به خادم الرضا شهرت داشت اما عشق به امام غریبان از او یک خادم برای ملت ایران ساخته بود که تمام عمرش را در عرصه های مختلف، صرف خدمت به ایران کرد.
چه روایتی از او بگویم وقتی چشم و گوشِ نه تنها یک ملت، بلکه یک جهان خیره و نظاره گر او بود و عملکردش همه را انگشت به دهان نگه داشته بود.
به برکت وجود امام رضا(ع) او توفیق خدمت در حرم رضوی را داشت و لقب خادم الرضا را گرفت و زمانی که امام رئوف لیاقت و سیره سید محرومان را دید او را به ماموریتی سخت تر که خدمت به مردم است، فرستاد .
آری، انگار روزی که علی بن موسی الرضا (ع) به اذن پروردگار متعال امکان ماموریت او را برای خادمی مردم فراهم نمود و سپس اخلاص، تلاش و مجاهدت هایش در راه خدمت به مردم را دید، به پاس قدردانی از این سید بی ادعا، برگ شهادتش را امضاء کرد .
ما خراسانی ها در شب میلاد امام رضا(ع) چشم انتظار خادم الرضا بودیم و انتظار نداشتیم در دامنه کوه و دشت به دنبال پیکر سرد و بی جانش بگردیم.
حالا ما خراسانی ها بیش از دیگر هموطنانمان داغدار سید محرومان هستیم. چون این افتخار را داریم که سید ابراهیم، ابتدا در دیار خراسان و پای مکتب امام رضایی ها پرورش یافت و بعد رییس جمهور ایرانیان شد.
سید عزیز ما با انتخاب شهادت در هنگام خدمت به مردم ایران دهان یاوه گویان و بد خواهان و دشمنان خود را بست و با خلوص و صداقت راهش را به جهانیان نشان داد.
سید محرومان! تو که ما را را در فراق خود گذاشتی، سلام ما را به حاج قاسم برسان و خوش به سعادتت که همسفره امام رضا(ع) هستی.
روزگار بهترین تقدیر را برایت رقم زد و شهادت، این مرگ تاجرانه نصیبت شد.
فراغت را به مردم سربلند ایران و بویژه کوه استوار انقلاب اسلامی، حضرت آیت الله خامنه‌ای(حفظه الله) تسلیت عرض می‌کنم.
