جوان آنلاین: احمدحسین شریفی، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در مطلبی در کانال خود در ایتا نوشت:
علی پایا معتقد است که دموکراسی تکنولوژیی است که در غرب برساخته شده است. این تکنولوژی نظیر هر تکنولوژی دیگر دربردارنده شماری از ارزش‌های عام و فراگیر است. در مورد دموکراسی برخی از این ارزش‌ها عبارت‌اند از احترام به آزادی افراد، رعایت عدالت، تأکید بر حکومت قانون، و نظایر آن. این تکنولوژی یا ماشین می‌تواند در زیست‌بوم‌های اسلامی به کار گرفته شود. در این زیست‌بوم‌ها علاوه بر ارزش‌های عام و فراگیری که در آن مندرج است، می‌توان ارزش‌های بومی و مورد اعتنای جوامع اسلامی را نیز درج کرد.
در این باره چند نکته را متذکر می‌شوم:
اولاً، اینکه ما یک قالبی ذهنی درست کنیم و هر چیزی که نوعی ارزش‌گذاری و دستورالعمل در آن بود را در آن قالب ریخته و با زدن برچست «تکنولوژی» هر حکمی که درباره تکنولوژی‌ها گفته‌ایم بر آن تطبیق دهیم، کاری علمی نیست.
ثانیاً، «دموکراسی» نظریه یا مدلی سیاسی است که بر پایه بنیان‌های خاصی از انسان‌شناسی و ارزش‌شناسی و دین‌شناسی استوار شده است، بدون پذیرش آن بنیان‌ها، یک واژه بی‌معنا و بی‌روح است.
ثالثاً، «دموکراسی اسلامی» چیزی شبیه «شراب اسلامی»! یا «تثلیث اسلامی» است. جز با تغییرات بنیادین در معنای دموکراسی نمی‌توان آن را متصف به اسلامی بودن کرد.
البته باید توجه داشت که، معلوم است که در اینجا، دموکراسی به مثابه یک ارزش منظور است و نه دموکراسی به مثابه یک روش؛ و الا هیچ تنافی و تضادی میان دموکراسی به مثابه روش و اسلام وجود ندارد.
