جوان آنلاین: پپ گواردیولا خیلی مبهم حرف زد. خیلی کلی از ظلمی که بر جهان سایه انداخته صحبت کرد، اما در جهانی که او زیست می‌کند، این خودش بالاترین جسارت‌ها را می‌خواهد! اکنون بر سر دانشجویان حامی فلسطین، چه می‌آورند و چرا نباید مطمئن باشیم که پلیس لندن مانند یک هیولا بر سر «پپ حامی فلسطین» خراب شود؟! اما همین چند جمله کافی بود تا تمام دنیا از حرف‌های سرمربی منچسترسیتی فقط یک برداشت را داشته باشند؛ منظور گواردیولا جنایات تمام نشدنی رژیم کودک‌کش و جنایتکار صهیونیستی در غزه بود. گواردیولا از مردم غزه حمایت کرد و به آن‌هایی که فقط نشسته‌اند و به این ظلم آشکار نگاه می‌کنند تاخت: «هر انسانی در ابتدا به خودش اهمیت می‌دهد! آیا او همسایه‌اش را در اولویت قرار می‌دهد؟! کافیست نگاهی به جهان داشته باشید. جهان پر از ظلم است، اما ما فقط اینجا نشسته‌ایم و هر کسی تنها به خودش توجه می‌کند، ولی روزی این ظلم به ما هم می‌رسد.» این بخش مهمی از حرف‌های سرمربی من‌سیتی پیش از دیدار روز شنبه تیمش مقابل فولام بود که بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های جهان داشت. شبکه الجزیره نوشت: «آیا منظور گواردیولا نسل‌کشی اسرائیل در غزه است؟ سرمربی اسپانیایی با این پیام می‌خواست از وضعیت وحشتناک در غزه خبر دهد؟» پپ یک اشاره کرد، اما بسیار تأمل‌برانگیز و دلالت‌گونه، به‌خصوص وقتی از سکوت همسایه‌ها و بی‌خیالی آن‌ها خبر داد و گفت: «این ظلم دست‌آخر به همه می‌رسد!» حرف‌های پپ تلنگری است برای ارتجاع عرب که نزدیک یک سال است ظلم و جنایت در غزه را می‌بینند، اما منافع مشترک‌شان با رژیم صهیونیستی اجازه نمی‌دهد تا حرف بزنند. همان گاو‌های شیردهی که هر وقت زمانش برسد، رژیم صهیونیستی با همراهی امریکا و انگلیس سرشان را بیخ تا بیخ خواهد برید.
یک خیزش جهانی در حال وقوع است، خیزشی که امروز صدای آن از دانشگاه‌های امریکا به خیابان‌های ایتالیا و اسپانیا هم رسیده و هرچه سرکوب می‌شود، شعله‌ورتر می‌گردد. این خیزش حالا سر از لیگ برتر انگلستان درآورده، وارد زمین چمن شده، وارد صنعت فوتبال شده و رسیده به جایی که میلیون‌ها انسان حریصانه آن را دنبال می‌کنند، رسیده به مهد تولد رژیم منحوس صهیونیستی، جایی که در طول تاریخ برای برهم زدن آرامش جهان توطئه چیده. آری! فریاد‌های ضدرژیم صهیونیستی و دفاع از مظلوم حالا به پشت دیوار‌های کاخ ملکه رسیده است. پپ در مقام مربی، نقش خود را در دفاع از تیمش مقابل انتقاد‌ها خیلی خوب ایفا کرد، اما مهم‌تر از آن نقش خود را در جایگاه یک انسان به خوبی اجرا کرد. او ساکت نماند و شاید این ساکت نماندن برایش گران تمام شود. به هر حال کینه صهیونیست‌ها تمام نشدنی است، درست مثل کینه از تمامی ورزشکارانی که علیه جنایاتشان قدعلم کرده‌اند. پپ هم از این مسئله مستثنا نیست، اما مهم این است که او در بزنگاه تاریخی حرفش را زد، حرف‌هایی که حتماً به مذاق سران استکبار و جنایتکاران رژیم صهونیستی خوش نخواهد آمد. حرف‌هایی که شاید پپ و تیمش را در منگنه قرار دهد که اگر چنین اتفاقی بیفتد، اصلاً تعجب نخواهیم کرد. اما مهم این است که پپ فریاد ظلم‌ستیزی را به پشت دیوار‌های کاخ باکینگهام رساند.
