تشت رسواییشان از بام افتاده، اما هنوز هم دست از فریبکاری و بازی با افکار عمومی برنداشتهاند و همچنان به دنبال خرید زمان و یافتن راهی برای فرار هستند. شاید هم خیالشان راحت است که قرار نیست به خاطر ننگینترین قرارداد تاریخ فوتبال ایران پاسخگو باشند که به جای عذرخواهی بابت بیکفایتیهایشان قیافه حق به جانب میگیرند و از مطالبهگری مردم و رسانهها شاکی میشوند. وقتی وزیر ورزش میگوید که امروز زمان محاکمه نیست و نباید دنبال مقصر گشت!
پرونده ویلموتس را ملی قلمداد نکنید؛ نمیتوانید با تکرار این عنوان که پرونده مرد بلژیکی یک پرونده ملی است روی فساد و تخلفتان سرپوش بگذارید. نمیتوان پذیرفت آنهایی که پای آن را امضا کردند یا در جریانش بودند به بندبند آن اشراف کامل نداشتند. پس چرا نباید امروز بابت اشتباه فاجعهبارشان پاسخگو باشند و پای میز محاکمه کشیده نشوند؟
کدام حق از فوتبال ایران ضایع شده؟ فیفا حق فوتبال ایران را بابت حکم صادره ضایع کرده است؟ حکم سنگین فیفا بر اساس بندبند این قرارداد ننگین که صراحتاً همه چیز را به سود مرد بلژیکی ترتیب داده صادر شده است. این حق را نه فیفا، بلکه تکتک نفراتی که در تنظیم و امضای این قرارداد نقش داشتهاند از فوتبال ایران و مردم ایران ضایع کردند، نه فیفا. از کدام عدالت صحبت میکنید جناب وزیر وقتی در چنین شرایطی انتظار میرود در کنار مردم خواهان برخورد جدی با متخلفان این داستان تلخ باشید. صددرصد حق با شماست و در این پرونده بیعدالتی شده، اما نه از سوی فیفا، این بیعدالتی را آنهایی که چنین قراردادی را تنظیم کردند و فریاد زدند که خوب است و خوب است، به مردم و فوتبال ایران روا داشتند و حالا چرا همین مردم و رسانهها نباید خواهان برخوردی جدی با آنها شوند؟
این حق مسلم مردم است که از دستگاههای نظارتی، قوه قضائیه و مجلس خواستار برخوردی فراموش نشدنی و جدی با تکتک خاطیان این پرونده و تکتک نفراتی شوند که در عقد چنین قرارداد ننگینی دست داشتهاند یا در جریانش بودهاند. همانطور که حق دارند بدانند وزیر ورزش در کمیسیون اصل ۹۰ چه پاسخی قرار است به نمایندههای مردم در مجلس بدهد و از چه کسی یا کسانی پشتیبانی کند. آیا وزیر مقابل نمایندههای مردم از حق ضایع شده این مردم و فوتبال ایران دفاع خواهد کرد یا آنکه با پشتیبانی از فدراسیون فاسد فوتبال و رئیس مستعفی آن در این بیعدالتی شریک خواهد شد؟
البته رسیدن به پاسخ این جواب نباید خیلی سخت باشد، وقتی وزیر ورزش در شرایطی که بر کسی پوشیده نیست، با پیش کشیدن داستان دادگاه CAS که یکی از حربههای همیشگی مدیران نالایق است برای فرار رو به جلو و خریدن زمان برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت صراحتاً میگوید «هنوز هیچ چیز قطعی نشده، تنها حکم اولیه صادر شده، آن هم حکمی کاملاً ناعادلانه»، این تصور ایجاد میشود که وزیر ورزش به عنوان متولی اصلی ورزش سعی دارد تا جو متشنج علیه مدیران ناکارآمد سابق فدراسیون را آرام کند. در حالی که بیشک فدراسیون اگر چیزی در چنته داشت در همان دادگاه نخست رو میکرد تا واقعیتهایی که ماهها تلاش شد وارونه جلوه داده شود افشا نشود. اما قرارداد ویلموتس به عمد یا غیرعمد (این همان چیزی است که انتظار میرود قوه قضائیه و مجلس ثابت کنند تا دست مدیران دلال برای همیشه از فوتبال ایران کوتاه شود)، به گونهای تنظیم و سپس امضا شده که هیچ جای دفاعی ندارد و مشخص نیست وزیر ورزش در لابهلای بندهای شرمآور و صدالبته یکطرفه این قرارداد به چه چیزی رسیده است که تصمیم به دفاع از فدراسیون فوتبال گرفته و اینگونه محسوس پشت رئیس مستعفی این فدراسیون درآمده و حکم فیفا را کاملاً ناعادلانه خوانده و این پرونده را ملی عنوان میکند!
بدون تردید این پرونده ملی است، اما نه از دیدگاه آقایان مسئول. این پرونده آنجا ملی میشود که عدهای بدون در نظر گرفتن وجدان، اخلاق و منافع ملی هر آنچه را که به ضرر این فوتبال و مردم بوده در قرارداد ویلموتس گنجاندهاند و با افتخار از آن به عنوان قراردادی خوب یاد کردند. اتفاقاً به خاطر منافع ملی کشور و فوتبال و احقاق حق مردم است که امروز باید به جد دنبال معرفی مقصران این قرارداد و محاکمه سفت و سخت آنها بود و این آخر وقاحت است که حتی این حق را هم برای مردم قائل نشوند.