محاکمه کشاند.
دیروز علیجوادی، مدیر کل ورزش و جوانان استان تهران در لابهلای صحبتهای خود در جمع خبرنگاران از آشنایاش با فوتبال گفت و اشاره داشت به چند نام قدیمی که با شنیدن آنها داغ دل تمام فوتبالدوستان پایتخت تازه شد، جوادی گفت: «ما میدانیم فوتبال تهران قطب فوتبال کشور است و اگر حالش خوب باشد، حال فوتبال کشور خوب خواهد بود. ما باید برای فوتبال تهران برنامه داشتهباشیم. قطعاً فوتبال تهران از تک محوری خارج و به حالت فرآیندی تبدیل میشود. تمام کسانی که در فوتبال صاحب نظر هستند، باید در شکلگیری و تصمیمات نقش داشته باشند. من جلساتی با شیرازی رئیس هیئت فوتبال استان تهران داشتم و گلایههای را نیز مطرح کردم، البته نتایج پرسپولیس و استقلال ارتباطی با استان تهران ندارد. تلاش بر این است که مشکلات سایر تیمهای تهرانی را بررسی کنیم.»
وی با بیان اینکه حال تیمهای سایپا و ویستا توربین در لیگ دسته اول خوب نیست، خاطرنشان کرد: «سایپا پیشینه قهرمانی در لیگ برتر دارد و از تیمهای خوب و ریشهدار است. واقعاً الان تیمهای ریشهدار همچون هما و بانک ملی کجا هستند؟ تلاشها در قامت استان تهران نیست، در حالی که ما باید از پایتخت بازیکن به تمام کشور صادر کنیم. سهم تهران زیاد نیست و باید با یک خردجمعی اداره کنیم.»
علی جوادی به باشگاههای هما و بانک ملی اشاره کرد، اما حتماً میداند که راه آهن، شاهین، پاس و آرارات هم بودند، پاسی که حسین فرکی پیشکسوت خوشنام و مربی سابق تیم ملی چند روز قبل در خصوص نابود شدنش به ایسنا گفته بود: «خیلیها از این مسئله خوشحال بودند، چون بالاخره پاس رقیب جدی سرخابیها در فوتبال بود، چون دو بار قهرمان شد. پاس مکتبی بود که به ما درس اخلاق، نظم و انضباط و فوتبال میداد. مجموعه بزرگان پاس کسانی بودند که سالهای سال به فوتبال ملی کمک کردند. همه میدانند که چه بلایی سر پاس آمد و این تیم را حراج کردند و بعد هم به طور خودکار که قابل پیشبینی هم بود، در آینده به ردههای پایینتر سقوط کرد. من میدانستم این اتفاق رخ میدهد دلایل خودم را هم در برنامه ۹۰آن سالها بیان کردم، اما گوش شنوایی وجود نداشت امروز میبینیم که پاسی نیست نمونه آن پاس، راهآهن، هما و تهرانجوان بودند که متأسفانه شاهد هستیم که این آسیبها به فوتبال کشورخورده است و بعد از آن هم دیدیم چه شد.»
آنچه که مشخص است برای تهران به عنوان پایتخت ایران فوتبالی نمانده گفتیم و مدیر کل ورزش جوانان استان هم به آن اشاره داشت که نتایج پرسپولیس و استقلال امروز دیگر ربطی به تهران ندارند و اگر میخواهیم فوتبال تهران دوباره رونق بگیرد، باید برگردیم به همان فوتبال پویا و سرزنده دهه ۶۰پایتخت. فوتبالی که تمام ایران را مجذوب خود میکرد، آن هم نه فقط با استقلال و پرسپولیس.
امروز اخبار خوبی از هیئت فوتبال استان تهران به گوش نمیرسد. همه میدانند که آقایان مسئول بیشتر از آنکه به فکر نجات فوتبال پایتخت و سربلند کردن دوباره آن باشند به فکر مطامع خود هستند و سعی دارند هر گونه که شده به سود خود کار کنند. این واقعیتی است که حتی علی جوادی، مدیر کل تربیت بدنی استان به آن اشاره دارد و میتوان رگههایی از آن را حتی در حرفهای حسین فرکی هم دید. واقعیتی که باید بسیار جدی گرفته شود تا فوتبال پایتخت با روی کار آمدن مدیرانی لایق و کار آزموده و کارآمد دوباره احیاء شود. فراموش نمیکنیم که روزگاری فوتبال تهران با ستارگان بزرگ خود نقش بهسزایی در موفقیتهای فوتبال ملی داشت، روزگاری که حتی داد خیلیها در میآمد که تیم ملی تیم تهران است، اما سوء مدیریت و برخی نگاههای سیاسی در دولتهای قبلی باعث شد تا فوتبال تهران ناجوانمردانه به مسلخ برود و به این روزگار برسد.