سرویس بین الملل جوان آنلاین : البته بدیهی است که با بازگشایی پرونده برگزیت آن هم در شرایطی که یک بار در مورد آن مذاکره شده است، مخالفت شود و تلاش برای مصالحه هم به معنای امتیاز دهی به «بوریس جانسون» نخستوزیر بریتانیا ارزیابی شود. جانسون همان کسی است که ضمن درگیر کردن کشورش در بحران، قانون را نقض و با فریب ملکه پارلمان را تعلیق کرد. با این اوصاف، هیچکس نمیخواهد افتخار موفقیت در خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا را بر دوش جانسون بگذارد. اما نکته قابل تامل این است که اروپا بیش از این نمیتواند به شرایط کنونی درباره برگزیت ادامه دهد و در وضعیت فعلی، مبارزه طلبی اروپا رویکرد درستی نخواهد بود چرا که با تداوم این شرایط، دو وضعیت نامناسب پیش رو قرار میگیرد: یکی دستیابی به توافقی سخت است و دیگری تمدید روند برگزیت و در نهایت خروج لندن از اتحادیه اروپا بدون توافق است.
جانسون به تازگی پیشنهادی را به اتحادیه اروپا داد تا به این وسیله مسئله مورد مناقشه در زمینه مرز با ایرلند را حل کند. مشخص است که این پیشنهادی است که اتحادیه اروپا نمیتواند آن را به سادگی بپذیرد و ایرلند هم دلیل چندانی برای پذیرش این پیشنهاد ندارد، اما این پیشنهادی است که اروپا باید آن را برای آغاز مذاکره در زمینه مسایل جدی قبول کند. جانسون میخواهد که موضوع ترتیبات پشتیبان را نادیده بگیرد تا مسایل موجود در ارتباط با مرزهای دو کشور را حل کند.
«طرح پیشنهادی او برای برگزیت به دنبال انجام بازرسیهای فیزیکی در مرز ایرلند نیست. توافقنامهای موسوم به «توافق جمعه خوب» که از سال ۱۹۹۹ به اجرا در آمده به صراحت انجام هر گونه بازرسیهای فیزیکی در مرز را ممنوع میکند. اتحادیه اروپا با پیشنهاد ساز و کاری موسوم به «ترتیبات پشتیبان» به دنبال محافظت از مفاد «توافق جمعه خوب» است، اما دولت جانسون با این بند موافق نیست و به دنبال لغو آن است.»
گزینه دیگر چیست؟
البته راه حل نخستوزیر انگلیس خوب نیست و اگر اتحادیه اروپا همچنان بر مواضع خود تاکید داشته باشد، در این صورت جانسون درخواست تمدید زمان خروج از اتحادیه اروپا را مطرح خواهد کرد. اما پس از آن چه میشود؟ تعویق مجدد خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا کمکی به حل مسئله ایرلند نخواهد کرد. ضمن اینکه علاوه بر همه اینها، موضوع ایرلند نه تنها در عرض ۳ ماه، بلکه در طول ۳ سال هم حل نخواهد شد.
البته برخی امیدوارند که در پی به تعویق افتادن برگزیت، زمان کافی برای برگزاری همه پرسی دوم فراهم شود و اگر اینبار رایدهندگان به ماندن در اتحادیه اروپا رای دهند، خود به خود اوضاع آرام میشود. اما مسئله این است که حتی مسیر روشنی برای برگزاری همهپرسی دوم هم وجود ندارد. آنهایی که به حزب کارگر امیدوارند، با توجه به کنفرانس دو هفته پیش این حزب بیشتر به این موضوع واقف هستند به این ترتیب، حتی اگر همه پرسی دیگری هم برگزار شود، همچنان در کشور درباره آینده حضور در اتحادیه اروپا اختلافنظر وجود دارد و طرفداران برگزیت بلافاصله مدعی میشوند که قربانی یک خیانت بزرگ شدهاند و در نهایت، کشور همچنان دستخوش بحران خواهد ماند. بریتانیای چند پاره شده و چند قطبی میتواند به تجزیه در اتحادیه اروپا منجر شود.
سناریوی دیگری که میتوان در این زمینه در نظر گرفت این است که انتخابات جدیدی برگزار شود و جانسون مسئول اداره کشور در شرایط عدم توافق برگزیت شود. آنهم در اوضاعی که رشد اقتصادی در اتحادیه اروپا رو به کاهش است و آلمان در لبه رکود قرار دارد. تداوم وضعیت عدم دستیابی به توافق، پیامدهایی ورای مسایل اقتصادی دارد. چنین شرایطی امکان دارد که روابط میان اتحادیه اروپا و بریتانیا را خراب کند و عواقب بدتری برای ایرلند داشته باشد.
اتحادیه اروپا باید وارد عمل شود
با وضعیت کنونی، اتحادیه اروپا باید عقب نشینی کند. اینکار در واقع در راستای منافع اروپاست. بروکسل دیگر نباید از این نگران باشد که در صورت نرمش در برابر لندن، کشورهای دیگر هم از مدلی مشابه برگزیت پیروی خواهند کرد. تصویری که از بریتانیا در طول سه سال گذشته و در پی به جریان افتادن برگزیت ترسیم شده است حاکی از دولت و پارلمانی درگیر بحران است و علاوه بر این، دولت در معرض تجزیه قرار دارد. چنین تصویری به اندازه کافی تاثیر بازدارنده بر کشورهای اروپایی داشته است.
ضمن اینکه پس از دو سال مذاکره و بحث، اکنون برگزیت به پدیدهای اجتنابناپذیر تبدیل شده است و خوب است که در نهایت این روند به سرانجام برسد. با نگاهی مثبت به چنین روندی، این توافق پیش نیازی برای روابطی معقول در آینده خواهد بود. بحثهای اروپا با انگلیس به اندازه کافی طولانی شده است و بروکسل باید انرژی خود را برای دیگر مسایل از جمله رقابتهای انتخاباتی آمریکا، چین، بحران مهاجرت و تهدید رکود و سیاستهای مربوط به آبوهوا حفظ کند و این وضعیت را به پایان برساند. اروپا دیگر تحمل ادامه جنون برگزیت را ندارد.