سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: یک وقت سرهایتان در زندگی مردم جا نماند! به دلیل سرک کشیدن در زندگیها برخی تنها بیسر میماند! بد نیست هر از گاهی ببینیم منظور از رفتار اجتماعی چیست. امروزه برخی از رفتارهای اجتماعی برای جامعه دیگر غیراجتماعی و تا حدی بیادبی تلقی میشود. این در حالی است که انسان با ذات اجتماعی درون اجتماع زندگی میکند. پس معقول است که برخوردار از رفتارهای اجتماعی پسندیده هم باشد. اگر از او رفتاری مناسب سر نزند قطعاً موجب دلخوری شده و مورد سرزنش دیگران قرار خواهد گرفت.
رفتارهای نادرست اجتماعی مجموعه عاداتی هستند که در هر جامعهای باید از ابتلا به آنها پرهیز کرد. به عنوان مثال، خیره شدن به دیگران یا حرف زدن با دهان پر، قطع کردن حرف دیگران، بلند حرف زدن، کنجکاوی یا به تعبیر بهتر فضولی در زندگی دیگران، توهین و کنایه یا شل یا محکم دست دادن و... از جمله این عادات است.
بدگویی از دیگران یکی از نشانههای عدم رضایت درونی فرد از خودش است. باید به خاطر داشت گاهی دیگران ما را بنا به کمبودهایشان مورد آزار و اذیت قرار میدهند. هر روز شاهد شکایت برخی مردم از فضولی یک سری آدمها هستیم، آدمهایی که با پیگیری و سؤالهای نابهجا اطرافیان خود را خسته کردهاند. گاهی بیفرهنگی برایمان فرهنگ میشود! اما چرا در جامعهای فرهنگ باید جوری شکل گرفته باشد که مردم به خاطر بیفرهنگی دیگران، خود را به غلط زندگی کردن ملزم کنند؟ قطعاً تا به حال همه ما با سؤالهایی از قبیل «کی ازدواج میکنی»؟ «کی بچهدار میشوی»؟ و... مواجه شدهایم و لازم است بگوییم این کنجکاویها همچنان ادامه دارد! از ترس قضاوتهای بیجای مردم، برخی به خود قضاوتی دچار شدهاند! امروزه حرف مردم کار دست زندگیها میدهد! به خاطر حرف و قضاوت مردم، زندگی زوری به برخی افراد تحمیل و اغلب هم گریبانگیر خانمها میشود.
از کی فحش و ناسزا گفتن نشانه صمیمیت بین افراد شده است؟ قدیم اگر فحش زشتی را در دعوا و درگیریها به طور اتفاقی میشنیدیم گوشهایمان سرخ میشد و ما را خجالتزده میکرد، اما امروز حرفهای زشت ورد زبان برخی دخترها و پسرهایمان شده، حتی بچههای کم سن و سال! به عبارتی بچه و بزرگ در مکالمههای روزمرهشان گوینده برخی حرفهای ناشایست هستند.
در میان خیل این رفتارها، تأسفبارترین رفتار ممکن نیز مشاوره غلط و ناآگاهانه دادن و حمله به حریم شخصی دیگران است. روانشناسان و صاحب نظران معتقدند انسان برای داشتن جامعهای سالم، باید در دوران کودکی آموزشهای لازم را ببیند تا بتواند رفتارهای درست را ضمیمه وجودی خود کرده و از رفتارهای ناپسند و زشت اخلاقی - اجتماعی دوری کند. چنین امری وظیفه والدین را بسیار دشوار میکند. پس ضروری است که یک بازنگری اساسی در نحوه تربیت کودکان صورت بگیرد و آموزههای اصیل تربیت دینی احیا شود.