جوان آنلاین: علی‌رضا کمیلی در کانال تلگرامی خود نوشت: امشب میزبان سه تا از بچه‌های غزه بودیم که دو سال است بیرون زندگی می‌کنند و هر سه اهل شمال غزه و مشخصاً جبالیا بودند. یکی‌شان گفت دشمن فهمیده که راهی برای شکست مقاومت ندارد و اکثر شروط مقاومت را در توافق جدید پذیرفته و اگر بپذیرد که در فاز دوم آتش‌بس همیشگی برقرار خواهد شد به توافق قطعی می‌رسیم و دو سه خاطره گفت که من فهمیدم ریشه این مقاومت و ایمان هفت‌ماهه که به‌مراتب عجیب‌تر از ضربه هفتم اکتبر بود چیست:
گفت من خواهری ۲۲ ساله دارم که یک سال قبل ازدواج کرد و در روز حمله دشمن به جبالیا فرزندش در خانه به دنیا آمد. فردای تولد، خواهرم از همسرش خواست که نامی برای این پسر انتخاب کنند و پیشنهاد عبیده را داد به برکت نام سخنگوی قسام...، اما همسرش نپذیرفت و گفت همین روز‌ها حتماً کسی از ما شهید خواهد شد و نام او را بر این پسر می‌گذاریم به امید تداوم مسیر زندگی... همان روز عصر شوهر خواهرم به شهادت رسید و نام او که یوسف بود را بر فرزندش گذاشتند. خواهرم روز بعدش در فیس‌بوک نوشت که یوسفی شهید شد و این یوسف هم حتماً استشهادی خواهد بود؛ و گفت که برخی مجروحان غزه را به دوحه آوردند. یکی خانمی بود که در بمباران صد عضو خانواده‌اش شهید شده بودند و او و تنها پسرش از طریق تونل‌ها به خارج منتقل‌شده و به قطر آمدند. ما که به عیادتش رفتیم یک دست و پایش قطع شده بود و بدنش پر ترکش بود! در این حال که هیچ‌کس را نداشت من گفتم ان‌شاءالله پسرت رأفت مثل پدربزرگش یک پزشک بزرگ می‌شود. او فوراً گفت قبل از پزشک شدن باید یک مجاهد باشد.
دیگری گفت دوستی داشتم به نام یحیی که ساعت دو نیمه شب هفتم اکتبر به او اعلام شد وارد عملیات شود. وی سه بار به شهرک حمله کرد و نهایتاً هم مسئول دفاع مقابل اولین تهاجم دشمن شد که یک هفته آنان را در کمین خود متوقف کرد. وی که ۲۳ سال داشت سه تانک را شخصاً منهدم کرد و سپس به شهادت رسید. امثال او ده‌ها هزار در غزه موجود است که مادرانی آن‌چنان آن‌ها را تربیت کرده‌اند.
