سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: وارد کوچه که میشوی بوی پیازداغ و سبزی سرخشده هوش از سرت میپراند. کمی جلوتر زنها یک چادر بزرگ پهن کرده و دارند دور هم لوبیا پاک میکنند. میپرسی اینجا چه خبر است؟ هرچند هنوز پاسخ نشنیده میدانی که قرار است غذای نذری بدهند و این بار با اشتیاق بیشتر میپرسی کی نذری میدهید؟
و این حکایت روز و شبهای محرمالحرام است. ماهی پر از برکت و نعمت. همه جا بوی نذری میپیچد. همه دغدغه حضور در حسینیه و هیئت و تکایا دارند. عدهای درگیر آماده کردن نذرهایشان هستند. مردی را میشناسم که نذر کرده توی تعزیه شمرخوان باشد. یکی با همه کلاس و ابهت کاریاش ۱۰ روز خودش را وقف هیئت میکند و فقط هم چای میریزد. هنوز هم ایستگاههای صلواتی پر میشود از جوانهایی که تا دیر وقت کار میکنند و عاشقانه به مردم خدمت میکنند. وقتی وارد تکیه میشوی و ۱۰ تا دیگ حلیم روی آتش میبینی ناخودآگاه ته دلت میلرزد و دلت میخواهد آن را هم بزنی. زیر لب زمزمههایی میکنی و به نیت گرفتن حاجت آرزوهایت را با هر بار هم زدن برای خدا مرور میکنی. اعتقاد داری صاحب مجلس مرد بزرگی است و حس میکنی تمام کارهایت را میبیند. محرم بازار نذریها داغ داغ است. هرکس گرهی به کارش افتاده برای خاندان امام حسین (ع) نذر میکند. یکی شلهزرد میپزد، یکی برای شش ماهه ابا عبدالله به یاد لب تشنهاش شیر میدهد. روز حضرت قاسم و علیاکبر (ع) بازار گلفروشیها داغ است. نذر زیبایی است برای یک ماهداماد که در آغوش پدر جان داد. برایش حنا میگذارند و هیئت پر میشود از سینیهای حنا. پر از بستههای آجیل مشکلگشا.
وقتی به تورم هر سال نگاه میکنی با خودت میگویی چطور با وجود این همه گرانی و دغدغههای مالی هنوز نذریها پرشورتر داده میشود؟ چطور مردم خرید غذاییشان را محدود کرده یا کیفیت را فدای قیمت میکنند، اما توی این ماه فارغ از هر دغدغه مالی و مشکلات فراوان زندگی، نذرشان را به همان قوت ادامه میدهند؟ پاسخش فقط یک کلمه است؛ عشق و ارادت! انگار کسی حواسش به تورم نیست. معتقدند صاحب نذر امام حسین (ع) و اهل بیت (ع) هستند و هزینهاش را هم خودشان جور میکنند.
نذری دادن حال قشنگی است. هم اعتقاد جوانها و ارادتشان به اهل بیت (ع) حفظ و بلکه بیشتر میشود، هم دوباره دورهمی و همدلیها که رسم کهنه، اما رو به فراموشی است احیا میشود هم مردم توی با هم بودنها به داد هم میرسند و هزاران گره باز میشود.
ماه محرم کسی گرسنه نمیماند. همه جا غذای نذری میدهند. خرجش توی هیئت رفتن و صف ایستادن است، اما میزبان کسی را گرسنه از در خانهاش برنمیگرداند. نعمتها بهوفور یافت میشود. هرکسی به اندازه بضاعتش! حتی هیئتهای کوچکتر سیبزمینی کبابی با نان میدهند.
روی سخنم با آنهایی است که این روزها دایه بهتر از مادر برای فقرا میشوند. آنها که نذر دادن برای امام حسین (ع) را اسراف میدانند. میگویند به جای این همه ریختوپاش به حال فقرا برسید. اما من میگویم شما اگر نگران حال فقرا هستی خودت آستین بالا بزن. آنهایی که نذری میدهند حتماً آنقدر بخشنده و اهل دل هستند که کمکهایشان همیشگی باشد. کسانی که برای امام حسین (ع) نذر میدهند برای هموطنان سیلزده و زلزلهزده و کمبضاعت پای کار هستند. آنها اولین نفری هستند که توی کمپینهای فرهنگی شرکت میکنند. پس لطفاً به نذری دادن بچه شیعههای عاشق گیر ندهید. این دلخوشی آنهاست. روی سخنم با شماست که خرج غذای روزانه سگتان بیشتر از یک وعده غذای فقراست. شما که مهمانیهایتان پرزرق و برق است و شما که نمیتوانی از تفریحات خارج از کشورت بگذری. شما نگران نذری دادن و گرسنگی فقرا نباش. مگر کسی به شما میگوید چرا آنقدر بریز و بپاش میکنید و هر مهمانیتان میلیونها پول هزینه میشود؟ چرا آیینهای غیرملی مانند ولنتاین و هالووین و کریسمس را که هویتش غیرایرانی است جشن میگیرید و برایش هزینه میکنید؟ آیا رسیدگی به فقرا در اولویت نیست؟ آیا نمیشود با آن فقرا را سیر کرد؟ چرا تفکرات شخصیتان را در فضای مجازی فریاد میزنید؟ بیایید به جای شعار دادن به وعدههایتان عمل کنید. محرم و نذریهایش را بگذارید برای اهلش. برای آنهایی که با عشق غذا میپزند. آنها که اعتقاد دارند برکت دیگها با صاحب اصلی آن است. تا پاسی از شب بدون خستگی کار میکنند و معتقدند بدنشان بیمه امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) میشود. بگذارید برای آنهایی که خستگی و بیخوابی برایشان معنی ندارد. آنهایی که بالای دیگ نذریها نوحه میگذارند و زیارت عاشورا میخوانند. بگذارید برای عاشقها!
فرهنگ نذری یک آیین ملی- مذهبی است و مثل هر آیین دیگری نیاز به نکوداشت و تکریم دارد. باید به آن بها داد و هزینههایش را پرداخت. هر آیین و مراسمی برای خودش اسطورههایی دارد و مراسمی که به آن ارج مینهند. فرهنگ و آیین عاشورا و اربعین حسینی برند اسلام و بچه شیعههاست. باید برایش تبلیغ کرد و برایش هزینه هم داد. حالا که بازار دینفروشی و فرقههای بیاساس داغ است باید این برند را با جان و دل حفظ کرد. حفظ عاشورای ما خاری است در چشم دشمنان که سعی میکنند به هر شیوهای که باشد ما را از این آیین که پرورشدهنده وحدت و مودت مسلمانهاست دور کنند.