با حذف تیمهای فوتبال اروگوئه و برزیل از گردونه رقابتهای جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، از عصر دیروز عملاً این جام در اختیار تیمهای فوتبال قاره اروپا قرار گرفت.
بلژیک و فرانسه جمعه شب به نیمهنهایی رسیدند. از جمع تیمهای انگلیس، سوئد، روسیه و کرواسی نیز دو تیم راهی این مرحله شدند تا جمع اروپاییها در مرحله نیمهنهایی کامل شود. البته این مسئله را میتوان مهر تأییدی بر قدرت فوتبال اروپا دانست، اما نباید فراموش کرد که زنگ خطری جدی برای سایر قارههاست، به ویژه امریکای جنوبی و مدعیان همیشگی آن. افت فاحش تیمهای آسیایی و آفریقایی در جام جهانی روسیه و جامهای قبل حالا در کنار افت تیمهای امریکای جنوبی، جام جهانی را با خطر کمرونقی روبهرو کرده است. ستارههای فوتبال دنیا در بزرگترین تیمهای باشگاهی اروپا بازی میکنند، ستارههایی از برزیل، آرژانتین و دیگر کشورهای امریکای جنوبی، حتی ستارههایی از آفریقا و آسیا. آنها در طول فصل رقابتهای باشگاهی اروپا چه در رقابتهای داخلی و چه لیگهای قهرمانان و اروپا چنان تلاش میکنند که دیگر نه توان و رمقی برای بازی در تیم ملی کشورشان برایشان باقی میماند و نه انگیزهای برای کسب موفقیت. به مسی، سوارز و حتی نیمار نگاه کنید، کوچکترین اثری از بازیکنان تیمهای باشگاهی در آنها دیده نشد. به جرئت میتوان گفت که فوتبال باشگاهی اروپا در حال خشکاندن ریشههای فوتبال ملی کشورهاست. آفریقاییهای مؤثر در فوتبال باشگاهی اروپا چه نمرهای برای کشورشان در روسیه گرفتند؟ محمد صلاح برای مصر چه کرد؟ بن عطیه چه ثمری برای مراکش داشت؟ دیگر ستارههای فوتبال اروپا برای تیم ملی کشورشان چه کردند؟! با ادامه این روند بعید نیست در جام جهانی آینده با افول ستارههای امروز فوتبال امریکای جنوبی و به بنبست رسیدن فوتبال آسیا و آفریقا، تنها شاهد برگزاری جام جهانی در مرحله گروهی باشیم و ادامه رقابتها به جام ملتهای اروپا تبدیل شود!