جوان آنلاین: اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، همانگونه که از نام آن پیداست، به بازخوانی «نقش زنان در دوره دفاع مقدس» به مدد اسناد پرداخته است. این پژوهش از سوی محمدعلی جودکی انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به انتشار آن همت گماشته است. تارنمای ناشر در معرفی این کتاب به نکات ذیل اشارت برده است:
«از مهم‌ترین جلوه‌های حضور بانوان ایرانی در دفاع‌مقدس، نقش پشتیبانی و خدماتی آنان و فراهم آوردن تدارکات لازم برای رزمندگان در جبهه‌های جنگ بود. در آغازین روز‌های تهاجم دشمن بعثی، بیشتر این خدمات به صورت خودجوش و کمتر سازمان یافته در مراکزی نظیر مساجد، حسینیه‌ها، مدارس و ... با مشارکت فعال بانوان صورت می‌گرفت. فعالیت زنان مسلمان در ستاد‌های پشتیبانی جبهه و جنگ، به موارد خاصی محدود نمی‌شد و آن‌ها متناسب با توانایی‌هایشان فعالیت‌های متنوعی انجام می‌دادند. یکی دیگر از فعالیت‌های پشتیبانی و تدارکاتی زنان در دوران دفاع‌مقدس که بیشتر در روز‌های نخستین جنگ تحمیلی و تهاجم دشمن به خرمشهر نمود پیدا می‌کند، حضور زنان در نزدیک‌ترین محل درگیری نیرو‌های خودی با دشمن بعثی است. برخی از بانوان پشتیبانی مسجد جامع با استفاده از بشکه و قابلمه، با وانت بار آب آشامیدنی را به رزمندگان اسلام می‌رساندند. الهه حجازی در این زمینه می‌گوید: یکی از کار‌هایی که بر عهده من و بعضی از خواهران گذاشته بودند، رساندن آب به رزمندگان در سطح شهر بود. آن روز‌ها از قمقمه و امکانات مخصوص نظامی خبری نبود. حتی نیرو‌ها با لباس‌ها و کفش‌های معمولی به جنگ می‌رفتند. تانکر آب از آبادان و اطراف خرمشهر می‌آمد، از زیر آتش و توپ و خمپاره می‌گذشت و اگر سالم به مسجد می‌رسید ما آن را تقسیم می‌کردیم. سهم رزمندگان را در قابلمه و بشکه می‌ریختیم و با وانت بار به محله‌های می‌بردیم که در آنجا نیرو‌های خودی و دشمن در حال نبرد بودند. برخی نیز مانند شهیده شهناز حاجی شاه، بهجت صالح پور و سیده‌زهرا حسینی به کار توزیع و تقسیم غذا به سنگر‌های مدافعان خونین شهر می‌پرداختند... از جمله امور دیگری که بانوان مشارکتی فعال در آن داشتند، انجام کار بافندگی، خیاطی و دوخت و دوز البسه و سایر وسایلی بود که در شرایط جوی مختلف مورد استفاده رزمندگان قرار می‌گرفت. در هلال‌احمر شهر اهواز، بانوان زیادی در سالن‌های بزرگ به کار دوختن البسه‌هایی چون: تونیک، شلوار و... مشغول بوده و عده‌ای نیز که مهارتی در خیاطی نداشتند به کار تکه‌دوزی می‌پرداختند. زنان و دختران یزدی، ابرقویی و سمنانی نیز با بافتن کلاه، دستکش، ژاکت، جوراب و سایر البسه‌گرم به یاری جبهه‌های جنگ تحمیلی شتافتند. در استان اصفهان، جهاد دانشگاهی اصفهان طی فراخوان و اطلاعیه‌ای، اقدام به جذب نیرو‌های مردمی جهت کار بافندگی و خیاطی کرد که ۲ هزار نفر از خواهران در سراسر استان اعلام آمادگی کرده و در اموری نظیر دوختن کیسه و انواع مختلف بافتنی‌ها مشغول شدند. در میان آنان خانمی نابینا به نام حبیبه، دکمه لباس‌ها را می‌دوخت. در استان ایلام نیز زنان نقش مهمی در تهیه‌ملحفه و دوختن پوشاک رزمندگان برعهده داشتند. علاوه بر ستاد‌ها و مراکز ویژه خیاطی و تهیه پوشاک، خواهران در برخی مناطق اسکان جنگ‌زدگان نظیر شیراز، به دوختن لباس برای رزمندگان اقدام می‌کردند. دوخت و دوز بانوان برای رزمندگان، به موارد خاصی محدود نمی‌شد و شامل مواردی همچون لباس‌های رزم، کیف و کوله‌پشتی، ملحفه و رو بالشتی، شلوارکردی برای رزمندگان مستقر در غرب کشور، بادگیر و لباس‌های شیمیایی می‌شد....»
