سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: مسئله تولید ملی علیالقاعده باید از سوی همه مسئولان اصلیترین اولویت کشور قلمداد شود، این مسئله درباره کالایی مثل کاغذ هم صادق است. اینکه نهادهای مسئول در تأمین کاغذ اولویتهای ملی را فدای دسترسی سهلالوصول از طریق واردات کنند، صرفاً منجر به حل مقطعی مشکل میشود و هیچ افق مطمئنی را پیش روی مسئله کاغذ قرار نمیدهد.
دبیر سابق سندیکای تولید کنندگان کاغذ و مقوا میگوید، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بزرگترین مخالف افزایش تعرفه واردات کاغذ به نفع تولید داخلی است.
سیدطاهر شبیری که از فعالان بخش خصوصی کاغذ است، سالها فعالیت در کارخانه چوب و کاغذ مازندران به عنوان مدیر بازرگانی او را به یکی از تحلیلگران مطلع درباره وضعیت بازار کاغذ در ایران تبدیل کرده است.
وی در گفت و گو با مهر در پاسخ به این سؤال که تدابیر دولت هم برای کنترل آن راه به جایی نبرده است و حاصل این شده که دلالان نبض بازار را در دست گرفتهاند، شما به عنوان یکی از فعالان بازار کاغذ ریشه این موضوع را در چه میدانید، اینگونه توضیح میدهد: مدیریت دوراندیشانه کاغذ؛ اتفاقی که در طول سالها نسبت به مدیریت آن اقدامی صورت نگرفت و امروز به عنوان معضل گریبانگیر بخش وسیعی از صنعت و فرهنگ شده است. در طول این سالها وزارت محترم ارشاد هیچگاه حاضر به افزایش تعرفه واردات کاغذ روزنامه و چاپ و تحریر برای حمایت از رونق تولید داخلی نشد و هیچگاه فهرستی از دریافت کنندگان یارانه کاغذ را در اختیار هیچ نهاد و شخصی قرار نداد.
ما بارها و بارها در کمیسیونهای مختلف مجلس محترم، نهاد مرکز پژوهشها و کمیسیون ماده یک هشدار قاطع دادیم که روش اتخاذ شده مقاومت در برابر افزایش تعرفه به مفهوم هدایت یارانه کاغذ به سمت تولید کننده خارجی است و در صورت اقدام به توقف تولید کاغذ روزنامه و چاپ و تحریر در دو واحد پارس و مازندران، مدیران ما تمام بازار کاغذ را یکجا به تولیدکنندگان خارجی هدیه میکنند؛ اتفاقی که شاهد وقوع آن هستیم، حالا واسطهگری میتواند با هر قیمت دلخواه مصرفکننده واقعی را مجاب به تأمین کاغذ کند. لطفاً، از این بخش به دلیل مشقاتی که بردهایم بگذریم.
وی میافزاید: ما با دولت در آن زمان توافق کردیم و مصوب شد، برای ارتقای خودمان و مصون ماندن از تاثیرات سوء رانتی واردات کاغذ، به ما کمک کنند تا خودمان را ارتقا دهیم. در همین راستا قرار بود به تعریف تعرفه منصفانهای برای واردات کاغذ برسیم که بتواند قوای تولید و واردات را همسنگ هم کند. میدانیم که جنگ استفاده از ابزار تعرفهها در همه جای دنیا برای حمایت از تولید داخل هست و این یک سیاست منطقی و توجیهپذیر است. از سال ۸۵ تا امروز هنوز این اتفاق رخ نداده و دولت زیر قولش زده است. از سال ۱۳۸۵ تا کنون مصوبه دولت معطل تصمیمگیری دولت است. جالب اینکه وزارت ارشاد از همان زمان که یارانه را برای رساندن به مخاطبان در دست گرفت با افزایش تعرفه واردات کاغذ مخالفت کرد.
به گفته دبیر سندیکای تولیدکنندگان کاغذ و مقوا ما همان زمان هشدار دادیم، در مجلس و کمیسیونهای آن هشدار دادیم که اگر این دو شرکت روزی تصمیم بگیرند دیگر کاغذ تحریر و روزنامه تولید نکنند و به خاطر نبود توجیه تولید، خود را تعطیل کنند، شما صددرصد وابسته به بازار واردات میشوید. همه این هشدارها در وضعیتی بود که کارخانه مازندران در سال ۸۵ حدود ۹۰هزار تن کاغذ روزنامه را تولید کرد که بیش از ۶۰درصد تولید کشور بود. در عرصه کاغذ تحریر هم وضعیت همین بود.
وی در پاسخ به این سؤال که در موضوع تولید داخلی کاغذ مسئله قیمتگذاری این محصول و فاصله کم آن با قیمتهای وارداتی و در نتیجه ترجیح به خرید آنها هم همیشه مطرح بوده است. عنوان میکند: ما هرگز به قیمتهای نزدیک به قیمت محصولات خارجی نرسیدیم و همیشه تفاوت قیمت داشتیم. کمتر از محصول وارداتی قیمت گذاشته بودیم و این قیمتها همیشه در سازمان حمایت مطرح و بررسی شده بود. این بحثها بازیهای دلالمأبانه است. از سوی دیگر کاغذ خارجی را باید نقد خرید، اما کاغذ داخلی را میشد به صورت ۱۰ تا ۲۰ درصد نقد و پرداخت مابقی به صورت شش تا هشت ماهه مدتدار خریداری کرد. اینها همه قصه و افسانه است که برای زمین زدن تولید داخلی بافتند و بیان کردند.